De 505-concerten worden niet toevallig een maand voor de verkiezingen georganiseerd, maar het mag vreemd genoeg vooral niet over politiek gaan. Is dat protest dan een vorm van lifestyle?
Weet u nog wat de Go Back-Bus van Filip Dewinter is? Marc Van Ranst vroeg zich vorige week in Knack hardop af of hij dat nog racistisch mocht noemen, maar hij had misschien beter eerst even in herinnering gebracht wat dat ook alweer precies was. Het was een bus – meer een bestelwagen – waarmee de Antwerpse afdeling van het Vlaams Belang jaren geleden asielzoekers hoopte af te voeren, bij wijze van haha-grap, natuurlijk.
Van Ranst bewees ongewild dat het steeds moeilijker wordt om Vlaams Belangers te betrappen op aangebrande uitspraken. ‘Stoute Mohamedjes’ is in deze campagne voorlopig het flagrantst, een variatie overigens op de ‘Kut-Marokkaantjes’ waar het twintig jaar geleden al over ging in De Morgen. Het Vlaams Belang heeft zijn taal danig opgepoetst, ik hoef u dat niet nog eens te vertellen.
Veel merkwaardiger is namelijk: de tegenstanders van die partij doen hetzelfde, om redenen die mij veel minder duidelijk zijn. Zondag zijn er de 505-concerten in Antwerpen. Ze plaatsen zich alleen al met hun naam in de traditie van de legendarische 0110-concerten van Tom Barman uit 2006, maar met één groot verschil: de duizelingwekkende wolligheid van de initiatiefnemers.
Het zijn deze keer concerten ‘voor menselijkheid’ geworden. Was dat werkelijk de enige consensus die overbleef na een afmattende vergadering met veel te veel deelnemers? Het is in ieder geval veel te vaag om echt iets te betekenen. Ook het manifest op de website (‘wij zijn met velen die willen opbouwen in plaats van afbreken’) leest wel heel slapjes wanneer extreemrechts in heel Europa overwinning na overwinning boekt. Het woord ‘racisme’ valt nergens.
Ik ben, overigens, niet tégen menselijkheid.
De 505-concerten worden niet toevallig een maand voor de verkiezingen georganiseerd, maar het mag vreemd genoeg vooral niet over politiek gaan. Is dat protest dan een vorm van lifestyle? Of zijn de initiatiefnemers misschien bang om écht een reactie uit te lokken?
Als u het goed vindt, laat ik me liever niet in met zulke dieppessimistische bespiegelingen. Ik hou het voorlopig op een andere mogelijkheid: die menselijkheid, dat is natuurlijk een hondenfluitje als een ander. Zoals Vlaams Belangers subtiel heel duidelijk weten te maken aan hun kiezers waar ze nog altijd voor staan, heeft ook iedereen weinig nodig om te begrijpen waar concerten voor menselijkheid precies tegen gekant zijn.
Maar het zou misschien niet slecht zijn om het voor de zekerheid toch eens, zoals Marc Van Ranst, hardop te zeggen.
Knack-redacteur Peter Casteels gooit elke week een blokje op het vuur.
