Velen maken zich zorgen om het voortbestaan van het koninkrijk. Belgicisten verdenken de Vlaams-nationalisten ervan met de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde feitelijk de definitieve opdeling van het land na te streven.

Het zijn vaak kleine wolken die een storm aankondigen. Toch lijkt de vrees dat de splitsing van het veelbesproken kiesarrondissement de toekomst van het land op de helling zet, op zijn minst voorbarig.

Veel bedreigender voor de eenheid van België zijn de economische cijfers van Wallonië die vorige week boven tafel kwamen. De cijfers, die aantonen dat Vlaanderen en Wallonië economisch verder uit elkaar drijven en stilaan het breekpunt naderen, stonden in een boekje van MR-senator Alain Destexhe. De publicatie van die gegevens veroorzaakte in het Franstalige landsdeel meteen politieke stampei.

Alain Destexhe is een politieke olifant die overal zijn porseleinwinkel meeneemt. Bij de liberale MR van Didier Reynders beschouwen ze de arts, die in een ver verleden voor Artsen zonder Grenzen werkte, als een ongeleid projectiel, een lastpak die altijd op het verkeerde moment de juiste vragen stelt. Destexhe kreeg daarom ook niet alleen de partijen van de Waalse meerderheid, maar zelfs de kopstukken van de eigen MR op zijn dak.

Maar, opvallend, niemand weerlegde de cijfers die door de senator werden aangebracht. En zoals de commentator van Le Soir schreef: ‘Aangezien Destexhe geen ongelijk heeft, zou het kunnen dat hij een beetje gelijk heeft.’

Het rapport dat door Destexhe werd gepubliceerd, is voor de Franstalige politici, die zich al jaren opwarmen aan de zegebulletins van de Waalse regering, ontnuchterend. Uitermate pijnlijk bijvoorbeeld is de recente triomfrede van Waals minister-president Jean-Claude Van Cauwenberghe, gewezen burgemeester van Charleroi en tot de komst van Elio Di Rupo de sterke man van de provincie, dat Henegouwen dankzij de verschillende steunplannen ‘de locomotief van Wallonië’ is geworden. Terwijl de cijfers van Eurostat koudweg aantonen dat de provincie achteruitgaat.

Op de ranglijst van de Europese regio’s zakte Wallonië van de 52e plaats in 1995 naar de 56e plaats in 2002. Slovenië zit Wallonië op de hielen en de stedelijke regio van Boedapest presteert zelfs beter. In Zuid-Europa moet je al tot Napels reizen om een regio te vinden die slechter presteert. Zonder de inbreng van Waals-Brabant haalt Wallonië niet eens 77 procent van het Europese gemiddelde.

Als die situatie aanhoudt, zit de Waalse regio in 2025 op amper 68 procent van het Vlaamse niveau. Om Vlaanderen tegen die tijd bij te benen moet de Waalse economie jaarlijks met 5 procent groeien – een tempo dat vandaag alleen de Aziatische tijgers aankunnen.

Helemaal schrijnend is de evolutie van de werkloosheid, die in Wallonië ongevoelig blijkt voor een oplevende conjunctuur. Bedroeg de werkloosheidsgraad in Vlaanderen begin dit jaar 8,8 procent, dan stond die in Wallonië op 20,3 procent, in Brussel zelfs op 20,9 procent.

In Vlaanderen, zegt Destexhe, is de werkloosheidsvergoeding een verzekering; in Wallonië is die uitkering een onderdeel van het bijstandsmechanisme.

Volgens de MR-senator en zijn medewerkers is een economische remonte van Wallonië zelfs onmogelijk zonder de inbreng van de Brusselse regio. Hij dringt daarom aan op de fusie, naar Vlaams model, van het Waalse Gewest en de Franse Gemeenschap.

Maar de belangrijkste oorzaak van de aanhoudende vermolming van Wallonië is volgens de liberale senator de Parti Socialiste van Elio Di Rupo, die van geen nieuwe economische politiek wil horen. Een bewering die met zoveel woorden door vice-premier en MR-voorzitter Didier Reynders werd herhaald in een interview met De Morgen.

Als de cijfers van Destexhe niet snel worden weerlegd, is dit een uitgelezen moment om de PS en andere Waalse regeringsverantwoordelijken te vragen wat ze de afgelopen decennia met al dat geld, verkregen uit Europese fondsen en via de solidariteitskanalen met Vlaanderen, hebben uitgericht.

Eén vaststelling kan alvast worden gemaakt: het is nog niet voor meteen dat Wallonië mee zal betalen voor de pensioenen van de Vlamingen.

Rik Van Cauwelaert

In Wallonië is de werkloosheidsuitkering deel van de bijstand.