Van selfies met Rousseau tot de confrontatie tussen De Wever en de rector: het openingscollege van Carl Devos

Ondanks de turbulente gebeurtenissen van de afgelopen week tekende Conner Rousseau (Vooruit) present op het openingscollege politicologie van Carl Devos (UGent). ‘Oh my god, ik zie er slecht uit op die selfie.’

Doorgaans nodigt Vlaanderens bekendste politoloog de meest relevante politicus van dat moment uit voor zijn jaarlijkse openingscollege. De passage van N-VA-voorzitter Bart De Wever in 2015, waar hij de asielpolitiek fundamenteel aanklaagde, staat bij fans van het genre in het geheugen gegrift. Ook ditmaal tekende De Wever present, maar hij moest het podium delen met Tom Van Grieken (Vlaams Belang), Raoul Hedebouw (PVDA) en Conner Rousseau (Vooruit).

Vooral naar de komst van die laatste werd uitgekeken. Het nieuws van de seponeringen door het parket van gevallen van grensoverschrijdend gedrag was nog maar net bekend, of de Vlaamse socialist kwam opnieuw in woelig water. Een pv door de politie van Sint-Niklaas zou zijn voortgevloeid uit mogelijk racistische verklaringen aan het adres van een agent. En dat in een dronken bui.

Via de rechter hield Rousseau de publicatie tegen van delen van dat pv door DPG Media – ongezien en ongehoord, volgens veel specialisten. Nu blijkt dat Rousseau persoonlijk contact opnam met zowel de Sint-Niklase burgemeester als met de korpschef. Donderdag wordt hij verhoord, daarna volgt een persconferentie. ‘En dan mogen jullie alle vragen stellen die jullie willen’, vertelde hij de aanwezige journalisten aan de UGent.

Comac-fans

Het spreekt voor Rousseau dat hij zijn kat niet stuurde naar Gent. Zoals te verwachten was er een ontvangstcomité van camera’s en perslui om hem te ontvangen. Maar Rousseau dook niet weg. Meer nog, na het debat nam hij ruimschoots de tijd om op de foto te gaan met studenten. ‘Oh my god, ik zie er slecht uit op die foto’, zegt een licht teleurgestelde studente bij het zien van het resultaat. Het was moeilijk objectief vast te stellen wie er meer selfies sprokkelde: Raoul Hedebouw of Conner Rousseau, al leek die tweede de bovenhand te halen.

Ook in de aula kregen en rood en roder de meeste handen op elkaar. Rousseau dacht dat Hedebouw en Van Grieken oneliners hadden voorbereid over het voorval (‘Zeg ze maar al, dan kan iedereen lachen, ook ik, want ik heb de laatste tijd weinig kunnen lachen’), maar niemand voelde zich geroepen.

Vooral Hedebouw kreeg het luidste gejoel. Volgens zijn tegenstanders had hij ‘de Comac-fans’ opgetrommeld, een verwijzing naar de PVDA- jongerenafdeling. ‘Van langer werken tot de jacht op langdurig zieken: de eensgezindheid onder de andere partijen is een democratisch probleem’, zo stak Hedebouw van wal. ‘We moeten breken met het neoliberale denken.’ Applaus in de zaal.

(Lees verder onder de foto)

Krachtenbundeling op rechts

In elk geval was de samenstelling van het panel op zich al opvallend. Het is een teken des tijds dat uitgerekend die politici het podium beklimmen. In het midden: De Wever en Rousseau, meer dan waarschijnlijk de spil van de volgende Vlaamse regering en – wie weet – de federale. Aan beide uitersten: Hedebouw en Van Grieken, de grote uitdagers van het establishment die electoraal de wind in de zeilen hebben.

Dat maakt ook dat de grond van het debat – de staat van de politiek en de behoefte aan politieke vernieuwing – wat in het ijle verliep. De Wever wil confederalisme, Hedebouw een meer unitair België, Van Grieken wil Vlaanderen vrij en voor Rousseau maakt het niet uit, zolang het maar efficiënt is. Met de nood aan een tweederdemeerderheid voor elke grote hervorming in het achterhoofd hangt een zweem van uitzichtloosheid over alle beloften.

Aan voorstellen nochtans geen gebrek: van het afschaffen van de Senaat via het afbouwen van de kabinetten tot het schrappen van tientallen Vlaams Parlementszetels. Maar zijn ze realistisch? ‘Onderhandelen doe je aan tafel’, aldus De Wever. ‘Een échte tafel, niet met camera’s aan de deur.’

Een tafel volstaat echter niet: de gesprekspartners moeten ook bereid zijn tot een compromis. De Wever hoopt wel op een ‘krachtenbundeling’ op (centrum)rechts met delen van de CD&V en de Open VLD, maar hoe realistisch dat is, weet niemand. Zoals hij zelf aangeeft: ‘Door onze partijfinanciering zijn partijen bedrijven geworden. En bedrijven sturen altijd aan op hun continuïteit.’

Dan is het des te opvallender dat Rousseau niet verwacht dat er deze ambtstermijn nog een hervorming van de partijfinanciering komt. Dat proces ging hoegenaamd niet van een leien dakje, maar het Vivaldi-regeerakkoord beloofde wél een verdere hervorming.

Ook minimaliseerde de socialist het gewicht van de particratie, die de macht steeds meer in de handen van de partijvoorzitters legt. ‘Die zever over particratie… Op straat ben ik er nog nooit op aangesproken.’

Voor De Wever blijft de samenwerking met het Vlaams Belang in zijn huidige vorm onbespreekbaar. ‘Ik ben bijzonder terughoudend om die mensen bestuursfuncties te geven.’ Later zou hij Van Grieken, die de draak stak met het optreden van Sammy Mahdi (CD&V) als dragqueen op televisie, toesnauwen: ‘Liever een dragqueen dan iemand die bij Assad op de koffie gaat.’ Of hoe Filip Dewinter een sta-in-de-weg blijft vormen voor een samenwerking met de N-VA. Van Grieken: ‘Een trainer van een andere ploeg gaat mijn opstelling niet bepalen.’

(Lees verder onder de preview)

Populist

Wat onthouden we nog? Het gebrek aan goesting bij Rousseau om een vervolg te breien aan de samenwerking met PVDA in Zelzate en Borgerhout. Een echt veto kwam er niet, maar uit alles blijkt dat de animo onder het vriespunt zit.

Ook opvallend: volgens De Wever was de aanval van de PVDA op de pensioenaffaire van oud-Kamervoorzitter Siegfried Bracke ‘legitiem’. De N-VA-voorzitter noemt het ‘onbegrijpelijk wat Siegfried doet’ – hij daagt Het Nieuwsblad en de PVDA voor de rechter. ‘Hij maakt zichzelf tot doelwit.’

En dan was er nog de bitse confrontatie tussen de Gentse rector Rik Van de Walle en De Wever. Tijdens de vragenronde kon de rector niet verkroppen wat de N-VA-voorzitter zei over de financiering van het hoger onderwijs. Van de Walle nam het woord en had het over ‘valse beweringen’.

De Wever snauwde terug: ‘De Vlaamse regering zet de tering naar de nering. Het is altijd makkelijk om naar een ander te wijzen.’ Die andere Vlaams-nationalist sprong voor hem in de bres. Van Grieken begon over ‘genderstudies en transgenderkul’ en noemde de rector een ‘populist’.

Einde van de les.