De omvang van de grootste rendierkudde op aarde die leeft in het oosten van Canada is dramatisch afgenomen. De plaatselijke inheemse bevolking wijdt dit aan de toename van industriële megaprojecten.
De George River kudde die ooit ongeveer 900.000 exemplaren telde, is met 92 procen geslonken tot slechts 74.000 dieren.
De kudde trekt al millennia over de uitgestrekte toendra van Quebec en Labrador in Oost Canada. Rendieren, die daar kariboes worden genoemd, zijn van cruciaal belang voor de cultuur van de inheemse Cree en Innu.
In de afgelopen decennia zijn grote delen van het trekgebied van de kudde aangetast door een reeks megaprojecten. Mijnbouw, het onder water laten lopen van enorme landoppervlakten voor de opwekking van hydro-elektriciteit en de aanleg van wegen hebben allemaal hun tol geëist, aldus de Innu.
Voedselketen in gevaar
Stamoudste en stamhoofd Georges-Ernest Gregoire verklaarde tegenover Survival International, de organisatie die zich inzet voor de rechten van inheemse volksstammen: “De kariboe is van cruciale betekenis voor onze cultuur, onze geloofsovertuigingen en onze samenleving van jagers die al duizenden jaren leven op Nitassinan (het schiereiland Quebec-Labrador).
“Maar alle grootschalige industriële ‘ontwikkelings’-projecten die de afgelopen veertig jaar aan ons land zijn opgelegd hebben een negatief effect gehad op de omvang van de kariboekudde. Daarom is het noodzakelijk dat we onze gebieden en natuurlijke rijkdommen effectief kunnen controleren en dat we als gelijkwaardige partij worden betrokken bij de besluiten die een impact hebben op ons land en op de dieren die daar leven.”
Een andere Innu, Alex Andrew, verklaarde: “Onze stamoudsten zeggen dat de dieren de eersten zullen zijn die getroffen worden. De voedselketen zal worden doorbroken, wat uiteindelijk veel leed zal veroorzaken.”
Stephen Corry, directeur van Survival International, vindt dat het tijd wordt dat we gaan luisteren naar inheemse volkeren: “Als we echt geven om de natuur en ons bewust zijn van de wederkerige relatie die we met haar hebben, wat dus verder gaat dan het passief kijken naar natuurprogramma’s op tv, dan wordt het tijd dat we gaan luisteren naar inheemse volken. Zij weten beter dan wie ook waar ze het over hebben. Voor de Innu zijn rendieren er niet alleen maar voor de kerstdagen.”
