MA/ 16/ 06

Mensen die zich tekortgedaan achten door deze rubriek, voelen soms de neiging onze chef-Wetstraat te bellen en hun beklag te maken. Niet doen, nutteloos. Vijfennegentig procent van wat hier staat komt rechtstreeks van hem, en de overige vijf onrechtstreeks. En als uw dienaar zich weer te mild heeft uitgedrukt, voegt Van Cauwelaert er in de eindredactie nog snel een paar beledigingen aan toe.

Veel beter is om, zoals Kabouter Drift uit Laakdal deed, ineens een brief naar Rik De Nolf te schrijven. Mijnheer Rik is de Allerhoogste in ons bedrijf. De kabouter wenste te protesteren tegen het beeld dat op deze bladzijden blijkbaar ooit van hem is opgehangen als zou hij een geweldenaar zijn die zijn driftbuien niet onder controle kan houden, een pathologisch geval dat beter zou worden opgesloten achter de muren van een gespecialiseerde verzorgingsinstelling.

‘Leugens!’ schreef een woedende kabouter aan mijnheer Rik. ‘Ik ben de meest vredelievende persoon die er rondloopt. Geen vlieg doe ik kwaad. Ik ben lid van Burgemeesters voor de vrede. Of beter gezegd: ik wás lid. Want sinds ik bij de vorige gemeenteraadsverkiezingen 28 procent heb verloren, ben ik nog wel voor de vrede maar geen burgemeester meer. Mag ik u erop wijzen dat ik toen van een van uw andere redacteurs, met name Draulans Dirk, de provocerende vraag heb gekregen of hij mij mocht komen opzoeken voor een reportage over politici van wie de carrière voorbij is. Ook daarop heb ik waardig gereageerd, zonder agressie. En dan stelt die leugenaar achteraan het voor alsof ik in het wilde weg schop en mep. Ik eis dat u die rekel ontslaat, of ik zal u weten te vinden. Hoogachtend, senator Drift, Laakdal.’

Voilà, dit is een veel efficiëntere manier van protest. Mijnheer Rik belt dan natuurlijk onmiddellijk naar uw dienaar met het bevel iets positiefs over de klager te schrijven. Of anders C4 ophalen in Roeselare. Vooruit dan maar, even denken… Wat voor positiefs valt er over een klojo als Kabouter Drift te vertellen?

Oh ja: u weet dat hij onlangs in een Senaatscommissie tegen zijn eigen advies heeft gestemd? Het ging over de inspectie van Franstalige scholen in de Vlaamse Rand rond Brussel. Door de tegenstem van de kabouter werd zijn eigen tekst afgewezen. Weinigen hebben daartoe voldoende moed.

De kabouter deed het opnieuw toen Pol Van Den Driessche voorstelde om de moord op Julien Lahaut door historici te laten onderzoeken. Een onderzoeks commissie raakt niet voorbij het bureau van de Senaat, maar een onderzoeks opdracht waarschijnlijk wel. Kabouter Drift steunde met zijn handtekening het initiatief van Pol, maar waar een ander het daarbij zou laten, haalde de kabouter snel een oud eigen voorstel van onder het stof en diende dát inderhaast in. Zonder Van Den Driessche daarmee lastig te vallen. Het voorstel van de kabouter behelst toch een onderzoeks commissie, maakt zelfs in zijn eigen fractie geen kans en blokkeert bovendien dat van Pol, maar dat soort hinderpalen zijn een bagatel voor wie wil uitblinken en vooral opvallen met grote parlementaire ijver.

Exact hetzelfde had zich kort voordien voorgedaan toen senator Jean-Jacques De Gucht vier voorstellen ter aanpassing van de euthanasiewetgeving had uitgewerkt. Weerom was Kabouter Drift er als de kippen bij om te helpen. Discreet diende hij snel twee van die voorstellen onder zijn eigen naam in. Wie denkt dat wij de kabouter nu té positief voorstellen, vergist zich. Hij offerde zich ook nog op om mee aan te zitten op de persconferentie, én uitleg te verstrekken in het bevriende VRT-Journaal. De jonge senator De Gucht was vanzelfsprekend zeer dankbaar voor deze onaangekondigde steun, die hij pas de ochtend zelf had vernomen.

Toen vorig jaar de commissies in de Senaat moesten worden verdeeld, leek het logisch dat de juriste Martine Taelman voorzitster zou worden van de commissie justitie. Weer schoot Kabouter Drift te hulp: om Taelman te ontlasten van deze zware taak, nam hij ze spontaan en ongevraagd op zich. En dat hoewel hij als huisarts geen flauw benul heeft van juridische kwesties. Iets waar zijn voorganger Hugo Vandenberghe soms pijnlijk misbruik van maakt. Slaat de kabouter dan om de oren met vonnissen en arresten waarvan hij nog nooit heeft gehoord, en waarbij het zweet hem van alle kanten uitbreekt.

Toen de deelnemers aan het Octopusoverleg moesten worden aangewezen, was Kabouter Drift alweer de redder in nood, door in de plaats van de veel competentere maar wat vermoeide Brusselse minister Guy Vanhengel rond de tafel te gaan zitten. Waar hij uit colère een half servies stuksloeg. Om maar aan te tonen dat zo’n overleg geen pretje is.

Blijft Kabouter Drift, zoals andere politici, koppig vasthouden aan zijn mening? Neen, het tegendeel is waar. Jarenlang heeft hij geprobeerd door de omheining rond het militair domein van Kleine Brogel te breken, om na te gaan of daar nucleaire wapens lagen. Iedereen herinnert zich de pijnlijke scène waarbij de kabouter op zijn te korte beentjes probeert te ontsnappen aan een peloton zwaarbewapende schildwachten. Toen Pieter De Crem toegaf dat er in Kleine Brogel effectief kernwapens zijn opgeslagen, kraaide Kabouter Drift geen victorie, maar hekelde hij een minister die een zo delicaat militair geheim openbaar had gemaakt. Waarna zelfs Het Laatste Nieuws zich afvroeg of die kabouter nog wel normaal was.

Om het helemaal positief te houden, wijzen wij ook graag op de gevoelige kant van Kabouter Drift. Vorig jaar maakte hij vier dagen voor de verkiezingen, in het drukst van de campagne, toch nog tijd om in Dag Allemaal te vertellen over de dood van zijn echtgenote, vele jaren eerder. En ondanks het verdriet liet hij ons op de voorpagina kennismaken met zijn nieuwe vriendin.

Dat dat toevallig vier dagen voor de verkiezingen was, verleidde de commentaarschrijver van De Morgen tot een gemeen stuk over een ordinaire en weerzinwekkende campagnestunt. En omdat de kabouter in diezelfde Dag Allemaal een paar bladzijden reclame voor zichzelf had gekocht, beweerde De Morgen dat dat interview tot de deal behoorde. Een razende Drift belde toen de redactie dat hij ze allemaal op hun gezicht zou komen slaan en het gebouw in brand zou steken. Dat valt misschien niet helemaal te rijmen met ‘de gevoelige kant’ waarvan sprake, maar van die kerels van De Morgen zou de kalmste mens zijn zelfbeheersing verliezen.

U ziet: wij kunnen ook positief berichten. Hopelijk is de kabouter hiermee tevreden. Nu mijnheer Rik nog.

WO/ 18/ 06

‘Wiske is vrijgesproken!’ Wim De Vilder sprong van vreugde bijna uit zijn broek, toen hij het op het einde van het Journaal, tussen twee sportberichten door, in de huiskamer mocht gooien. Wiske vrijgesproken. Zoveel deugd had hij al lang niet meer ervaren, zeker niet sinds de dag dat hij die mooie prins Filip had geïnterviewd.

Wij doen nu zoals Louis Tobback, en verlaten al vroeg de hoofdweg van ons betoog, om daar via tal van zijstraten nooit meer op te raken. Na het interview van Greet De Keyser met George W. Bush, was het interview van Wim De Vilder met prins Filip een dieptepunt in honderd jaar VRT. Dat althans was de teneur in TerZake van de dag nadien.

Wekenlang hadden ze in het Journaal reclame gemaakt voor dat prinselijke interview. De Vilder zelf zat op een avond persoonlijk als gast in de studio waar hij normaal de gastheer is, om ons te verzekeren dat het hier geen propaganda betrof, maar een kritische ondervraging waarbij de heikele thema’s niet uit de weg waren gegaan.

Daar dachten sommige collega’s dan anders over. De dag na uitzending kwam Tim Pauwels, vaste stand-upcomedian van TerZake, ons vertellen dat wat wij in Koppen hadden gezien minutieus was voorbereid door de Propaganda-Abteilung van het paleis. Er was in het interview geknipt en geplakt dat het niet mooi was om te zien, de prins was talloze keren moeten herbeginnen, en had tot vijf keer toe hetzelfde antwoord gegeven op verschillende vragen. Om zoveel doorzichtige nep moest Pauwels eigenlijk lachen.

Nu behoren Wim De Vilder en Tim Pauwels tot dezelfde nieuwsdienst. Ze vallen beiden onder de jurisdictie van hetzelfde college van hoofdredacteurs, gemeenzaam bekend als wee wee wee punt de vijf idioten punt bee ee. In het college is er een chef korte duiding en een chef lange duiding. Duiding is VRT-jargon voor ‘manipulatie’. De chef korte duiding is een korte, de chef lange duiding een lange. De eerste is Siegfried Bracke. Hij is de baas van bijvoorbeeld Lisbeth Imbo, zij het niet altijd. De tweede is Kris Hoflack. Hij is baas van Linda De Win, zij het ook niet altijd.

Wim De Vilder, het zal nauwelijks verbazen, is knecht van vele meesters. Zodanig dat niemand het voor hem opneemt, want anders was die Pauwels toch op staande voet ontslagen wegens openlijke kritiek op een collega? En op een gesprek dat met goedkeuring van de chef heel korte duiding gedurende dagen als een journalistiek hoogstandje was aangekondigd.

Het verklaart mee de vreugde waarmee Wim de vrijspraak van Wiske bracht. Eindelijk goed nieuws. Want er was niet enkel de heisa over zijn interview met de prins geweest, Wim was ook nauwelijks hersteld van de emotioneel beladen avond waarop hij ons bijna wenend moest waarschuwen dat het Journaal zou beginnen met een wel zéér droevig bericht: Hugo Claus was overleden. Begin dit jaar werd Wim tijdens een middagjournaal zelfs zonder meer uit beeld geveegd. U moet dat eens op Google intikken: ‘Wim De Vilders grote verdwijntruc’. Ook een aanrader is ‘Wim De Vilders grote verschijntruc’, er net onder. En alsof dat alles niet volstond, werd Wim in een open brief van communicatiespecialist Evert Van Wijk ‘Guillaume de Schnabbelaar’ genoemd. Ja zeg.

Dan was de vrijspraak van Wiske een vrolijker mare. Wiske Van der Meersche uit Wichelen, 79 jaar, had haar man Frans, een echte onmens, naar de andere wereld geholpen. Via een slag of dertig met een houten hamer op zijn kop, en daarna had ze hem met een mes vier keer de keel overgesneden. Dat was allemaal bewezen en ze had alles bekend: onschuldig! In de Belgische rechtspraak bent u dan onschuldig. Indien niets bewezen is tegen u en u hebt niets bekend, zoals veehandelaar Alex Vercauteren op het proces-Van Noppen, dan krijgt u levenslang. Alex Vercauteren werd verdedigd door meester Walter Van Steenbrugge.

Wiske werd verdedigd door meester Jef Vermassen s.j., en die had geen moeite onverlet gelaten om al vooraf reclame te maken voor zijn veertiende vrijspraak. Drie dagen vóór het proces van start moest gaan, schreeuwde hij in alle kranten de onschuld van Wiske uit. Al die jaren klop gekregen van die bruut, dat ze dan vijf minuten haar beheersing verliest… Wie zal het verbazen? Een innerlijke dwang waaraan ze geen weerstand kon bieden, het fameuze artikel 71 dat ten behoeve van Jef in de strafwet is ingeschreven.

Alle verslaggevers volgden hem in die theorie, en Jef mocht elke avond in het Journaal zijn pleidooi komen inoefenen en de jury beïnvloeden. Caroline Van den Berghe moet hebben gedacht: ‘Als ik van wee wee wee punt de vijf idioten punt bee ee maar een B krijg en Leo Stoops een A, dan zal ik het eens één keer doen op de manier van Leo: bevooroordeeld en partijdig.’

Sloot haar tussenkomst ook, net als Leo dat altijd doet, zelfs af met een onbegrijpelijke boodschap, waarover ze duidelijk een weddenschap had afgesloten: ‘Topografie blijft een aangename wetenschap’. Sloeg nergens op, zoals de ‘Poolse landdag’ van Leo op het proces-Dutroux, maar verzekerde Caroline van een copieus diner.

Dat proces tegen Wiske hoefde niet te beginnen. Het scheelde weinig of de rechter zelf kwam de beklaagde een kussentje en een kop koffie brengen. De openbare aanklager vroeg Wiske vergiffenis voor het ongemak dat hij haar, uitsluitend ambtshalve, had moeten aandoen.

In twee dagen vrij! Kortste assisenzaak in de geschiedenis. Niemand wenste iets goeds te zeggen over het slachtoffer. Eigenlijk had het stoffelijk overschot van die Frans in de beklaagdenbank moeten zitten, met een verband om zijn hals en geboeid aan handen en voeten.

Voor Jef Vermassen was dit uiteraard gesneden koek. Om het even wie had die zaak gewonnen. Alleen meester Van Steenbrugge zou erin geslaagd zijn om Wiske veroordeeld te krijgen.

Do/ 19/ 06

‘Na de middag brede opklaringen, droog, en in het centrum van het land tot 23 graden.’ Als die Deboosere het vanmorgen geen acht keer heeft gezegd op de radio, dan toch vijf. Tuinstoelen klaargezet. Nou, die zijn om kwart voor vier tot in het naburige dorp gedreven.

Kan iemand iets doen tegen de maffia van die weersvoorspellers? Dank.

door Koen Meulenaere