Paus Franciscus legt uit hoe men vandaag heilig kan zijn.
Voor christenen moet het helpen van de armen een even grote prioriteit zijn als het bestrijden van abortus, zo staat in de maandag voorgestelde derde exhortatie van paus Franciscus. Eens te meer zei hij dat christenen zich meer moeten focussen op barmhartigheid dan op doctrine.
‘Onze verdediging van de onschuldige ongeborenen (…) moet duidelijk, krachtig en gepassioneerd zijn, de waardigheid van het leven van een mens is in het geding, en dat is altijd geheiligd’, schreef Franciscus in zijn exhortatie ‘Verheug u en juich’.
Na een encycliek is een exhortatie de belangrijkste boodschap van de paus aan zijn volgers. ‘Eveneens geheiligd zijn de levens van de armen, van hen die al geboren zijn, de misdeelden, de verwaarloosden en de niet-gepriviligeerden, de kwetsbare zwakkeren en ouderen die aan verholen euthanasie blootstaan, de slachtoffers van mensensmokkel, nieuwe vormen van slavernij en elke vorm van uitsluiting’, aldus de 81-jarige Argentijn in zijn 44 pagina’s tellende document waarin hij aan 1,3 miljard katholieken uitlegt hoe men heden ten dage heilig kan zijn.
Wat je doet voor anderen
Franciscus staat niet toe dat de situatie van migranten voor katholieken ‘minderwaardig’ is in vergelijking met ‘ernstige bio-ethische kwesties’ als de strijd tegen euthanasie en vruchtafdrijving. ‘Dat een politicus, die op stemmen uit is, zoiets zegt, is begrijpelijk. Maar niet een christen, voor wie de enige gepaste houding is in de schoenen te staan van broeders en zusters van ons die hun leven riskeren om hun kinderen een toekomst te bieden’, zegt Franciscus.
Hij beklemtoonde ook het belang van barmhartigheid en liefdadigheid. Klaarblijkelijk aan het adres van zijn (conservatieve) critici beklemtoont de leider van de roomskatholieke kerk dat eredienst, bidden en ‘het volgen van sommige ethische normen’ niet volstaan. Want het ‘ultieme criterium waarvoor ons leven zal worden beoordeeld is wat wij voor anderen hebben gedaan’.
Twee weken nadat hij verkeerd was geciteerd als zou de hel niet bestaan, noemt Franciscus de duivel een constante bedreiging voor het christelijk geweten. ‘Wij moeten niet aan de duivel denken als een mythe, een voorstelling, een symbool, een zegswijze of een idee.’
