De spiegel die Thatcher aan Homans voorhoudt

Liesbeth Homans zou verrast opkijken hoeveel haar beleid met dat van Margaret Thatcher te maken heeft, schrijft Jan Vranken, auteur van Thatcher aan de Schelde. ‘De asociale maatregelen van Thatcher gingen veel verder dan de legendarische melktaks.’

Liesbeth Homans kan het blijkbaar niet laten. In een interview in Knack beweert ze nog eens dat mijn boek Thatcher aan de Schelde vol fouten staat. We hebben herhaaldelijk gevraagd om die fouten aan te duiden, maar daarop is nog altijd geen antwoord gekomen. Wat ze wél doet, is onwaarheden vertellen over wat in mijn boek staat, zoals dat ik haar jeugdjaren fileer of dat ik van haar verwacht dat ze het leefloon in Antwerpen optrekt.

Voor wat de ‘fout’ betreft over geschrapte subsidies van middenveldorganisaties, verwijs ik naar pagina 156 van mijn boek, met informatie die recht van de gemeenteraad komt: 1.507.616 euro minder in 2014 dan in 2013. De ‘Unie van Turkse Verenigingen’, de ‘Federatie Marokkaanse Verenigingen’ en het Minderhedenforum worden op nul gezet; de8 moet het met 187.800 euro minder stellen. Ze viseert de etnisch culturele bewegingen niet? Dat zal dan te maken hebben met haar relativering van het racisme.

Het zijn structurele subsidies die verdwijnen. Daarnaast sluit zij wel convenanten af met organisaties, waarbij ze een beroep doet op Europees geld (ESF). Het gaat dan dikwijls om pure humanitaire of caritatieve initiatieven; een doekje voor het laten leegbloeden van de reguliere ondersteuning. Zo subsidieert ze ‘Kraamvogel’ om een ‘Steunpunt Kwetsbare Zwangeren’ op te richten, maar tegelijkertijd bouwt ze het sociale grondrecht voor medische begeleiding af: slechts 34 op 145 dossiers van kwetsbare zwangeren in 2013 kregen medische waarborg voor normale begeleiding. Uit de meerjarenbegroting is nagenoeg niet op te maken wat de evolutie in die convenanten is. Is het daarom dat ze de organisatie niet vermeldt die (eenmalig) projectgeld voor de begeleiding van Roma heeft gekregen?

Die ondoorzichtigheid typeert overigens de hele begroting van het OCMW, waardoor Homans kan blijven herhalen dat ze die met 25% – in het interview zijn dat 260 miljoen extra – heeft opgetrokken. In het interview wordt dat meteen een argument om te stellen dat ze ‘die groepen’ niet viseert. Ze vergeet te zeggen dat ze die leefloongerechtigden moet helpen (het gaat om een ‘Recht op Maatschappelijke Integratie’!) en dat is dus geen kwestie van genereus voor hen ‘geld binnen te halen’.

Mag ik even enkele cijfers vermelden die de vermeende stijging van het budget van het OCMW in een ander daglicht plaatsen? In Humo (20 mei, p. 52) rekent Dr. Dirk Van Duppen (PVDA+) ons nog maar eens voor hoe het met die ‘stijging’ is gesteld; hij doet het niet voor het eerst en – verrassend – er is nog altijd geen ‘rechtzetting’ gekomen vanwege de voorzitter van het Antwerpse OCMW. In de meerjarenplanning en het budget 2014-2019 die op de raad van oktober 2013 werden voorgesteld lezen we dat de geplande uitgaven voor het totale exploitatiebudget van het OCMW van 489.028.470 euro in 2014 geleidelijk stijgen tot 522.923.110 euro in 2019 (p.116). Dat betekent over vijf jaar een stijging met 6,9% of gemiddeld een jaarlijkse toename van nog geen 1,4%. Als we kijken naar de dotaties van de Stad én van het federaal stedenfonds die Homans ‘in de wacht wist te slepen’ dan nemen die geleidelijk toe van 103.657.783 euro in 2014 naar 112.542.055 euro in 2019 (p.46). Dit is een toename met 8,77% op vijf jaar of gemiddeld zo’n 1,7% per jaar. Beide stijgingen liggen zeker niet hoger dan de verwachte inflatie.

Bekijken we de meerjarenbegroting in detail, dan valt zelfs een forse daling op van de post die bij uitstek de ‘sociale grondrechten van alle Antwerpenaren en in het bijzonder van mensen in armoede’ moet garanderen (prioritaire doelstelling één): een daling met meer dan één miljoen euro (van 10.038.524 euro naar 8.911.969 euro) over de gebudgetteerde periode. Ook de stijging van de andere posten is niet direct om naar huis te schrijven: gezondheidsaanbod, maatschappelijke integratie & ontplooiing (waaronder financiële hulp) en werk en activering stijgen – over de hele zes jaar – tussen 6% en 8%; weeral niet genoeg om gelijke tred te houden met de inflatie.

En dat haar beleid (want daarover heb ik het in mijn boek, niet over haar persoon) niets met dat van Thatcher te maken zou hebben; Homans zou mijn boek toch eens moeten lezen. Ze zal verrast opkijken van de spiegel die ze dan voorgehouden krijgt. De asociale maatregelen van Margaret Thatcher gingen immers veel verder dan de legendarische melktaks. Het gaat om het hele programma van de N-VA.