De lange nagalm van het Lam Gods

Het Lam Gods bezongen, door Aquarius. © gf
Peter Vandeweerdt

Veertien eeuwen koormuziek voor een meesterwerk.

Het vocale ensemble Aquarius werd in 1995 geboren als het Goey-vaerts consort, en de naam van die Vlaamse avant-gardecomponist in het vaandel wees op een grote belangstelling voor hedendaagse muziek. Oorspronkelijk was hun hele repertoire eigentijds, maar naar eigen zeggen was het een paar jaar geleden ‘voor het voortbestaan noodzakelijk om niet het wensbare maar het haalbare na te streven’. In de praktijk bleek dat een intelligente optie: heel wat draden – muzikale, tekstuele of symbolische – verbinden oude en nieuwe muziek met elkaar.

Aquarius bouwde een repertoire op met ook heel wat hedendaagse sacrale muziek, bijvoorbeeld van de Gentenaar Norbert Rosseau, van Francis Poulenc of Arvo Pärt. Daar ligt ook de band met hun jongste cd- en dvd-project: muziek rond het Lam Gods, het wereldberoemde polyptiek in de Gentse Sint-Baafskathedraal. Concreet werden zeventien composities rond het schilderij geselecteerd en opgenomen. Niet de chronologische volgorde van de composities was daarbij de leidraad, maar het kunstwerk zelf. Zo gaat het van de scheppingskracht ( O Quam Mirabilis van Hildegard van Bingen) via Adam en Eva ( Adam Lay Ybounden van Boris Ord) en het motief van de profeten ( Veni, veni Immanuel van Zoltan Kodaly) naar het Lam Gods zelf ( Agnus dei van Palestrina, Brahms en Barber) tot het Magnificat van Pärt en het Amen van Gorecki. Een gevarieerde keuze die toch heel natuurlijk overkomt. Als je er de bijgeleverde dvd bijneemt, waarop niet alleen alle muziek te horen is en het schilderij wordt verkend maar theoloog Peter Schmidt ook een beknopte en interessante uitleg geeft, dan voel je duidelijk de symbiose tussen kunstwerk en muziek.

Aquarius zingt zeer verzorgd – al kunnen de aanzetten van de sopranen nog een tikkeltje zuiverder – en bijzonder stevig. Dirigent Marc Michael De Smet kiest duidelijk voor een expressieve benadering met veel dynamiek. Dat merk je bijvoorbeeld in Barbers Agnus Dei (een koorversie van zijn bekende Adagio for Strings), waarvan veel ijle versies bestaan, maar dat hier behoorlijk krachtig wordt neergezet.

De muziek werd opgenomen in de O.-L.-V. Presentatiekerk in Sint-Niklaas, en die heeft een echo van ruim vijf seconden. Dat geeft de klank van het ensemble een heel specifieke kleur. Zelf houd ik meer van compleet transparante, zelfs droge uitvoeringen die ook de technische vaardigheden van het koor beter doen uitkomen. En geloof me, dit ensemble heeft op dat vlak weinig of niets te verbergen. Een detail, wellicht. In het laatste stuk (Amen van Gorecki) wordt trouwens een aardig spelletje gespeeld met die nagalm.

AQUARIUS O.L.V. MARC MICHAEL DE SMET, HET LAM GODS BEZONGEN, MET COMMENTAAR VAN PETER SCHMIDT, SIG 2010 1.

Peter Vandeweerdt

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content