Alain Quataert (Vlaams Belang) – Brugge

Knack.be stelt drie vragen over de gemeenteraadsverkiezingen op 14 oktober 2012 aan elke politicus die de strijd aangaat: Wat is de inzet van de verkiezingen? Wie wint en wie verliest? Wat speelt in uw gemeente?

Wat is de inzet van de gemeenteraadsverkiezingen?

Het Vlaams Belang stelt in Brugge net als zes jaar geleden de leefbaarheid centraal. Brugge werd de voorbije zes jaren in steeds sneller tempo geconfronteerd met de algemene negatieve maatschappelijke evolutie : verarming, veranderende bevolkingssamenstelling, inbraken die vooral gepleegd worden door de zogenaamde rondtrekkende daderbendes, uitgangsgeweld, fors toegenomen drugsgebruik.

Deze fenomenen maken de stad minder leefbaar, al is de toestand in Brugge op dit moment gelukkig nog niet zo dramatisch als in de grootsteden en vergelijkbare centrumsteden.

Dit stelt het Brugs beleid voor bijzondere uitdagingen: tijd om écht werk te maken van een beleid dat de samenlevingsproblemen niet minimaliseert of vergoeilijkt, maar daadkrachtig en efficiënt optreedt, zonder taboes.

Wie worden de winnaars? Wie de verliezers?

Er zijn vier aan elkaar gewaagde zelfverklaarde kandidaat-burgemeesters. Door de nog altijd zeer sterke lokale inplanting van de CD&V en het lijstduwerschap van uittredend burgemeester Moenaert, acht ik Dirk De Fauw toch licht favoriet. Vooral omdat hij een centrumfiguur is: hij heeft geen uitgesproken profiel, een consensusfiguur dus.

Alle andere lijsttrekkers, mezelf incluis, hebben een eerder polariserend profiel: men is voor of tegen hen.

Wat speelt in uw gemeente?

Brugge is steeds een Vlaamse cultuurhistorische stad geweest en moet dat ook blijven: toeristen komen voor ons erfgoed en voor de authentieke sfeer in de binnenstad. Dit is perfect te combineren met moderne en van ambitie getuigende visitekaartjes langs de invalswegen, zoals het KHBO, de Kinepolis en het toekomstig nieuw voetbalstadion in de Zuidrand, of de geplande nieuwe bedrijvenzone aan de Noordrand.

Brugge moet Brugge (kunnen) blijven. De instroom van moeilijk integreerbare vreemdelingen, zoals we zien in steden op slechts een paar tientallen kilometers van ons verwijderd, moeten we in Brugge tegengaan.

Om werk te maken van werk in eigen streek en de uitstroom van jonge Bruggelingen tegen te gaan, is er voldoende aanbod nodig van jobs, betaalbare woningen en studentenfaciliteiten. De twee belangrijkste en dus blijvend te koesteren werkverschaffers vormen het toerisme en de Zeebrugse haven.

In het kader van de vergrijzing pleiten we voor een volwaardige schepen van seniorenbeleid. De huidige schepen zal wel haar best doen, maar het seniorenbeleid blijft slechts één van haar vele bevoegdheden.

Zelfs in het “rijke” Brugge is er niet weinig armoede. Meestal gaat het over verdoken armoede, omdat er nog steeds drempelvrees bij Bruggelingen bestaat om naar het Ocmw te gaan. Komt daarbij dat de wachtlijsten voor sociale woningen tot vier of vijf jaar oplopen en de private woonmarkt voor steeds meer Bruggelingen te duur wordt.

Wat mobiliteit betreft: de ontsluiting van de haven en de bruggenmiserie – met Steenbrugge, de Kruispoort en het Sasplein als gekendste voorbeelden – naast meer en beter benutte randparkings: dat zijn absolute prioriteiten.

De aflopende coalitie heeft een pak grote dossiers niet kunnen realiseren: een nieuwe beurshal, een congrescentrum, de heraanleg van de Burg, het lichtplan voor de binnenstad, de herbestemming van het Chartreusegebied, betere benutting van de site Oud Sint-Jan, een nieuwe brug aan Steenbrugge, nieuwe autobussen op stadsformaat, economische heropbouw van Zeebrugge-Bad, een veiliger doortocht aan Lissewege, een lightrail van Zeebrugge naar Brugge, nieuwe randparkings, noem maar op.

Over al die dossiers wordt al vele jaren gedebatteerd, maar de concrete uitvoering staat nog nergens. De vele ruzies tussen de Brugse beleidspartners en het daaruitvolgend ontbreken van daadkrachtige eensgezindheid, heeft veel mooie plannen afgeremd en zelfs doen mislukken. (SD)