De Twitterclub van de Wetstraat

Ook in de Wetstraat bekennen steeds meer actoren zich tot Twitter. Zet die ‘kwetterstraat’ stilaan de toon in de Belgische politiek, of is die indruk maar virtueel?

‘To twitter’ betekent ‘kwetteren’, en het is geen toeval dat een snaterend vogeltje het logo is van dit steeds populairdere medium. Ook in de Wetstraat bekennen steeds meer actoren zich tot Twitter. Zet die ‘kwetterstraat’ stilaan de toon in de Belgische politiek, of is die indruk maar virtueel?
Er is geen lijn te trekken wie in en rond de Wetstraat wel en wie niet twittert. Op elke radio-, kranten- en tv-redactie, in iedere partij, heb je een paar Twitterjunks, een groep occasionele gebruikers, Zij Die Er Principieel Niet Aan Meedoen, en anderen die het gewoon niet interesseert. Politici die Twitter niet kennen of niet lusten, of beide, doen het graag af als de zoveelste waan van de dag. Het ongelukje van Yves Leterme, die als eerste minister een privé bedoeld bericht stuurde naar zijn volgers en dus naar de wereld, versterkt hen in hun argwaan: het is te snel, te vluchtig, er komen gegarandeerd accidenten van. Tot die laatste groep behoort vicepremier Johan Vande Lanotte (SP.A). In zijn Dagboek van een politieke crisis liet hij zijn aversie tegen Twitter duidelijk blijken. ‘Twitter wordt in de media geweldig gehypet’, zei hij, en dat komt omdat zij die Twitter voeden tegelijk van Twitter smullen: ‘Politieke waarnemers, sommige politici, andere journalisten, de incrowd dus. Twitter geeft een compleet vertekend beeld: het is alsof je de thermometer in de kachel steekt.’ Conclusie: ‘Ik hou me daar niet mee bezig en ik heb er ook geen tijd voor.’

Dat lijkt ook de houding te zijn bij de vakbonden: op een uitzondering als BBTK-voorzitter Erwin Dedeyn na kennen en gebruiken ze Twitter niet. Dat doet de verzamelde top van de werkgevers wel. Pieter Timmermans (VBO), Karel Van Eetvelt (Unizo), Paul Soete (Agoria), Fa Quickx (Industria), Jo Libeer (Voka) of een individuele werkgever als Wouter Torfs (Schoenen Torfs): ze zijn allemaal persoonlijk actief op Twitter. En ze tweeten zonder omwegen of beleefdheden. Toen het ABVV vorig jaar een bezoek bracht aan het VBO merkte Libeer op: ‘Da’s zoals die Franse film “Les visiteurs”: middeleeuwers worden naar de moderne tijd geflitst.’ En niemand om hem van repliek te dienen. Het is een feit dat er voorlopig meer rechtse dan linkse stemmen zijn op Twitter – al is de radicaal-linkse PVDA ook hier hoogst actief.

Is dat omdat rechts ook sterker staat in de samenleving, of omdat veel progressieven denken zoals Vande Lanotte? De nieuwe SP.A-voorzitter, Bruno Tobback, zit niet op Twitter en evenmin op Facebook. Maar ook Wouter Beke (CD&V) en Bart De Wever (N-VA) twitteren niet. Tobback en Beke weten dat hun woordvoerders volgen wat er op Twitter gebeurt, De Wever verlaat zich op zijn chauffeur, die hem inlicht ‘als ze weer over u bezig zijn’. Alexander De Croo (Open VLD) is dan weer erg actief en converseert met wie hem daartoe uitnodigt.

Maar hoe groot is dat bereik? Blijft Twitter, zoals Vande Lanotte beweert, beperkt tot een incrowd die elkaar voortdurend zoent en tongt? Of is het een modern massamedium? Het antwoord lijkt: allebei.

De input die men via Twitter krijgt, blijft inderdaad beperkt door maximaal enkele honderden ‘peers’: andere politici, collega-journalisten en min of meer bekende decision makers en meningenverkondigers. Dat is inderdaad een incrowd, en economen als Geert Noels en Marc De Vos ondersteunen overdag op Twitter met grote ijver de opinies die ze ’s ochtends in bladen en ’s avonds op tv verkondigen.

Tegelijk is de output van Twitter van een ander orde. Zeker, een aantal politici heeft een vrij beperkt bereik. Het publiek van de nieuwe CD&V-Kamerfractieleider Raf Terwingen is bijvoorbeeld beperkt tot 224 man – dat is niet meer dan een goedgevulde parochiezaal. Maar wie eenmaal gelanceerd is op Twitter ziet zijn publiek exponentieel groeien. Rik Torfs (CD&V), Siegfried Bracke (N-VA), Elio Di Rupo, Alexander De Croo, Vincent Van Quickenborne en Yves Leterme (36.593) zijn hier de echte publiekskampioen. (WP)