De Belg Marc Beckers is vice-president van GM Europe. Hij duidt de problemen van GM-dochter Opel.
Waarom doet Opel het slecht terwijl het andere constructeurs voor de wind lijkt te gaan?
Marc Beckers: Het leven, ook van een onderneming, verloopt meestal in golfbewegingen. Eerst drijf je boven en even later heb je moeite om de kop boven water te houden. Niet lang geleden was Opel – samen met het Britse Vauxhall – het bestverkopende merk in Europa. De financiële resultaten waren navenant. Een paar jaar geleden kreeg Opel problemen met kwaliteit. Veel interne discussies werden breed uitgesmeerd, vooral in de Duitse pers. En: er ging enorm veel energie naar de GM-expansie in Azië en Zuid-Amerika.
Dat is nu al een tijdje rechtgezet, maar intussen kreeg de reputatie van Opel een flinke deuk en dat had een invloed op de verkoop. Zo beland je in een situatie met een bedrijfsstructuur die is berekend op 12 procent marktaandeel maar die je moet financieren met inkomsten uit 10 procent marktaandeel. Als dan nog de autoverkoop in het algemeen terugloopt en er een prijzenslag ontstaat, geraak je snel in een dodelijke kringloop.
Dat is niet nieuw of typisch voor Opel. Andere merken kenden ook zwarte dagen en gelden nu als schoolvoorbeeld. Zo zal het ook met Opel gaan als het Olympia-plan wordt uitgevoerd. Wanneer de markt verder zou krimpen, zie ik overigens ook andere constructeurs in de problemen komen. Wij zijn echt niet de enige met overcapaciteit.
Is dat Olympia-plan echt zo cruciaal?
Beckers: Ja. Olympia legt in de eerste plaats de nadruk op een beter merkimago. Dat betekent innoverende auto’s zoals de Opel Zafira of het Signum 2-concept dat er in september komt. Tweede doel: onze bedrijfsstructuur aanpassen. Dat wil zeggen administratief zuiniger leven maar ook minder capaciteit. Opel en GM Europe hebben een achttal scenario’s voorgesteld om de capaciteit met 15 procent af te bouwen. Dat kan je halen door één grote fabriek te sluiten of door aanpassingen door te voeren in verschillende vestigingen. Puur financieel is de eerste oplossing de meest interessante. Sociaal bekeken is de tweede minder pijnlijk. Wij legden bewust heel het dossier open en willen met de vertegenwoordigers van de werknemers naar de beste oplossing zoeken.
Opel hanteert een ongewone communicatiestrategie. Aangeven dat overal de bliksem kan inslaan, creëert toch veel onrust?
Beckers: Eén model bestaat erin alles in een achterkamertje te bedisselen, de mensen met de beslissing te confronteren en dan de storm uit te zitten. De andere weg is die van de openheid, zeker voor de eigen werknemers en hun vertegenwoordigers. Daar kozen wij voor, daardoor stel je je bloot aan speculatie maar dat moet je erbij nemen. Op mijn bureau liggen elke dag artikels uit heel Europa waarin de sluiting wordt aangekondigd van een van onze fabrieken in Portugal, Spanje, Duitsland, Polen. Als daar iets van zou kloppen, waar moeten wij dan elk jaar onze 1,8 miljoen Opels gaan bouwen?
