Sam Van Rooy (Vlaams Belang)

‘De lat van het inclusief nationalisme ligt veel hoger bij Vlaams Belang dan bij N-VA’

Sam Van Rooy (Vlaams Belang) Vlaams parlementslid en fractieleider voor Vlaams Belang in de Antwerpse gemeenteraad

Sam Van Rooy (Vlaams Belang) reageert op de open brief van opiniemakers Philip Roose en Othman El Hammouchi aan N-VA-voorzitter Bart De Wever: ‘Het samenlevingsmodel van mijn partij is wel degelijk inclusief, maar met respect voor onze demografische, financieel-economische en socioculturele draagkracht.’

Vlaams minister-president en Europees N-VA-lijsttrekker Geert Bourgeois zei het pas in De Zondag en wapenbroeders Philip Roose en Othman El Hammouchi herhaalden het gisteren bij Knack: Vlaams Belang zou, in tegenstelling tot N-VA, niet voor een ‘inclusief nationalisme’ of ‘inclusieve samenleving’ staan.

De lat van het inclusief nationalisme ligt veel hoger bij Vlaams Belang dan bij N-VA.

Dit klopt niet. Het fundamentele verschil tussen Vlaams Belang en N-VA is dat wij de lat véél hoger leggen voor migranten die deel willen uitmaken van onze tolerante en vrije Vlaamse samenleving. In het verlengde daarvan leggen wij de lat ook een pak hoger voor de aard van onze tolerante en vrije samenleving zélf: bepaalde fenomenen en evoluties in Vlaanderen en West-Europa – van jihadterreur en salafisme, over Koranscholen voor kinderen, extremistische moskeeën en sharia-prediking, tot kindhuwelijken, polygamie, eerwraakmoorden en genitale verminking bij vrouwen – aanvaarden wij niet en zullen wij ook nooit aanvaarden.

Vijftig jaar geleden bestonden zulke fenomenen hier nagenoeg niet. Neen, onze samenleving was toen zeker niet perfect, maar de verschijning of opmars van bepaalde fenomenen kan niet los worden gezien van de immigratie van groepen mensen afkomstig uit landen waar mensenrechten niet hoog in het vaandel worden gedragen. Bepaalde mores, tradities, gebruiken en mentaliteiten, die worden meegenomen uit de islamitische of Afrikaanse wereld, zijn geenszins een verrijking en tasten ons kwetsbaar sociocultureel weefsel aan.

De Nederlandse journalist en columnist Syp Wynia vatte de situatie voor Nederland als volgt samen: ‘Nederland wordt voller, armer en islamitischer.’ Een van de meest tekenende en frappante voorbeelden van dit fenomeen – dat zich ook in andere landen voordoet – zijn de verpauperde moslimwijken in Frankrijk waar vrouwen uit het straatbeeld worden verbannen. In zulke wijken waant men zich niet meer in het Westen of in Europa, maar in een wijk in een islamitisch land zoals Pakistan of Algerije. Roose en El Hammouchi grossieren in goedbekkende slagzinnen en klinkende begrippen als ‘liberale democratie’, maar welk concreet antwoord hebben zij op dit soort concrete, existentiële casussen?

Uiteraard beweert N-VA ook dat zij deze fenomenen en evoluties afwijst en streng wil aanpakken. Maar hoe dan? Volgens mij kun je niet beweren dat je zulke zaken wil terugdringen of zelfs volledig uit onze samenleving wil bannen, terwijl je ze tegelijkertijd via immigratiestromen blijft binnenhalen in onze samenleving.

Wanneer onderzoek uitwijst dat een meerderheid van de moslims in Afghanistan de sharia verkiest, inclusief de islamitische opvatting over niet-moslims, afvalligen, vrije meningsuiting, homoseksuelen en vrouwen, waarom zou je dan als samenleving nog elk jaar vele honderden Afghanen opnemen? Het is toch evident dat dit zal leiden tot (de toename van) een of meerdere van bovengenoemde verschijnselen in onze steden? Of gelooft men echt, zoals kennelijk ex-staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken (N-VA) dat deed, dat flutmaatregeltjes zoals een nieuwkomersverklaring en een cursus ‘Omgaan met vrouwen’ soelaas kunnen bieden?

Een Qatarese vrouw volgde in Noorwegen een integratiecursus en concludeerde: ‘Geen enkele man uit het Oosten kan worden veranderd door een wekelijkse Noorse integratiecursus […] Zodra ze hun verblijfsvergunning krijgen, zeggen ze vaarwel aan datgene wat hen is geleerd.’

Succesvolle integratie is alleen mogelijk wanneer:

  • het aantal immigranten strikt beperkt wordt en beheersbaar blijft. Het demografisch, sociocultureel en financieel-economisch draagvlak van een natie is immers verre van oneindig. Een plafond in de vorm van een asiel- en immigratiequotum is daarom noodzakelijk;
  • de wil en het doorzettingsvermogen om te integreren bij de nieuwkomer aanwezig is en boven alles gaat. De slaagkans op integratie hangt volgens mij nauw samen met de mate waarin de cultuur in het land van herkomst gelijkaardig is aan of compatibel met die in het land van aankomst.

Immigratie moet verder ook een economische meerwaarde vormen. Het heeft geen zin om onze bevolking te laten blijven aangroeien door immigratie, en al zeker niet wanneer die aangroei ‘niet kwaliteitsvol’ is, aldus een recente studie van ING die als conclusie heeft dat grote steden als Brussel en Antwerpen deze bevolkingsgroei fiscaal niet aankunnen.

Mijn vriendin is afkomstig uit Iran, heeft een masterdiploma waaraan een structureel tekort is, werkt hier in een farmaceutisch bedrijf en leert Nederlands. Ze eet regelmatig Perzisch (net zoals ik nu) en viert in maart Perzisch nieuwjaar (Nowruz). Wanneer het gaat over kleding, uitstraling, opvattingen en normen en waarden is zij westerser dan bepaalde westerlingen die hun eigen geschiedenis en cultuur begrijpen noch waarderen. Is zij nu geïntegreerd of (gedeeltelijk) geassimileerd? Ik weet het niet, maar wat wel zeker is, is dat zij een culturele én sociaaleconomische meerwaarde vormt voor onze Vlaamse samenleving. Gelukkig is zij niet alleen, maar ons immigratiebeleid zou er net op gericht moeten zijn om, met mondjesmaat en louter op basis van onze noden en draagkracht, alleen nog zulke mensen toe te laten tot onze samenleving.

De volgens het onderzoek van Ruud Koopmans honderdduizenden ‘consistent fundamentalistische’ moslims horen hier dan ook niet thuis en vormen een (potentieel) probleem. Daarom ook leggen wij de lat zo hoog en zijn wij realistisch over welke migranten een groot integratiepotentieel en dus een reële kans hebben om Vlaming onder de Vlamingen te kunnen worden, en welke niet. Mocht ons zogenaamde ‘xenofobe discours’ decennia geleden al ernstig zijn genomen, dan leefden we volgens mij vandaag in een heel ander, welvarender, vrijer en veiliger Vlaanderen.

Ons samenlevingsmodel is er alleen voor degenen die Vlaming onder de Vlamingen zijn of kunnen en willen worden.

Het samenlevingsmodel van mijn partij is wel degelijk inclusief, maar met respect voor onze demografische, financieel-economische en socioculturele draagkracht. Het model is er ook alleen voor degenen die Vlaming onder de Vlamingen zijn of kunnen en willen worden. Wie dat ‘exclusief’ wil noemen, die doet maar. Maar leugens over onze partij, zoals de stelling dat we ons op ras baseren, aanvaarden we niet. Brandmerk wat wij willen niet als racisme of xenofobie.

Het was de helaas zopas overleden filosoof Etienne Vermeersch die stelde dat ‘homogeniteit van een bevolking belangrijk is’ en dat ‘het gevaarlijk is om grote bevolkingsgroepen met een andere cultuur op te nemen’. Dat betekent dus uitdrukkelijk níet dat iedereen biefstuk friet moet eten, maar wel dat bepaalde uitheemse, veelal door de islam geïnspireerde, fenomenen, gedragingen en opvattingen bij ons geen plaats hebben.

Tot slot: Philip Roose en Othman El Hammouchi schrijven over ‘een beschaafde samenleving’ en ‘rationele, welbedoelende mensen het met elkaar oneens kunnen zijn zonder elkaar te beledigen’. Wie mijn opiniestuk gepubliceerd bij Doorbraak leest en deze tweet bekijkt, zal toch zijn of haar hoofd moeten schudden over de schaamteloze hypocrisie van beide heren.

Partner Content