‘Blijkbaar is de onrechtvaardige verdeling van de lasten voor uw eigen goed’

Blijkbaar is de onrechtvaardige verdeling van de lasten voor uw eigen goed. Of is het gewoon te complex voor de Belgische regering om ook de allerrijksten belastingen laten betalen, zo schrijft John Crombez (SP.A).

President Barack Obama lanceerde in zijn State of the Union een tax shift van de allerrijksten ten voordele van de werkenden. Bij ons wordt de roep om fiscale rechtvaardigheid intussen weggezet als jaloezie. Blijkbaar zijn de tegenstanders ook bij ons door hun argumenten heen.

4 op de 5 mensen vraagt een tax shift naar vermogen. Zij zijn het beu dat de inspanningen steeds bij dezelfde groep terecht komen terwijl een kleine groep als maar rijker wordt en de ongelijkheid toeneemt. 1% van de rijksten van de wereld bezit evenveel als de 99% anderen.

Ook bij ondernemers is er een draagvlak voor een vermogensbelasting, zo blijkt uit de grote Trends-enquête. Zij vragen niet om zelf geen inspanning te moeten doen. Ze vragen dat grote vermogens en grote bedrijven die vandaag ontsnappen ook een eerlijke inspanning doen. Daardoor kunnen dan de lasten op arbeid dalen. Hetgeen ook in hun voordeel is.

Als zowel werknemers als de meerderheid van de ondernemers het eens zijn over een maatregel, dan is er wat men noemt een momentum. Daarom dat nu door de tegenstanders alles uit de kast gehaald wordt om het thema van de agenda te houden. Voorlopig met succes. Blijkbaar slaagt een kleine minderheid met zeer veel middelen en een grote megafoon erin om met hun gelobby de weegschaal weer te doen overhellen naar de andere richting.

Opmerkelijk.

Helaas gebeurt dit vaker. Offshoreleaks en Luxleaks maakten heel tastbaar hoe grote vermogens en grote multinationals erin slagen minder belastingen te betalen dan een verpleger, kassierster of brandweervrouw. De internationale verontwaardiging was groot en breed gedragen. Ook daar was een momentum. De G20 en de OESO grepen dit momentum echter wel. Ze namen ingrijpende maatregelen ondanks de vele overuren van de lobby van de multinationals en hun aandeelhouders. In Parijs zette men ondanks de miljardenlobby een zeer belangrijke stap voorwaarts wat fiscale rechtvaardigheid betreft.

Intussen in België

Wat internationaal kon, lijkt spijtig genoeg niet te kunnen in België. In België lijkt de lobby van de allerrijksten het te halen, ondanks overvloed aan argumenten voor een echte tax shift.

Blijkbaar is de onrechtvaardige verdeling van de lasten voor uw eigen goed. Of is het gewoon te complex voor de Belgische regering om ook de allerrijksten belastingen laten betalen. En als u het dan nog niet begrepen hebt: rechtvaardigheid is gelijk aan jaloezie. En dat laatste is een katholieke doodzonde zo herinneren sommigen zich. Hup, weer een discussie afgevoerd.

De lobby kent vele gezichten. Vandaag zitten we in één van de laatste fases: de zogenaamde uitgestoken hand. In koor wordt een compromis voorgesteld om speculatie (‘anders’) te belasten. Een belasting met een zeer beperkte opbrengst, niet eens een tiende van de indexsprong. De boel belazeren noemen ze dat. Of denken ze nu echt dat het de mensen om een symbool te doen is? Dergelijke wereldvreemdheid is op zijn minst zorgwekkend te noemen.

De mensen zullen niet gepaaid worden met een symboolbelasting. Mensen willen een rechtvaardige hervorming. Een hervorming waarbij de grootste vermogens hun deel van de inspanning dragen. Niet uit afgunst maar uit verontwaardiging dat de middenklasse samen met de zwaksten vandaag de factuur alleen moet betalen.

1% van de rijksten van de wereld bezit evenveel als de 99% anderen. Mogen we dan collectief verontwaardigd zijn over het feit dat deze regering nog steeds niet bereid is gevonden om hier verandering in te brengen?