Copernicus (1)

Wat leert ‘Koehandel met kabinetschefs’ (Knack nr. 5) ons? Ach, dingen die we al langer wisten… Ondanks vele ronkende verklaringen is er van nieuwe politieke cultuur niets te merken in ons land. Wie als apolitieke kandidaat naar een topfunctie dingt, mag het vergeten.

Het toont nogmaals aan welke cruciale, destructieve rol de PS speelt in deze onverkwikkelijke zaak. Het is tergend telkens te moeten zien hoe onze ruggengraatloze Vlaamse (?) ministers deze partij ter wille zijn. Een ver doorgedreven federalisering van het land zou hieraan een einde kunnen maken, maar wie gelooft nu dat deze politieke clan zichzelf gaat uitrangeren?

Advies-, headhunters- en selectiebureaus kosten handenvol belastinggeld. Maar al deze studies zijn slechts een mooi alibi om te verdoezelen dat er niets is veranderd en dat men niets wil veranderen.

Dat al wie in deze zaak een politieke functie bekleedt niet komt klagen over de afkeer van de burger voor zijn werk! Hun verwerpelijke hooghartigheid verdient enkel verachting en afschuw.

Copernicus (2)

Uw twee voornaamste argumenten – de ‘beste keuze’ van het selectiebureau wordt niet steeds aangeworven, de werkgever neemt de definitieve beslissing uit een short-list en bij aanwervingen krijgen internen voorkeur op externen – lijken mij ook in een goed geleid privébedrijf, te worden toegepast en zijn daarom op zich geen bewijs dat er iets misloopt met het Copernicusplan.

Wel betreur ik, als werknemer in de privésector en belastingbetaler, dat het binnen de vernieuwde selectieprocedure mogelijk is dat eenzelfde kandidaat zich voor eenzelfde vacature twee keer kandidaat stelt, waardoor de kosten voor de selectie van deze kandidaat verdubbelen.

Copernicus (3)

Het is werkelijk hallucinant, maar als federaal ambtenaar weet ik dat de waarheid zo mogelijk nog erger is, want dezelfde processen zijn zich ook aan het voltrekken op de lagere niveaus en dit is nog minder zichtbaar.

Nieuwe politieke cultuur? Nog nooit werd de burger zo erg bedrogen als onder deze regering.

Copernicus (4)

Tweeënhalf jaar na het aantreden van de nieuwe regering, die van het Federaal Agentschap voor de Veiligheid van de Voedselketen een topprioriteit maakte, is er nog altijd amper werk gemaakt van de benoeming van de hogere ambtenaren. U kunt er zichzelf van vergewissen: het FAVV is nauwelijks bemand.

Ik kan begrijpen dat het de moeite loont om voor zo’n cruciale administratie te wachten op een waterdichte benoemingsprocedure, maar als wat u beschrijft klopt, is er vooral veel tijd en geld verloren zonder sluitende garanties op meer objectiviteit. Het FAVV heeft bij de huidige dioxineproblemen bewezen dat het duidelijk nog niet optimaal werkt, met alle risico’s van dien voor consumenten én producenten. In dat licht is uw beschrijving van de benoemingsperikelen onthutsend.

Copernicus (5)

Hiermee is Knack andermaal en helaas ook het enige week en/of dagblad in ons landje dat op basis van feiten en dossierkennis de taaie en goed ogende verpakking van onze regeringen kan doorprikken.

Als onze beleidsmakers zo verder doen, zal Knack geen weekblad meer kunnen blijven, maar wordt het een dagblad.

Palestina

Als burger en humanist van dit land roep ik onze politici op dringend te reageren op de moordende agressie van Israël tegen de Palestijnse weerloze bevolking (‘Impasse in Palestina’, Knack nr. 5). Gevraagd wordt dat alle medeburgers hun stem zouden geven aan enkele rechtgeaarde politici die de moed hebben te ageren tegen de onaanvaardbare politiek van Sharon.

De toepassing van de derde wet van Newton (actie=reactie) door de sedert 1948 moegetergde en vernederde Palestijnen is geen geldig argument voor Israël om elke dag opnieuw oorlogsmisdaden tegen Palestina te begaan. Een internationale vredesmacht is de enige oplossing om tot een gerechtvaardigde Palestijnse staat te komen. Europa moet daarvoor zorgen. Dringend.

Palestina (2)

Met ongelooflijk cynisme heeft de Britse naoorlogse diplomatie ervoor gezorgd dat de zionisten een stuk land toegeworpen kregen in de politiek meest explosieve regio op aarde, in de hoop dat ze op korte tijd vernietigd zouden worden. Het pakte anders uit: de joden wonnen gevecht na gevecht en verjoegen hun vijanden, inclusief de autochtone Palestijnen, maar wekten wel ‘heilige haat’ op. Ondanks een rij vredesonderhandelingen en de oprichting van autonome Palestijnse gebieden zijn Palestijnse fracties de dood van Israël blijven zweren. Zolang Arafat hier geen einde aan maakt (wat hij niet kan en wellicht ook niet wil), kan Israël onmogelijk eenzijdig de vrede handhaven. In het zog van de Amerikaanse antiterreuroorlog wil Sharon nu de Palestijnse staat murw slaan en Hamas plus de Jihad vernietigen. Of dit rechtvaardig is, is van weinig belang, wel de vraag of hij ooit zal slagen. De Palestijnen hoeven niet op hun Arabische broeders te rekenen. Van hen kregen ze enkel wapens en politieke lippendienst, nooit grondgebied of humanitaire hulp.

Bouwmisdrijf

Niettegenstaande de grootste partijen van dit land de vroegere fouten van de overheid erkennen en aldus, naar alle billijkheid, amnestie voor oude misdrijven wensen, worden nog dagelijks families vervolgd die meer dan 25 jaar geleden een bouwovertreding pleegden… zeker geen recidivisten of koppigaards, maar gewone mensen die vóór de gewestplannen zoals tienduizenden anderen, zonder vergunning (ver)bouwden.

Alhoewel de redelijke termijn in het regeerakkoord werd ingeschreven, doet minister Van Mechelen niets om die waanzin te stoppen. In tegenstelling tot 25 jaar geleden, moeten rechters steeds het herstel (afbraak) en dwangsommen vonnissen. Zij kunnen niet anders, hoe onbillijk zij dat ook vinden. Een bouwvergunning in een natuurgebied voor een klooster, dat kan, maar maatregelen om de financiële en morele moord op gewone mensen te stoppen, kan niet!

Klonen

Voor gynaecoloog Severino Antinori (‘Een verjongingskuur in de eicel’, Knack nr. 5) bestaan alleen maar mensenrechten of in dit geval de rechten van onvruchtbare koppels die kinderen willen. In het artikel wordt vermeld dat gekloonde kinderen per definitie zelf ook onvruchtbaar zullen zijn. En zij zullen dan op hun beurt ook kinderen willen en zo verder. Is dat ethisch verantwoord? Over kinderrechten wordt hier niet gesproken. Of spreken we voortaan beter van ‘gekloonde’ kinderrechten?

Monarchie

Dat het koningshuis geen reële macht heeft, dat spookbeelden uit het ancien régime tot het verleden behoren, daarover zijn we het allemaal eens (‘De ultieme hallucinatie’, Knack nr. 5).

Maar het koningshuis vervult een ceremoniële en representatieve rol. Het bevordert allerlei economische en maatschappelijke belangen in binnen- en buitenland. Het zorgt ook voor enige vorm van cohesie en identificatie. En je kan even wegdromen bij het hofleven, dat zo verschillend is van het onze.

Het eredoctoraat is een vorm van krediet en creëert vertrouwen in plaats van wantrouwen. Dat kroonprins Filip misschien niet de kop van het peloton aanvoert als het om IQ en/of andere vaardigheden gaat, tot daar aan toe. De kern is dat hij plichtsbewust en naar vermogen zijn taak tracht uit te voeren. Is het niet beter de kanonnen te richten op de werkelijke problemen en te trachten wat verdraagzamer te zijn in plaats van altijd te kankeren?

Straf

Op een en dezelfde pagina (‘De week in België’, Knack nr. 4) las ik over de ‘escapade’ van een politicus die alleen maar aantoont hoe dom hij eigenlijk wel is, en over het ‘vluchtmisdrijf’ van een andere die alleen maar aantoont hoe misdadig hij wel is. Willen we deze heren allebei straffen? Is de ene zaak erger dan de andere?

Zou het niet veel gemakkelijker zijn als politici ook strafbaar waren en even gelijk als de andere Belgen? We konden dan Dedecker uit de Senaat bonjouren en Dewinter in een gesloten instelling plaatsen. Al de rest zou dan misschien iets beter op zijn tellen passen.

Congo

Het is ongetwijfeld een verdienste van VRT-journalist Peter Verlinden dat hij het drama van de oud-kolonialen opnieuw in de kijker plaatst (‘Weg uit Congo’, Knack nr. 4). Maar een ernstige historische context ontbreekt en enkele pertinente vragen worden niet gesteld. Wellicht hebben de eerste bevindingen van de commissie die destijds de getuigenissen verzamelde, gediend om de Belgische militaire interventie in de pas losgelaten kolonie te legitimeren. Dat het latere en volledige rapport uiteindelijk achter slot en grendel bleef, kan dan weer te maken hebben met het feit dat het politiek ongepast zou zijn om de toen herstelde betrekkingen met Congo daardoor in het gedrang te brengen.

Wie de werkzaamheden van de parlementaire onderzoekscommissie Lumumba echt van nabij heeft gevolgd of bijvoorbeeld de geschiedenis van de dekolonisatie ietwat beter heeft bestudeerd, zou zich nooit aan deze gratuite beschrijving van de weliswaar pijnlijke episode hebben schuldig gemaakt.

De Graeve

In ‘Mediabazen horen niet in de top-10 van de macht’ (Knack nr. 4) zegt Bert De Graeve: ‘Ik ben het er ook niet mee eens dat er nu minder buitenlands nieuws is dan vroeger. Er is veel meer buitenlands nieuws, alleen wordt het anders gepresenteerd.’ Dat lijkt alleszins niet te kloppen. Waar zijn de buitenlandse correspondenten? Afgeschaft, wegens te duur, maar degelijke informatie krijg ik niet meer. Ik heb alleszins meer boodschap aan de toestand in Rusland dan aan een ondergelopen kelder, gebracht door een reporter ter plaatse. Dat kan even vermeld worden, maar nu krijgt dat evenveel belang als een bomaanslag in Jeruzalem met vier doden.

Verder lees ik dat hij tegen de zakelijke manier van nieuwspresentatie is zoals die op de Nederlandse tv gehuldigd wordt. Ik verkies kwaliteit en inhoud boven aantrekkelijke vorm. Nieuws moet niet in de eerste plaats ontspannend zijn, maar informatief!

Boeken

Momenteel ondergaat heel het boekenvak een sterke metamorfose. Fusies, overnames, invoering van de euro, de oorlog in de distributie, het uiteenspatten van de e-commerce-zeepbel… zijn daar niet vreemd aan. Daarvan vinden wij in ‘Crisis in het boekenvak’ (Knack nr. 3) niets terug. Het stuk munt uit door een immens borrelpraatgehalte. Als samenwerkingsverband van vijftig onafhankelijke boekhandels – waaronder de twee geïnterviewde – zien we een heel andere realiteit: zowel op het vlak van omzet als op het vlak van rendement is de groep van georganiseerde onafhankelijken de twee voorbije jaren verbeterd. Bovendien ondervinden wij voor het eerst in de geschiedenis van het boekenvak de positieve effecten van een goed cultuurbeleid. Waarom hangt de schrijver – nota bene een commercieel vertegenwoordiger van een Nederlandse uitgeverij – dan dit beeld op? Waarom dumpt hij in dit artikel zonder blikken of blozen een resem feitelijke onjuistheden? Is een onafhankelijke boekhandelaar voor de media enkel interessant als eeuwige Calimero?

Fout

Blijkbaar weet Knack niet goed waar Oostenrijk ergens ligt (‘De week in de wereld’, Knack nr. 5).

Er is inderdaad een fout geslopen in de grafiek op pagina 82. Waarvoor onze excuses.

De redactie