De wil van Di Rupo is binnen de PS niet langer wet

© BelgaImage
Han Renard

De regionalisten binnen de PS winnen met de organisatie van een Waals PS-congres een belangrijke slag.

Het dertiende en tot dusver laatste Waalse PS-congres, dus zonder de Brusselse kameraden, werd gehouden in 1991 in Ans, onder toenmalig PS-voorzitter Guy Spitaels. Onder het voorzitterschap van de belgicistische Elio Di Rupo werd het regionalisme binnen de PS een ongevaarlijke hobby van politieke has-beens en een handvol Waalse mandatarissen. Maar de wil van Di Rupo is binnen de PS duidelijk niet langer wet.

‘Elio Di Rupo is niet in z’n eentje de hele PS’, zegt Christophe Collignon, een van de Waalse Parlementsleden die zijn regionalistische overtuiging nooit onder stoelen of banken heeft gestoken.

Collignon schrijft de heropleving van het regionalisme in zijn partij toe aan de zesde staatshervorming, waardoor het zwaartepunt bij de gewesten kwam te liggen, en aan de gewijzigde politieke situatie, waardoor de PS nu niet alleen federaal maar ook in Wallonië in de oppositie zit.

België bedient de Vlamingen systematisch beter dan de Walen

De Waalse regionalisten in de PS hebben bovendien machtige medestanders gevonden, zoals gewezen Waals minister-president Paul Magnette, de burgemeester van Charleroi en gedoodverfde opvolger van Elio Di Rupo, en Luiks kopstuk Jean-Claude Marcourt, de gewezen minister van Economie en vader van het Waalse marshallplan.

Het congres, aldus Collignon, moet in de eerste plaats ‘een aantal taboes doorbreken op het vlak van de interne Franstalige organisatie’. De Franstaligen hebben naast hun gewestregeringen een aparte gemeenschapsregering, die gaat over de persoonsgebonden bevoegdheden in Brussel en Wallonië. Waalse regionalisten willen dat Wallonië gemeenschapsbevoegdheden zoals Cultuur en Onderwijs zelf in handen krijgt. ‘Het onderwijs moet beter aansluiten bij de behoeften van de Waalse economie’, meent Collignon. ‘Zo zou Wallonië, als logistiek centrum, veel meer studenten logistiek moeten kunnen opleiden.’

Collignon zegt dat de Walen niet alle bruggen met Brussel willen opblazen, maar dat een Waals PS-congres wel in het teken van ‘de Waalse identiteit’ moet staan. Hij hoopt ook op een debat over een aantal Waalse resoluties, naar analogie met de Vlaamse resoluties over de staatshervorming uit 1999. ‘De Walen mogen niet opnieuw de fouten uit het verleden maken. De laatste staatshervormingen waren allemaal op maat van de Vlamingen gesneden.’

Want hoewel de Walen geen vragende partij zijn voor een nieuwe institutionele ronde moeten ze wel de werkelijkheid onder ogen zien, vindt Collignon. ‘België bedient de Vlamingen systematisch beter dan de Walen. De N-VA heeft de Vlaamse onafhankelijkheid eigenlijk niet meer nodig, de partij zit in België overal aan de knoppen. Daarom is er meer dan ooit behoefte aan een grote politieke partij die de Walen verdedigt.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content