Europa wil meer greep krijgen op het budgettair en economisch beleid van de lidstaten. De linkerzijde vreest een sociaal bloedbad als gevolg van de door Europa opgelegde bezuinigingspolitiek.
Om de euro te redden en financiële speculanten buiten de deur te houden, wil Europa meer greep krijgen op het budgettair en economisch beleid van de lidstaten. De linkerzijde vreest een sociaal bloedbad als gevolg van de door Europa opgelegde bezuinigingspolitiek. Ook economieprofessor Paul De Grauwe is kritisch: ‘Als de vakbonden het Europees pakket een regelrechte aanval op ons sociaal systeem noemen, hebben ze volkomen gelijk.’
De schuldencrisis die een aantal Europese lidstaten en de muntunie aan de rand van de afgrond heeft gebracht, heeft in Europa de geesten rijp gemaakt voor versterkte economische samenwerking. Strengere begrotingsregels en scherper toezicht op de nationale begrotingen moeten de eurocrisis bedwingen en de Eurozone wapenen tegen aanvallen van de financiële markten.
In de Europese instellingen wordt op dit moment hard gewerkt aan een pakket maatregelen dat vaart onder de vlag Europees economisch bestuur – een Europese economische regering, de droom van echte Europese federalisten, is immers nog niet voor morgen.
Griekenland, Ierland en Portugal, landen die failliet dreig(d)en te gaan als gevolg van de bankencrisis, hebben in ruil voor Duitse steun aan een Europees noodfonds moeten instemmen met een programma van draconische bezuinigingen en vergaande privatiseringen. Maar ook de rest van Europa moet op bevel van bondskanselier Angela Merkel in een financieel keurslijf.
Met name aan de linkerkant van het politieke spectrum heerst grote bezorgdheid over het pakket maatregelen dat momenteel in de door centrumrechtse en liberale partijen gedomineerde Europese instellingen op de sporen wordt gezet. De bestrijders van de eurocrisis richten zich eenzijdig op het terugdringen van de publieke uitgaven en het afremmen van de loonkosten, luidt de analyse. Zo betaalt wederom de gewone man de rekening voor de door de banken veroorzaakte economische ellende. De vakbonden zijn bang dat Europa op loonvlak een race to the bottom wil inzetten, waar niemand beter van wordt.
Economieprofessor Paul De Grauwe (K.U. Leuven) vindt het Europees economisch bestuur niet van goed bestuur getuigen. ‘Harde begrotingsdiscipline is de rode draad. Dat is een gevaarlijk pad. Recessies, waarin overheidstekorten automatisch toenemen, zijn onvermijdelijk in een kapitalistische economische cyclus. Nu dreigt bij elke recessie een enorme druk te ontstaan, vanuit de financiële markten en de Europese controlerende instanties, om de belastingen te verhogen en de uitgaven te drukken, waardoor ook de automatische stabilisatoren in onze economie eraan zullen moeten geloven. Maar dat sociale vangnet, denk aan de werkloosheidsuitkeringen, is het resultaat van een eeuw sociale strijd en vooruitgang. Als de vakbonden het Europees pakket een regelrechte aanval op ons sociaal systeem noemen, hebben ze volkomen gelijk.’ De Grauwe vreest ook dat burgers zo een hardvochtig Europees project massaal de rug zullen toekeren. (HRE)
