“Amerika is nog een kind” (Tobias Wolff)

De Amerikaanse verhalenschrijver Tobias Wolff over ‘Hier begint het verhaal’ maar natuurlijk ook over Amerika.

Tobias Wolff, ‘Hier begint het verhaal’, Uitgeverij Atlas, Amsterdam

388 blz. 24.90 euro

ISBN: 978-90-450-1608-5

‘Hier begint het verhaal’ is de nieuwste kortverhalenbundel van de Amerikaanse schrijver Tobias Wolff (°1945). Het is de vertaling van de in 2008 verschenen verzamelbundel ‘Our story begins’. Wolff oogstte eerder bijval met zijn memoires ‘This Boy’s Life'(verfilmd in 1993) en ‘In Pharaoh’s Army’. Hij is evenwel vooral bekend geworden door het schrijven van kortverhalen. Zijn typisch Amerikaanse insteek en minimalistische schrijfstijl doen denken aan Raymond Carver. Maar evenzeer wordt Wolff vergeleken met de Russische meester van het kortverhaal, Anton Tsjechov. Wolff laat het zich welgevallen. “In een kortverhaal kun je de perfectie bereiken.”

Uw nieuwe verhalenbundel heet ‘Hier begint het verhaal’. Over wiens verhaal gaat het dan?

Tobias Wolff: De originele titel luidt ‘Our story begins’. Ik vroeg me af: ‘wie zijn wij, Amerikanen?’ Het is een bundel met erg Amerikaanse verhalen. Ik heb het idee dat Amerika als land op dit ogenblik in zijn puberteit zit. In veel opzichten is het land nog een kind. Ik heb het gevoel dat we op dit ogenblik nog maar aan het begin staan van een hele levensgeschiedenis. Amerika kent groeipijnen, en die wil ik mijn verhalen weergeven. Het verhaal van Amerika is nog niet af. Elke dag wordt er een hoofdstuk aan toegevoegd.

Het is opnieuw een verhalenbundel geworden. Ziet u zichzelf vooral als een kortverhalenschrijver?

Wolff: Ik heb een voorkeur voor het kortverhaal, maar ik schrijf ook romans. Soms krijg je te maken met een verhaal dat niet in die korte vorm te vatten valt. Het verhaal waar ik op dit moment aan werk, dijt bijvoorbeeld steeds verder uit: het wordt een roman. In een kortverhaal kan je bijvoorbeeld niet teveel informatie kwijt over de achtergrond van je hoofdrolspelers. Je valt met de deur in huis en probeert de menselijkheid van je personages weer te geven. Een kortverhaal heeft veel gemeen met poëzie: het biedt je de gelegenheid om de perfectie te bereiken. Je kunt eraan schaven tot het volmaakt is. Bij een roman lukt dat niet en verwacht je dat ook niet.

Toch hebt u ook een aantal romans geschreven?

Wolff: Wanneer ik een roman schrijf, maak ik steeds het onderscheid tussen een novel en een memoir. Wanneer je werkt vanuit je eigen ervaringen en herinneringen, hoe subjectief en gekleurd die ook zijn, is dat een memoir. Van zodra je daar elementen aan toevoegt die je verzonnen hebt, ben je een novel aan het schrijven.

U haalt veel inspiratie uit uw eigen ervaring?

Wolff: Voor sommige verhalen put ik echt uit mijn eigen herinneringen. Maar voor andere teksten verzin ik dan weer een verhaallijn. Veel verhalen in ‘Hier begint het verhaal’ zijn autobiografisch van aard, maar ik ben niet trouw aan die herinneringen wanneer ik fictie schrijf. Inspiratie kan voor mij komen uit een situatie waarover ik gehoord heb, maar evengoed heb ik ze zelf meegemaakt. Of het gaat over iets dat ik me heb ingebeeld. Zo stapte ik ooit uit de trein in een Amerikaans provinciestadje. Voor me liep een jonge vrouw. Toevallig moesten zij en ik dezelfde richting uit. Plots draaide ze zich om en ik zag in haar blik dat ze meende dat ik haar volgde. En in zekere zin was dat ook zo: ik zag dat ze heel aantrekkelijk was. Wanneer ze zich omdraaide, zag ze die gedachte ook in mijn blik. Vanuit die gebeurtenis heb ik dan een verhaal geschreven waarin het hoofdpersonage min of meer hetzelfde overkomt. Alleen wordt hij door de jongedame van stalking beschuldigd.

Uw verhalen lijken samen een mozaïek van de Verenigde Staten te vormen?

Wolff: Dat lijkt me een erg faire beschrijving. Maar elk verhaal staat op zichzelf. Het is af, maar tegelijkertijd past het in een groter geheel. Een kortverhaal is ook op een andere manier compleet dan een roman. Je bouwt een emotionele spanning op die je in een roman niet bereikt.

Hoe belangrijk is Amerika als voedingsbodem voor uw werk?

Wolff: Veel Amerikaanse klassiekers gaan inderdaad over vraagstukken van identiteit. Kijk maar naar ‘The Great Gatsby’. Maar Hemingway bijvoorbeeld, die heeft het niet over identiteit, maar over andere ervaringen, die niet noodzakelijk typisch Amerikaans zijn. Ik ga ook niet veralgemenen. Ikzelf ga ook niet aan mijn schrijftafel zitten met het idee: nu ga ik eens een totaalbeeld van de Amerikaanse samenleving bij elkaar schrijven.

Bent u intussen met nieuw werk bezig?

Wolff: Mijn volgende roman speelt zich af tijdens de regering-Bush. Het is een openlijk politiek verhaal. De politiek dimensie is veel explicieter aanwezig dan in mijn andere werk. Maar in wezen blijft het een persoonlijk verhaal.

Michiel Leen & Martijn Sermeus

Voor wie meer wil weten over Tobias Wolff in het algemeen en deze verhalenbundel in het bijzonder, cutting edge maakte een special over Wolff.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content