Beleggers zijn een stuk bedaarder geworden en hebben steeds meer interesse voor dividendaandelen.
Na een sprankelend millenniumbegin namen de aandelenmarkten meteen een flinke duik in de daaropvolgende jaren. In het voorjaar van 2003 brak er zelfs kortstondig verkooppaniek uit. Beursindexen doken 60, 70 en zelfs 80 % onder hun historische pieken van eind jaren negentig of begin 2000. Het zou dus een misverstand zijn te veronderstellen dat alleen de technologiezeepbel werd doorgeprikt. Ook ‘goedehuisvaderaandelen’ als Fortis en Delhaize klapten in elkaar.
Lage rente als bondgenoot
Maar het is het meest duister vlak voor het daagt. De dag dat de Amerikanen Irak binnenvielen om Saddam Hoessein van de macht te verdrijven, was het dieptepunt nabij. Beleggers hadden de situatie (veel) te negatief ingeschat en er ontstond een hevige relief rally (herstel van de opluchting). Maar de herstelbeweging liep daarop niet spaak. Ze houdt aan tot op de dag van vandaag, zodat de meeste beurzen vanaf het dieptepunt ruim zijn verdubbeld en nu noteren op hun hoogste peil van de afgelopen vier jaar. En ook daarin speelt de lage rente een cruciale rol.
Het wantrouwen tegenover aandelen was en is groot door de millenniumschok. Beleggers zijn erg risicoafkerig en parkeerden tot ongeveer een jaar geleden gigantische sommen op spaarboekjes of kochten massaal (overheids)obligaties. De rente zakt echter steeds dieper weg, zodat het TINA-fenomeen weer opdoemt. Het gebrek aan voldoende renderende alternatieven (TINA = ‘ There Is No Alternative’) in vastrentende producten drijft beleggers dan toch weer richting die ‘verdoemde’ aandelen.
Keuze voor degelijkheid
Maar toch wordt het nooit meer hetzelfde. Het lesje uit de eerste jaren van dit decennium is wel geleerd. De aandelenkeuze is fundamenteel veranderd. Men is veel meer op zijn hoede en dus ligt de klemtoon veel meer op defensieve waarden. Men koopt niet langer het eerste het beste technologieaandeel, maar oerdegelijke basiswaarden die de orkaan van de voorbije jaren relatief ongeschonden zijn doorgekomen. Aandelen van maatschappijen die een hoog dividend zijn blijven uitkeren aan hun aandeelhouders en waarvan men redelijkerwijze mag aannemen dat ze het de komende jaren ook gaan blijven doen.
Belgische beurssterren anno 2005
Populair zijn op de eerste plaats de nutsbedrijven. Veel beleggers nemen niet voor niets met spijt in het hart afscheid van hun pakket Electrabelaandelen. Of zijn zelfs helemaal niet van plan te verkopen. De markt liep midden juni niet voor niets storm voor de beursintroductie van de beheerder van het elektriciteitsnet Elia. De beursgang was tien keer overschreven en het aandeel steeg afgerond 15 % sinds Suez aankondigde dat het Electrabel volledig in handen wou krijgen. Ook Belgacom deed het verre van slecht in het eerste jaar op de beurs. En alleen maar vanwege het hoge dividend, want de groeicijfers zijn marginaal.
Vastgoedbevaks doen het al jaren beter dan het beursgemiddelde, ondanks hun overwaardering (hun beurskoers noteert tot 30 % boven hun intrinsieke waarde). Hun superieure dividendrendement (gemiddeld 5 à 6 % netto) blijft kopers lokken. Dat geldt in mindere mate ook voor de financiële waarden. Zij behoren immers tot de hoogste dividendbetalers. Maar hun ‘wanprestatie’ tijdens de crisis enkele jaren geleden zorgt toch voor enige reserve en voor een koersprestatie die onder het marktgemiddelde blijft.
Tot slot vallen ook ‘no-nonsense’ defensieve groeibedrijven als Colruyt in de smaak. Het aandeel is ondanks de beursval toch meer dan verdubbeld in vijf jaar tijd. De discounter uit Halle levert immers uiterst voorspelbare resultaten, heeft geen schulden, verhoogt het dividend fors en koopt massaal eigen aandelen in. Allemaal thema’s die de beleggers momenteel kunnen behagen. Of een holding als Sofina (ook al heel lang aandeelhouder van Colruyt en in een vorig leven de ‘schone slaapster’ genoemd), die sinds 1903 steeds een dividend heeft uitgekeerd en al vele tientallen jaren het dividend jaarlijks optrekt. Dat zijn de huidige ‘beursiconen’, heel andere namen dan Real Software, Lernout & Hauspie en Ubizen nog geen eeuwigheid geleden.
Danny Reweghs
De huidige ‘beursiconen’ heten Elia, Colruyt, Sofina… heel andere namen dan Real Software, Lernout & Hauspie of Ubizen.
