Er is water op de maan, verborgen onder de stoffige maankorst, maar de hoeveelheid neemt af. Een studie in Nature Geoscience rekent voor dat er elke seconde 8 gram van verloren gaat, vooral door de inslag van meteorieten: zelfs als een kleine rotsblok op haar neerslaat, hoest de maan er wat op. Dat water zit trouwens niet zo diep, gemiddeld op amper acht centimeter onder het oppervlak. Dat opent perspectieven voor eventuele maanbezoekers.

In Monthly Notices of the Royal Astronomical Society melden wetenschappers dat een meteoriet die in januari op de maan is ingeslagen een snelheid van 61.000 kilometer per uur had. Hij sloeg een krater met een diameter van 10 à 15 meter.

Op andere manen zijn meren waargenomen, vergelijkbaar met de meren op aarde. Nature Astronomy rapporteert het bestaan van meren op Titan, de grootste maan van de planeet Saturnus. Sommige zouden meer dan 100 meter diep zijn. Andere vallen tijdelijk droog, zoals meren in onze woestijngebieden.

De meren op Titan zouden met vloeibaar methaan en andere koolwaterstoffen gevuld zijn. Er zou een vorm van regen zijn op Titan, maar wetenschappers vermoeden dat de meren vooral vanuit de bodem gevoed worden.