Wij zullen uw kennis van de media eens testen. Wie is, volgens u, de meest productieve journalist van de voorbije vier maanden? Het is niemand van Knack, die tip krijgt u gratis. En? Zoek niet langer: Walter Pauli van De Morgen. Met een gigantische voorsprong op nummer twee, barones Doornaert de Villepin van The Standard, dagblad voor royalistische en atlantistische belangen.
Wat Walter de voorbije maanden allemaal heeft geschreven kan de snelste snellezer niet bijhouden. Over de verkiezingen? Alles. Dat moeten we niet meer in pagina’s uitdrukken of in katernen, maar in kubieke meter. Van A tot Z en terug perste Walter alle reguliere kranten vol, plus ontelbare bijlagen over de geschiedenis van de partijen, de kiessystemen, de coalities door de eeuwen heen, en samen met Jan Wauters stelde hij een top-100 samen van alle Belgische ministers sinds 1831.
Dit voor het routinewerk. Daarnaast ging Walter elke avond een kandidaat op campagne volgen, boog zich over problemen van grootsteden en plattelandsgehuchten, en gaf een quotering aan alle kamerleden en senatoren, waarbij Mia De Schamphelaere verdacht weinig punten haalde. Walter versloeg ook de gebeurtenissen op de verkiezingsdag en rekende persoonlijk de zetelverdeling uit, zodat die er zoals wel vaker in De Morgen heel anders uitzag dan in de andere kranten. Daarna ging hij een maand op de stoep van de Wetstraat kamperen om de formatiegesprekken van bijtende commentaar te voorzien.
Toen nadien alle Wetstraatjournalisten kampten met een zware inzinking vertrok Walter naar de Ronde van Frankrijk! Schreef vier bladzijden per dag over de koers zelf, en publiceerde dagelijks nóg twee extra pagina’s met een top-100 van de beste Ronderenners aller tijden. En om de twee dagen verzorgde hij een Tour-cursiefje op de voorpagina, afgewisseld met Hugo Camps, in wie ze bij De Morgen iets moeten hebben gezien dat anderen niet in hem zien. Sinds het WK voetbal in Korea en Japan is Hugo er niet meer uit weg te slaan. Dat was hij vroeger ook niet, maar toen was dat als voorwerp van spot en kwaadsprekerij, nu als stercolumnist.
Wij herinneren ons een stukje waarin Walter de draak stak met de voorspelbaarheid van de vlakke etappes in de eerste Tourweek. De Italiaanse spurtbom Alessandro Petacchi had net zijn vierde ritzege in zes dagen veroverd. Waarna Walter, in alle bescheidenheid, schreef: ‘Voor de rit naar Lyon had De Morgen beter een voorgedrukt formulier laten afdrukken dan zijn beste journalist naar Frankrijk te sturen.’
Op een dag maakte hij zich boos over het grote aantal gehandicapten in Lourdes, waar hij door een speling van het lot een hotel had moeten zoeken. Omdat die mensen in alle vroegte naar de Grot worden gekarreduwd, zoals hij het met een mooi nieuw woord beschreef, had Walter na negen uur geen ontbijt meer gekregen! Terwijl hij tot zes uur ’s morgens had zitten werken aan een Bijsluiter over sociale integratie.
‘Dat huppelt hier maar rond op één been of op horrelvoeten, en de files in Jabbeke zijn klein bier vergeleken met de colonne rolstoelen die de Grot wil inrijden. En ge denkt nu toch niet in ernst dat er één van die sukkelaars genezen buiten komt? Weet ge wat Lourdes is? Eén grote commerce.’ Zo onthulde Walter aan zijn verraste lezers.
Zoals te verwachten, kwam daar menige boze brief over binnen en zag Walter zich, bij al zijn andere werk, genoodzaakt om met een naschrift van zeven kolommen ook nog de lezersrubriek te vullen: ‘Mijn stukje was allesbehalve een aanval op de gehandicapten’, kraaide de haan drie keer. ‘Integendeel, het was een column waarin ik mijn ontroering voor deze kinderen wilde uitdrukken. Voor alle duidelijkheid: ik heb niets tegen gehandicapten en ik heb niets tegen bedevaartsoorden, Mia-processies, kaarsen, en devote seuten die bij het inschenken van een kopje thee zodanig ver voorover buigen dat het Te Lourdes op de bergen plots een wel zeer profane uitbeelding krijgt. Maar ik heb véél tegen bedevaartsoorden waar men de indruk wekt dat gehandicapten of zieken er kunnen genezen. Want dat kan namelijk niet. Ik ben tegen gebedsgenezers, van wat voor strekking of geloof ook. En tegen het artsensyndicaat De Toeuf.’
Wij vatten de reactie van Walter samen, ze besloeg zoals gezegd zeven kolommen, de brieven van de verontwaardigde lezers waren tot een regeltje of acht ingekort. Het is trouwens niet uitgesloten dat Walter die brieven ook zelf heeft geschreven.
Toen de Tour vier dagen voorbij was stond in het dagelijks redactioneel commentaar een open brief van Karl van den Broeck: ‘Beste Walter Pauli. Je hebt eerst al onze verkiezingsbijdragen vol gepend, daarna dag en nacht de regeringsvorming beschreven, en vervolgens drie weken lang elke dag zes tot zeven bladzijden over de Tour de France gevuld. Niemand zal je een paar dagen vakantie misgunnen. Maar het is komkommertijd en we krijgen de gazet niet vol. We hebben al een brief van koningin Fabiola moeten zetten. Kom alstublief snel terug. Nu!’
Tot verwondering van iedereen stond Walter een dag later effectief weer op de redactie. En maakte meteen een volledige bladzijde over de dood van Guy Thys. Aan de hand van zes belangrijke uitslagen uit diens carrière, waarvan er twee verkeerd waren! De legendarische 1-0 van Engeland-België in Bologna werd bij Walter 2-1, en de al even legendarische Holland-België met de goal van Grün hadden de Belgen volgens Walter met 1-2 gewonnen in plaats van met 2-1 verloren. Citeren wij nu de slotparagraaf: ‘Wat hielden we van hem, wat droegen we hem op handen, wat voelden we ons zeker bij Guy Thys, oudere vriend van de spelers, bedachtzaam man, fijn levensgenieter. Het ga je dus goed, Grijze Duivel.’
Het ga je goed, Grijze Duivel! Terwijl die mens net was gestorven. Het moet zijn dat zijn kortstondige passage bij Mia De Schamphelaere Walter toch van het bestaan van het hiernamaals overtuigd heeft. Dat wordt binnenkort weer een extra katern.
Koen Meulenaere
