Raheem Sterling trekt ten strijde tegen racisme

Steve Van Herpe
Steve Van Herpe Medewerker Knack

Raheem Sterling trekt ten strijde tegen racisme in voetbalstadions en in de media. Dat zorgt voor de nodige commotie in Engeland.

Toen Raheem Sterling onlangs tijdens Chelsea-Manchester City (2-0) racistische kreten over zich heen kreeg van Chelseasupporters, was hij niet gechoqueerd. De 24-jarige winger van Manchester City is dat immers al heel zijn carrière gewoon. Het leven van Sterling ging niet over rozen. Zijn vader werd doodgeschoten toen hij nog een kleine jongen was. Op vijfjarige leeftijd liet hij het Jamaicaanse Kingston, waar hij geboren werd, achter zich en verhuisde met zijn moeder en zusje naar Engeland. Daar combineerde zijn moeder haar studies met een job als poetsvrouw in hotels. Vaak gingen Raheem en zijn zus mee werken. ‘Dan waren we van tevoren aan het bekvechten: ‘Nu doe jij de toiletten en maak ik de bedden op!”

Op zijn moeizame weg naar de top kreeg Sterling vaak te maken met racisme. Een en ander bereikte een hoogtepunt op het EK 2016. De Engelse ploeg presteerde pover en ging ten onder in de 1/8 finales tegen IJsland. Bepaalde Engelse media namen Sterling het hele toernooi op de korrel, met als gevolg dat hij werd uitgefloten door de eigen fans. Gary Neville, die toen deel uitmaakte van de technische staf, zei vorige week aan de BBC dat hij toen ook al vond dat het racisme er in bepaalde media vingerdik op lag. Op zijn Instagramaccount postte Sterling na de uitschakeling een foto met als bijschrift #TheHatedOne.

Een jaar geleden werd de voetballer vlak bij het trainingscentrum van Manchester City aangevallen door een man die hem racistisch bejegende. De 29-jarige kerel, een al eerder veroordeelde voetbalhooligan, kreeg een celstraf van zestien weken. Vier uur na het incident stond Sterling alweer op het veld bij City.

Maar de verbale aanvallen van de Chelseafans waren blijkbaar de druppel. Vorige week postte de speler een boodschap op Instagram. Daarin vergeleek Sterling hoe de pers berichtte over het feit dat twee van zijn jongere ploegmaats, Tosin Adarabioyo en Phil Foden, een huis hadden gekocht voor hun moeder. Bij de eerste, een zwarte, was de teneur negatief: nog nooit één match in de Premier League gespeeld en toch al zoveel miljoenen uitgeven aan een huis! Bij de tweede, een blanke, klonk het dat het een investering voor de toekomst was.

De auteur van het eerste artikel, journalist Anthony Joseph, reageerde. Hij zei dat hij bij het schrijven van het artikel niet eens aan de huidskleur van Adarabioyo gedacht had. Niettemin vinden heel wat mensen dat Sterling wel een punt heeft. Zo ook John Barnes, de oud-winger van Liverpool naar wie vroeger weleens bananenschillen gegooid werden, in een column voor The Guardian: ‘We kijken in de maatschappij naar groepen van mensen op basis van wat er over hen geschreven wordt. Als een moslim een moord begaat, roepen we al dat hij een terrorist is nog voor we zijn motivatie kennen. Maar als een blanke iemand vermoordt, dan is hij een eenzaat. Zo wordt de perceptie over bepaalde bevolkingsgroepen op een subtiele manier negatief.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content