De ‘schrijfnegers’ van Wilbur Smith

Wilbur Smith (°1933), de Britse bestsellerauteur, schrijft misschien wel sneller dan God kan denken, maar toch nog niet snel genoeg, vindt hijzelf.

De auteur van ‘Moesson’, ‘De elfde plaag’ en ‘Het koningsgraf’ (uitgeverij Boekerij), bestsellers die volgens sommigen racistische en seksistische trekjes vertonen, is niet bij machte zijn publiek tijdig van leesvoer te voorzien.

Smith, die debuteerde met ‘When the Lion feeds’ (1964), heeft nochtans nooit op zijn lauweren gerust. Van zijn 33 boeken werden wereldwijd 122 miljoen exemplaren verkocht, ze werden in 26 talen vertaald en gedeeltelijk ook verfilmd. Het gaat om exotische avonturenromans zonder enige intellectuele ambitie die zich voornamelijk in zuidelijk Afrika afspelen, de streek (het vroegere Noord-Rhodesië, nu Zambia) waar Smith geboren werd.

Om zijn ideeën sneller in tekst te kunnen omzetten, is Wilbur Smith van plan om zijn werkmethode te wijzigen. Wat concreet betekent dat hij coauteurs – een eufemisme voor ghostwriters – in zijn productie wil inschakelen. De praktijk is niet nieuw: in de negentiende eeuw deed Alexandre Dumas, de schrijver van ‘De graaf van Monte-Cristo’ een beroep op een zekere Auguste Maquet die teksten schreef waaronder Dumas zijn handtekening plaatste. In die tijd heette zo’n ghostwriter in Frankrijk een ‘nègre’.

Met uitgever HarperCollins heeft Wilbur Smith, die volgend jaar tachtig wordt, een overeenkomst gesloten om jaarlijks twee romans te publiceren, in plaats van één. HarperCollins is de nieuwe uitgever van Smith, wiens boeken tot dusver bij Pan Macmillan verschenen.

Concreet: met HarperCollins zou Wilbur Smith een contract voor zes nieuwe romans getekend hebben, wat hem 15 miljoen pond zou opbrengen. Uitgever HarperCollins ontkent dat Smith voor zijn toekomstige boeken alleen nog de namen van zijn helden en een rudimentair plot met een paar handelingen zou leveren, taferelen die vervolgens door ghostwriters aangekleed zouden worden.

Maar ook de ‘Sunday Times’ schreef onlangs dat Wilbur Smith niet meer van plan zou zijn om echt naar de pen te grijpen. De krant meende bovendien te weten dat Smiths overstap naar HarperCollins alles te maken zou hebben met het feit dat Pan Macmillan, zijn oude uitgever, het niet eens was met de manier waarop zijn succesauteur zijn seriewerk in de toekomst wil ‘delegeren’.

Piet de Moor