In een nieuwe bundel brengt uitgeverij ZigZag Art-Bar werk van ongewone dichters. ‘Wanneer mensen naar wier stem meestal niet wordt geluisterd zich het recht tot spreken toe-eigenen, kan er iets uitzonderlijks gebeuren.’
De bundel Wanneer ik schrijf naar een ander, schrijf ik naar mezelf is een selectie van 54 gedichten van tien mensen die sinds 2010 geregeld naar het Gentse dagcentrum Villa Voortman komen. Villa Voortman is het pendant van het Psychiatrisch Centrum Gent-Sleidinge, en wil een uitweg bieden aan de groeiende groep mensen die in de reguliere hulpverlening tussen wal en schip is geraakt. De tien geselecteerde dichters zijn mensen met een ‘dubbeldiagnose’: een gecombineerde problematiek van middelenmisbruik en psychische moeilijkheden, veelal psychose.
Onder artistieke leiding van Dirk Pauwels schrijven, schilderen, tekenen, zingen en acteren de ‘bezoekers’ van de villa. Hun werk wordt maandelijks op ‘Open Poort’ voorgesteld.
Uit de honderden schrijfsels selecteerde een redactie werk van tien mannen en vrouwen. Sommigen schrijven al hun hele leven, anderen hielden het bij één gedicht. De dichters werden gefotografeerd door bekende fotografen.
‘Wij willen hen hun menselijkheid teruggeven,’ zegt Lydia Asbestaris, ‘en ingaan tegen de stigmatisering die deze mannen en vrouwen versmalt tot psychotische verslaafden.’ Knack brengt een voorpublicatie.
natacha
Toekomst
Ik twijfel over zoveel
Mijn toekomst en einde
Dat ik ooit op een dag
Zal verdwijnen
Blijven hangen in het verleden
Blijven zweven als alles valt tegen
Zuchten vluchten
Woede wroeten
Mijn verstand slaat telkens op nul
Want ik krijg geen vat op mijn leven
Ik heb geen benul
Elke dag verlies ik een stuk van mezelf
Ik heb zo’n spijt van al wat ik ben
Ik had veel meer gewild
Ik was veel liever bemind
Maar mijn toekomst is niet gemaakt voor twee
Dus blijf ik alleen
Want met twee is te veel
Hunkeren naar de toekomst
Angst hebben plots
Denken dat alles wel zal overgaan
Dat het ongeluk mij overslaat
Dus toekomst hoeft voor mij niet
Dat geeft me te veel verdriet
Moefasa
Ik wil niet dat je aan me denkt
Ik wil niet dat je nog aandacht aan me schenkt
Leef een mooi leven zonder mij
Alsof ik nooit bestond
Ik nooit was
Of erbij was
Je bent me niets schuldig
Ik ben dankbaar, dat je er zo nu en dan
Eens effe was
Maar dat alles meen ik natuurlijk niet
Thierry
Mijn spreuk
Zuivere pen
Toon me weer wie ik ben
Ga met me op reis
En haal me uit het paradijs
Weer in het heden
Op de begane grond
Waar al m’n vrienden leven
En alles ontstond
Wat was zal weer komen
En wat gevallen is zal eens weer
Dromen
