‘Wordt ons land het speerpunt in de nieuwe NAVO-strategie tegenover Rusland?’

Gewezen strafrechter Walter De Smedt over het dossier van de de opvolger van de F-16 gevechtsvliegtuigen. ‘Welke rol heeft ons land in de NAVO op zich genomen?’

Ik schreef het reeds in een vorig artikel: ‘Blijkbaar kennen ze bij de N-VA hun catechismus niet meer: ‘Eer de haan tweemaal zal gekraaid hebben, zult ge mij driemaal belogen hebben.’ Dat het de minister tot driemaal toe gebeurde, is voor hem geen punt meer. Dat komt nu ook naar voren uit het uitgebreid artikel op Knack.be van Stavros Kelepouris: ‘Het moest altijd al de F-35 zijn’.

Dat het hier niet om een leugen uit onachtzaamheid gaat is op zich reeds ernstig genoeg om er politieke verantwoordelijkheid aan te koppelen. Maar er is meer: uit de in het artikel vermelde documenten komen ook andere elementen naar voren die een geheel andere kijk geven over de rol die ons land in de NAVO op zich heeft genomen, en over het prijsaartje dat daar aanhangt.

Wordt ons land het speerpunt in de nieuwe NAVO-strategie tegenover Rusland?

Het is te duidelijk om er nog over te debatteren: als je bij de aanbesteding voor de nieuwe gevechtsvliegtuigen de F-35 wil bevoordelen, dan is het voldoende in het lastenboek de vereisten van het stealth-vermogen, de onzichtbaarheid, van het gewenste vliegtuig te omschrijven. Vermits enkel de F-35 dat vermogen heeft, sluit je daardoor alle andere kandidaten uit. De Amerikaanse vliegtuigbouwer Boeing had dat al snel begrepen: zoals De Tijd meldde was het bedrijf van mening dat de uitgeschreven aanbesteding ‘geen eerlijk speelveld’ biedt. Ook een andere kandidaat, het Zweedse Saab, stapte uit de aanbesteding. Hoewel de Saab Gripen een zeer geavanceerde en kosteneffectieve fighter-vliegtuig is, kon Zweden niet voldoen aan een andere door ons land gestelde vereiste, namelijk volledig voldoen aan alle operationele vereisten, en dus ook operationele ondersteuning van het leverende land, lees : dragen van nucleaire wapens. Omdat Zweden daarvoor een politiek mandaat moest maken dat het niet heeft, moest er afgehaakt worden. Nu is duidelijk geworden dat de stealth-vereiste reeds van bij het begin, zij het niet woordelijk maar onmiskenbaar, in de aanbesteding werd verwerkt.

Kostenplaatje

Over de uiteindelijke en werkelijke kost van de F-35 werd in het parlementair debat reed uitvoerig gekibbeld. Ook daarover blijkt nu: ‘Het stond begin 2018 al gewoon te lezen in een publiek beschikbare nota van het Defense Security Cooperation Agency (DSCA), een Amerikaanse overheidsdienst die deel uitmaakt van het ministerie van Defensie en de contacten met militaire bondgenoten onderhoudt. De DSCA schatte de totaalprijs op 6,53 miljard dollar, ofwel 5,13 miljard euro.’

Maar zelfs een eenvoudige regel kan deze inschatting bevestigen: ‘De vuistregel die in heel de NAVO wordt toegepast voor de aankoop van nieuwe luchtsystemen is: de flyaway cost verdubbelen,’ zegt gewezen kolonel Roger Housen. ‘Opnieuw is hij goed geplaatst om zo’n inschatting te maken, gezien hij jarenlang binnen de defensiestaf task forces leidde om de langetermijnplanning – en dus ook de budgetten – van Defensie voor te bereiden. In plaats van 3,4 miljard komt de investeringskost volgens die berekeningsmethode uit boven de 5,2 miljard.’

Nieuwe opdracht

Wat nog het meest verwonderd is dat uit de revelaties nu blijkt dat ons land in het kader van de NAVO een nieuwe opdracht heeft aanvaard zonder dat daarover enig parlementair debat werd gehouden. Uit de aanbesteding blijkt dat ons land nu ook op de eerste dag van een oorlog moet kunnen meevechten en daarvoor de meest risicovolle missie, aanvallen in een sterk beveiligde omgeving van een vreemd land, moet aankunnen. Deze tot nu toe niet gekende opdracht kan niet verkeerd worden verstaan: het maakt ons land tot een speerpunt in de vernieuwde NAVO-strategie ten overstaan van onder meer Rusland.

Het betekent niet alleen een totale wijziging in de tot nu toe door ons land beweerde houding waarin het bestaan van kernkoppen op ons grondgebied slechts schoorvoetend werd toegegeven. Het staat ook haaks op de algemene politieke houding die onze premier op internationale bijeenkomsten ten overstaan van Rusland heeft aangehouden. Dit betekent gewoonweg het einde van wat eens de Harmel-strategie genoemd werd, een in dienst van de wereldvrede verzoenende houding ten overstaan van het vroegere Sovjetblok.

Fatsoen

Alles bij elkaar opgeteld, is het niet alleen duidelijk hoe het Parlement en de Belgische bevolking bedrogen werden over het contract van de eeuw en de eraan verbonden financiële gevolgen. Door de revelatie van de nieuwe NAVO-opdracht wordt ook premier Charles Michel internationaal met de broek op de enkels gezet: wie kan de zogezegde moedige houding van onze premier tegenover de bedreigingen van de heer Donald Trump nog ernstig nemen nu duidelijk is geworden dat het in de werkelijkheid anders is: België als actieve drager van kernwapens van bij de eerste operatie in een internationaal conflict.

Het is ook een geheel ander beeld van wat eens een fundamenteel gegeven was in het partijprogramma van de N-VA: de vredegedachte is steeds een basisgedachte geweest van de Vlaams-nationalisten. Blijkt nu dat de heer De Wever, die als alomtegenwoordige partijleider, zonder twijfel met dit alles heeft ingestemd, samen met de grondwetsherziening ook de vredesgedachte in de koelkast heeft gestoken.