Voor Hollande was Sarkozy de ‘salopard’

De Franse successchrijver Laurent Binet volgde presidentskandidaat François Hollande tijdens de kiescampagne op de voet. Vandaag verschijnt bij Grasset Binets ‘Rien ne se passe comme prévu’.

‘Ik ken hem wel beter, maar heb er nog altijd geen vat op.’ Dat zegt Laurent Binet over de socialist François Hollande, die inmiddels president van Frankrijk is.

Laurent Binet is schrijver. Hij is de auteur van de bestseller ‘HhhH’ (‘Himmlers hersens heten Heydrich’) dat in een Nederlandse vertaling bij Meulenhoff verscheen. In Frankrijk kreeg Binet in 2010 de Goncourt voor die pseudodocumentaire roman.

Vijf jaar geleden volgde Yasmina Reza de kiescampagne van Nicolas Sarkozy. Daaruit resulteerde de bestseller ‘L’Aube le soir ou la nuit’. En nu, amper vier maand na de recentste Franse presidentsverkiezingen, verschijnt bij Grasset ‘Rien ne se passe comme prévu’, Binets verslag over zijn ervaringen met presidentskandidaat François Hollande.

We gaan terug naar 16 oktober 2011. Met een bos bloemen in de hand trekt Binet naar de woonst van Hollande. Die zijn niet voor de kandidaat, maar voor zijn vriendin Valéry Trierweiler. Op de drempel van Hollandes woning loopt Binet Jean-Marc Ayrault tegen het lijf, die inmiddels premier geworden is. Die vindt de bloemen ‘een goed idee’.

Als journaliste van Paris-Match heeft Valérie Trierweiler ooit Binet geïnterviewd over zijn ‘HhhH’. Aan dat contact heeft Binet het te danken dat hij gedurende de hele kiescampagne de sporen van presidentskandidaat Hollande mocht volgen. Hij was ‘embedded’ voor de hele kiestermijn. Zo komen we te weten dat Hollande zijn tegenstander Sarkzoy in intieme kring een ‘salopard’ noemt.

Binet vertelt hoe Hollande in de voorverkiezingen zijn socialistische rivale Martine Aubry verslaat. Valérie Trierweiler haalt de champagne uit de ijskast, maar Hollande drinkt niet mee. ‘Ik ben al bezopen genoeg,’ is zijn commentaar. Hij wordt opgepept zodat hij nuchter in de partijcentrale kan verschijnen.

‘Niemand kent François Hollande, zelfs ik niet,’ heeft Binet uit de mond van Valérie Trierweiler vernomen.’ Geen wonder dat Binets boek meer over Binet dan over Hollande lijkt te gaan. Hij probeert door het lezen van ‘L’Equipe’ nader tot zijn onderwerp te komen omdat hij weet dat de socialistische kandidaat van sport houdt. Maar als hij dan samen met Hollande en Valérie in de auto zit, waagt Binet het niet om de socialistische kandidaat tijdens zijn krantenlectuur te storen. In zijn verlegenheid voert Binet dan met Trierweiler een gesprek over haar drie schoolplichtige kinderen uit haar tweede huwelijk.

Op de dag van de tweede ronde van de Franse presidentsverkiezingen vertrouwt Hollande de officiële gegevens van het ministerie van Binnenlandse Zaken niet. Pas als zijn foto in het avondnieuws op het tv-scherm verschijnt en hij daar als overwinnaar wordt uitgeroepen, is het voor Hollande een uitgemaakte zaak dat hij Sarkozy verslagen heeft. Binet vertelt dat er op die avond een dertigtal mensen in Hollandes bureau staan.

Even voor het nieuws van acht uur valt het beeld weg. Voor één keer verliest Hollande de controle over zijn zenuwen, maar het defect is snel hersteld. Hollande en Valérie tellen dan hand in hand af. Binet: ‘Als zijn gezicht op het scherm verschijnt, staat iedereen op. Ze feliciteren en omarmen elkaar en hoe belachelijk het ook klinkt: ik huil.’

Bijna iedereen is het erover eens dat Yasmina Reza’s portret van Sarkzoy geslaagder was dan het boek dat Binet vandaag over Hollande aflevert. Maar Binet kan als excuus aanvoeren dat plat water meer sprankelt dan het stille water in de diepe gronden van de voorspelbare François Hollande.

Piet de Moor