‘We vermoeden dat Annick De Ridder “Fernand” mag zeggen tegen Fernand Huts’

De Antwerpse schepen van Stadsontwikkeling Annick De Ridder riep vorige week op tot sereniteit in het Boerentorendebat. Ze sleurde er zelfs haar naamgenoot Willem Elsschot bij. ‘Merkwaardig’, stelt onze reporter vast.

Soms staan er bijzonder geestige stukken in De Morgen. Een paar dagen geleden publiceerde de krant een opiniestuk van Annick De Ridder (N-VA), schepen van Stadsontwikkeling in de stad Antwerpen.

Ze hekelde de critici van het nieuwe project voor de Boerentoren van architect Daniel Libeskind en eigenaar Fernard Huts. Zelf ‘wil ze geen standpunt innemen over de plannen, want dat hoort niet voor een schepen’. Ze roept wel op ‘tot sereniteit’ en zal een werkgroep oprichten waarin een paar mensen kunnen overleggen over het project. Dat wordt een bijzonder leuke club: de architect Daniel Libeskind is welkom, de stadsbouwmeester Christian Rapp – die eerder al zei dat ‘de kathedraal en de Boerentoren geen werelderfgoed zijn’ – en de dienst erfgoed.

Om haar oproep tot sereniteit kracht bij te zetten, citeert Annick De Ridder vier keer Willem Elsschot, né Alfons De Ridder. De schepen is dan ook een echte kenner van de schrijver, stelt ze. ‘Het zal u wellicht niet verwonderen dat ik als geboren en getogen Antwerpenaar graag in het oeuvre van deze A. De Ridder duik’, schrijft ze.

Zou Annick De Ridder echt al eens een boek gelezen hebben van Willem Elsschot? Alles kan in deze rare wereld.

Wel sneu dat ze als zelfverklaarde Elsschotkenner vier citaten kiest die gewoon op Citaten.net staan. Zou Annick De Ridder echt al eens een boek gelezen hebben van haar naamgenoot? Alles kan in deze rare wereld, maar veel is onwaarschijnlijk.

Eén ding is wel zeker: Annick De Ridder doet er ‘alles aan om van Antwerpen een nog mooiere stad te maken’. ‘Een uitspraak als “een stad die wemelt van de immocorruptie” is dan ook van een bedenkelijk laag niveau’, klaagt ze.

En terecht. Niemand mag twijfelen aan de goede intenties van de schepen. Projectontwikkelaars kunnen in Antwerpen zelfs tegen betaling ruimtelijke uitvoeringsplannen opstellen, zoals in de Pelikaanstraat aan het Centraal Station. Dat is handig, geen gedoe meer.

De schepen is bovendien bijzonder attent. Dat kon iedereen vaststellen toen de nieuwssite Apache een paar jaar geleden stiekem ging filmen op het verjaardagsfeest van projectontwikkelaar Erik Van der Paal. De projectontwikkelaar kreeg niet alleen een dikke knuffel, maar ook een groot verjaardagscadeau.

De Ridder ziet ook overal opportuniteiten voor nieuwe memorabele vastgoedprojecten. Zoals op ’t Eilandje: aan het kruispunt van de Londenstraat met de Kattendijkdok-Oostkaai ligt een stuk gras, een van de laatste stukken open ruimte daar. Buurtbewoners zitten er graag in de zomer. Sinds kort staat er een geel bord: ook deze lap gras wordt straks volgebouwd met een fantastisch nieuw kantoorgebouw. Vierduizend mensen tekenden weliswaar een petitie tegen het project omdat ze hun laatste streep zonlicht kwijt zijn, maar er lopen nu eenmaal veel zageventen rond in de wereld.

Annick De Ridder werkte tussen 2011 en 2014 als consultant voor Fernand Huts. ‘De buikspreker van Huts’, noemde wijlen Hugo Camps haar toen.

Je kunt de schepen niet verwijten dat ze geen aandacht heeft voor groen: onlangs liet ze wel tien bomen planten op het Mediaplein. ‘Een nieuwe groene long in een dichtbevolkte wijk’, triomfeerde ze op Facebook. Waarvoor hulde.

Zouden we toch een klein mespuntje kritiek mogen geven op deze visionaire schepen?

Annick De Ridder werkte tussen 2011 en 2014 als consultant voor Fernand Huts. ‘De buikspreker van Huts’, noemde wijlen Hugo Camps haar toen. ‘Wie kan er nu niet goed opschieten met Annick?’ zei Huts zelf in Knack. Vorig jaar vloog ze zelfs van Deurne naar Tallinn in Estland, om daar mee een nieuw depot van Katoen Natie te openen.

We vermoeden dat mevrouw De Ridder ‘Fernand’ mag zeggen tegen Fernand Huts. Jammer dat ze dat vergat te vermelden in haar oproep tot sereniteit in De Morgen. Kan gebeuren.