Mocht ik mijn maandstonden hebben, dan was ik vanochtend vroeg niet welkom geweest in de kerkdienst van Axum. Gelukkig valt zo’n toestand niet van mijn gezicht af te lezen. Overigens, mannen met bloedende vingers mogen het heiligdom ook niet in.
De helft van het gezelschap van “Ondernemers voor Ondernemers” zette de wekker om 5 uur om een glimp op te vangen van de duizenden gelovigen die vanaf middernacht tot in namiddag bidden en boete doen. Ze vieren vandaag de heilige Maria.
Onze bus zet koers naar de Simien Mountains, een spectaculair massief in het noordwesten. Onze horizon voor die avond is Simien Lodge, op 3.260 meter de hoogste lodge van Afrika. Het zal een tocht met hindernissen worden, en met de onzekerheid of we tijdig in het natuurpark zullen arriveren. Om 18 uur sluit het hek onherroepelijk.
Onderweg trekt het Ethiopische leven aan ons voorbij. Ondervoeding tref je hier niet meer aan. Karel Claes, oud-directeur van Artsen Zonder Grenzen en fondsenwerver voor een 20-tal NGO’s vindt het bizar dat we die beelden niet uit ons hoofd krijgen.
Even terugspoelen in de geschiedenis.
Toen de laatste keizer Haile Selassie in de jaren 70 begon te dementeren en er hongersnood uitbrak, zag kolonel Mengistu zijn kans schoon om een communistisch bewind door te voeren. De internationale gemeenschap was dol op hem omdat hij de boeren hun land teruggaf. Maar zijn bevolking leefde in diepe armoede en ellende. Dat drama werd voor de pers verborgen gehouden, toen de tiende verjaardag van zijn heerschappij werd gevierd. Een paar geëngageerde journalisten kwam in het geniep via Eritrea het land binnen. Zij filmden de gruwelijke beelden die op een mum van tijd op meer dan 300 televisiezenders wereldwijd te zien waren. De bolle buikjes, de zwermen vliegen, de leeggezogen borsten, 1 miljoen doden. Life Aid van Bob Geldof was geboren. Ik werd 15.
Wij krijgen de senaat die Ethiopië al heeft
Intussen is dat bijna 30 jaar geleden en dingen veranderen.
Na Mengistu kwam de revolutionair Zenawi aan de macht. Ruim 20 jaar lang werd hij keer op keer verkozen als premier, tot hij recent overleed. Hij is de échte volksheld met een visie op lange termijn. Kijk maar eens hoe hij de federale staat organiseerde, met etnische regio’s die een grote mate van zelfstandigheid hebben. Ethiopië kent een huis van afgevaardigden en een soort senaat waar alle regio’s gezamenlijk hun besognes regelen. Zo’n vertegenwoordiging zijn wij nu in België aan het opzetten.
Voor alle duidelijkheid: Ethiopië blijft een van de armste landen ter wereld. Volgens de Verenigde Naties is de armoede er tussen 2004 en 2010 wel gezakt van 39 naar 29 procent. En dat percentage blijft dalen.
In het noorden banen we ons een weg door het overweldigende groen. Hemelwater zoekt er zijn weg tussen de rotsen. Geitjes dartelen op steile hellingen. Bij wijlen voel ik me bij Heidi in de bergen. Tot we de dorpjes binnenrijden. De meesten wonen nog steeds in houten huisjes, al dan niet dicht geplamuurd met leem. Golfplaten glimmen op het dak. Kinderen waaien als gekken en rennen de longen uit hun lijf om de bus bij te benen.
De vooruitgang staat aan hun deuren te trappelen. Want met ijver wordt gewerkt aan een asfaltweg, die een poort naar economische groei zal vormen. Vandaag hebben we de aanleg van die weg mogen ondervinden. Op twee plaatsen waar we langsrijden worden rotswanden gedynamiteerd. Het resultaat ligt uitgespreid over ons parcours, 50 meter lang. Onze Walhalla-eindbestemming, Simien Lodge, lijkt verder weg dan ooit. Maar de Etiopiërs zijn met hun Zuid-Koreaanse schrapers uiterst efficiënt. Op een uurtje is dat varkentje gewassen. Uiteindelijk zullen we 13 uur heen en weer wiegen in de bus, een blinkend doosje nietig in een fabelachtig landschap.
18 uur, het uur des oordeel verstrijkt, maar dankzij de doortastendheid van onze reisgidsen, het gepalaver en een bureaucratische circus zullen we uiteindelijk toch binnen geraken. Bij het uitstappen zien we de melkweg, bezaaid met fonkelende sterren.
3.260 meter, dat voel je. Met gierende longen beklim ik het paadje naar de lodge. In een heerlijk bed laat ik me wegglijden in de armen van Morpheus.
Véronique Goossens in Ethiopië
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier