Sinds de machete-aanval van begin augustus zijn er betonblokken en dranghekken geplaatst rond de futuristische politietoren van Charleroi, een ontwerp van sterarchitect Jean Nouvel. ‘De burger zal moeten wennen aan een tot de tanden bewapende politie.’
Langs de straat hangt een spandoek met daarop Je suis Charleroi, 06-08. Inwoners staan geduldig te wachten bij een stopbord. Wie het hoofdgebouw van de politie van Charleroi wil betreden, moet wachten tot zwaarbewapende agenten meters verderop een teken geven en zich vervolgens doorheen een gangpad van dranghekken en betonblokken naar metaaldetectoren begeven. Tassen worden doorzocht en bezoekers gefouilleerd. De zenuwen van de politie van Charleroi staan duidelijk strak gespannen sinds op zaterdag 6 augustus een illegaal in België verblijvende Algerijn, onderwijl ‘Allahoe akbar’ roepend, aan de ingang van het politiekantoor met een machete twee agentes ernstig toetakelde voordat hij door een derde politieagente werd neergeschoten.
Op de bewakingsbeelden is naar verluidt goed te zien hoe de man een machete uit zijn tas graait en met een snelle zwaai uithaalt, met als enige doel agente Hakima Dhamna te onthoofden. Hakima kan net op tijd wegduiken. Daardoor treft het kapmes haar niet in de hals maar midden in het gezicht, ter hoogte van de neus en jukbeenderen.
Hakima Dhamna is een ervaren agente: ze is al bijna twintig jaar bij de politie actief. Ze begon bij de toenmalige rijkswacht en ging na de politiehervorming aan de slag bij de interventiedienst van de politie. Nu werkt ze al jaren op de sectie zedenzaken, prostitutie en mensenhandel van de politie van Charleroi. Een kleine en frêle vrouw, zeggen collega’s, maar iemand die goed weet hoe ze met extreme situaties en gewelddadige mensen moet omgaan.
In Charleroi neemt sinds de aanslagen in Brussel heel het politiekorps in een beurtrol deel aan de bewaking van het politiegebouw. Op dit moment is het nog niet duidelijk of de aanslagpleger vrouwelijke agenten, onder wie een moslima, viseerde. Voorlopig gaat het parket ervan uit dat dit niet het geval is. ‘Al valt ook dat niet uit te sluiten’, zegt politiewoordvoerder David Quinaux. ‘Vier jaar geleden werd in de Brusselse metro een moslima-agente aangevallen wegens haar afkomst.’
Volgens Quinaux reageren collega’s met gemengde gevoelens op de aanslag. ‘In het begin was iedereen vooral aangedaan. Vandaag overheerst boosheid en een echte fightingspirit.‘
Politieagenten hebben geen zin om nog langer het gevaar te lopen om als lamme eenden te worden neergeknald. ‘Het wordt nooit meer hetzelfde na deze aanslag’, zegt Quinaux beslist. ‘De politie is een doelwit geworden.’ Sowieso mochten politiemensen in Charleroi de laatste maanden hun dienstwapen al mee naar huis nemen. ‘Maar het zogenaamde community policing, een open, op de gemeenschap gerichte politie, wat dit nieuwe politiekantoor, dat van alle kanten toegankelijk is, moest symboliseren, is hierbij dood en begraven’, zegt Quinaux. ‘Meneer de agent op de fiets – ik denk het niet, hoor. De burger zal moeten wennen aan een tot de tanden bewapende en afstandelijke politie.’
Sterarchitect Jean Nouvel, die de 75 meter hoge kegel ontwierp, voorzag in een publiek plein rondom de toren en terrassen op de daken van de omliggende gebouwen. ‘De politie van Charleroi had hier echt niets over te zeggen’, zegt Quinaux hoofdschuddend. ‘Had men het aan ons gevraagd, dan had dit gebouw er helemaal anders uitgezien. Vroeger zaten we in een rechthoekige kazerne waarvan we de enige ingang goed konden bewaken. De architect van deze toren heeft duidelijk nooit stilgestaan bij het veiligheidsaspect.’
Han Renard
‘Meneer de agent op de fiets? Ik denk het niet, hoor.’
