Israël kent een voorjaar met veel geweld en politieke turbulentie. Tegelijk krijgt een nieuwe alliantie vorm met de Arabische wereld.
Het is niet ongebruikelijk dat de spanning in Israël stijgt in de aanloop naar de islamitische vastenmaand. Maar het land maakt nu de dodelijkste golf van aanslagen in jaren mee. De Ramadan, Pasen en het joodse feest van Pesach, waarop het einde van de slavernij in Egypte wordt gevierd, vallen in 2022 op hetzelfde moment. Dat verhit de gemoederen wellicht meer dan normaal het geval is. Bovendien beleeft Israël politiek turbulente dagen. De brede coalitie die vorig jaar, na vier verkiezingen in twee jaar tijd, tegen ex-premier Benjamin Netanyahu werd gevormd, is haar meerderheid in het parlement kwijt. De regering van Naftali Bennett (foto) en het blok rond Netanyahu hebben nu elk zestig zetels in de Knesset. Een complete patstelling.
De Arabische landen vinden samenwerking met Israël tegen Iran nu belangrijker dan de Palestijnen.
Toch speelt er ook iets anders. Tegen de achtergrond van eerst covid en nu de oorlog in Oekraïne, is er in het Midden-Oosten bijna geruisloos een ontwikkeling aan de gang die de kaarten in de regio opnieuw door elkaar schudt. Van symbolisch belang daarvoor was een bijeenkomst enkele weken geleden in de Negev. Israël ontving in de woestijn de ministers van Buitenlandse Zaken van Egypte, de Verenigde Arabische Emiraten, Bahrein en Marokko. Die landen onderhouden al enige tijd diplomatieke contacten, maar zo’n top in Israël was tot voor kort ondenkbaar. De Palestijnen zijn er alvast niet gelukkig mee.
De toenadering tussen Israël en dat deel van de Arabische wereld kreeg vorm nadat duidelijk werd dat de Verenigde Staten (VS) belangstelling voor de regio verloren. Op het moment dat de oorlog in Oekraïne begon, stond Washington ook op het punt om een nieuw nucleair akkoord te sluiten met Iran. Israël en de Golfstaten zien nut in een economische en zelfs militaire samenwerking, zeker tegen hun gemeenschappelijke vijand in Teheran. Ze durven de VS daarbij ook tegen de haren in te strijken. Het viel op dat de Golfstaten Washington wandelen stuurden toen de VS na het begin van de oorlog vroegen om de productie van olie en gas te verhogen. Ze slepen met de voeten als het erop aankomt om Rusland internationaal te isoleren. Het stuitte Amerika ook tegen de borst dat de Syrische dictator Bashar al-Assad recent met alle honneurs in de Emiraten werd ontvangen.
Voor Israël heeft de nieuwe alliantie alleen voordelen: ze helpt het land om uit zijn lange isolement in de regio te ontsnappen. De Arabische landen vinden een samenwerking met Israël tegen Iran op dit moment belangrijker dan de belangen van de Palestijnen. De Amerikaanse buitenlandminister Antony Blinken was ook in de Negev. Hij was er niet om te bemiddelen tussen Israël en de Arabieren. Het was integendeel Israël dat dit keer een brug probeerde te slaan tussen de VS en de Arabische wereld. De boodschap voor de VS was dat ze zich meer om de regio moeten bekommeren. Met het oog op de tussentijdse verkiezingen in november zijn dure olie en een hoge inflatie zorgen waar de Democratische partij van president Joe Biden van wakker mag liggen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
