Xavier Malisse overleefde de tweede ronde van de Australian Open niet.

Malisse heeft op de Australian Open lang niet het niveau bereikt waarmee hij vorig jaar in het najaar imponeerde op de US Open en tijdens een paar indoortoernooien. In de eerste ronde was het klasseverschil met de Duitse kwalificatiespeler Thomas Behrend te groot om Malisse in verlegenheid te brengen. In de tweede ronde was hij echter geen moment in de partij tegen de Amerikaan Todd Martin, een veteraan van vele oorlogen die in 1994 nog de finale speelde van de Australian Open en in 1999 zelfs vierde stond op de wereldranglijst. Malisse werd op alle vlakken overklast. Martin wond er geen doekjes om : ‘Malisse staat te laconiek te tennissen, hij moet – als hij achter staat – nog meer leren vechten.’

We kunnen Martin, bijgenaamd ’the professor’ geen ongelijk geven. Wat fysiek en techniek betreft heeft Malisse alles, maar in het hoofd is hij nog te broos. Eens op stevige achterstand heeft de West-Vlaming te weinig geloof in eigen kunnen. Malisse speelde met te weinig kracht in zijn gevreesde forehand en van te ver achter zijn achterlijn. Zo kun je tegen toppers moeilijk winnen. Malisse is zich ervan bewust, maar wil ook geen verregaande conclusies uit de nederlaag in de tweede ronde trekken. Met meer matchritme, we zitten amper vier weken ver in het seizoen, zal hij zijn spelpeil naar alle waarschijnlijkheid stevig kunnen optrekken.

‘De Belgische connectie’, zoals Kim Clijsters en Justine Henin in het internationale tenniscircuit worden genoemd, raakte zonder veel moeite in de tweede week. Henin speelt duidelijk met meer druk op de schouders dan Clijsters. Ze wil het bijna ’te goed’ doen. Dat speelt haar geregeld parten. Clijsters werd nauwelijks getest. Ze moet wel uitkijken dat ze haar fragiele rechterarm en -schouder niet overbelast. Rust op geregelde tijdstippen is de enige remedie, maar voor een topper is die er nauwelijks.

De eerste week in Melbourne stond in het teken van de nooit geziene slachting onder de mannelijke reekshoofden. Na één week waren al 24 van de 32 geplaatste spelers uitgeschakeld. Daarbij de complete top-6. Het te lange seizoen en de daaruit vaak voortvloeiende blessures, de korte voorbereiding op de eerste Grand Slam zijn de voor de hand liggende oorzaken. En ook, de onwaarschijnlijke sterkte in de breedte van het deelnemersveld. Marcelo Rios, de Chileense overlever van de eerste week, vatte kort samen : ‘Men’s tennis is too tough nowadays.’

En Xavier Malisse had gelijk met zijn uitspraak over de voorspelbaarheid van het vrouwentennis. Ook hier zaten na de eerste week al 23 van de 32 reekshoofden op het vliegtuig naar huis, maar de top-6 stond wel nog souverein op de baan. Voor hen mag het toernooi rustig één in plaats van twee weken duren.