Van Homans tot May: ‘Het zijn barre, boze en vooral bizarre tijden’

Satiricus Ricus van der Kwast over hoe elke tijd de taal krijgt die het verdient.

Dus, als ik het allemaal goed begrijp en op een rijtje zet, dan:

is weldenkend Europa enthousiast over de gewonnen kwartfinale in Nederland tegen het negatieve populisme,

zijn boosheid op de heersende klasse, boosheid op zakkenvullers, boosheid op de Europese Unie en op alles wat daarbuiten ligt, de voornaamste pijlers van dat populisme, en is men toe aan nieuwe, frisse winden,

viert Geert Wilders volgend jaar zijn twintigjarig jubileum als Tweede Kamerlid,

is die partij met één lid, een programma van een A4-tje en nauwelijks een verkiezingscampagne, de tweede partij van Nederland geworden, met 1,4 miljoen stemmen,

zijn de halve finales op 7 mei in Frankrijk gespeeld,

is Frankrijk in de ban van het dégagisme – weg met de oude garde! -,

kan François Fillon, ex-premier, zelf benoemd man van het volk en toch afgeserveerd in de eerste ronde, daarover meepraten,

hebben de 900.000 euro die hij vrouw en kinderen voor on bestaand werk heeft laten betalen daar misschien iets mee te maken,

was Marine Le Pen natuurlijk de echte kandidate van de gewone man, tegen de ‘partijen van de poen’,

is Le Pen wel opgegroeid op het landgoed Montretout in Saint-Cloud – 430m² woonoppervlakte, 380 m² dépendances en omgeven door een park van een halve hectare – en is zij opgevoed door een gouvernante en twee bedienden,

is Le Pen sinds 2004 lid van het Europese Parlement, het jaar waarin ze uitroept dat Frankrijk genoeg heeft van sjoemelende politici à la Alain Juppé – C’est scandaleux! ,

ontvangt haar Front National in 2014 11 miljoen euro financiering van de First Czech Russian Bank, verbonden aan Vladimir Poetin,

ontdekt de antifraudedienst van de Europese Unie dat het Front National spookbanen in het leven geroepen heeft om zo zijn nationale campagnes te financieren,

vordert het parlement € 340.000 terug van Marine Le Pen en € 600.000 van haar vader en twee andere FN-parlementsleden,

bejubelt Europa volop de glansrijke overwinning van Emmanuel Macron op Le Pen, op het populisme,

stemden wel zo’n 11 miljoen Fransen op Marine Le Pen en haalde zij 34% van de stemmen binnen, bijna twee keer zoveel als haar vader in 2002,

was Pyrrhus van Epirus een Griekse vorst die veldslagen won tegen de Romeinen, maar de oorlog verloor,

blijft België dit jaar in de luwte, maar heeft het de Nederlandse taal getrakteerd op de termen cumul en intercommunale,

vindt Louis Michel, voormalig minister van Buitenlandse Zaken en nu vooral vader-van, het verenigen van banen als burgemeester en afgevaardigde en het combineren van mandaten in de publieke en de private sector, een gezonde zaak,

is hij bang dat voor een nettomaandsalaris van € 5500 er geen mensen meer van het huidige kaliber voor een kamerzetel te porren zijn,

was Stéphane Moreau burgemeester van Ans (€ 90.000 per jaar) en kluste hij bij als topman van de Publifin-groep voor een jaarsalaris van € 1.000.000,

verdedigt Moreau zich tegenover de onderzoekscommissie met 398 slides en begrijpen we dan dat we niets begrijpen van de activiteiten en beleggingen van de Luikse intercommunale en zijn bestuurders,

weet Liesbeth Homans, Vlaams minister van Binnenlands Bestuur, op 5 februari dat zo’n schandaal als in Wallonië zich in Vlaanderen niet kan voordoen,

blijkt luttele dagen later dat de Gentse schepenen Tom Balthazar en Christophe Peeters betaald worden voor onduidelijke bestuursfuncties in nv’s verdoken ergens in de Publifin-kerstboom,

beklaagt Siegfried Bracke, dan nog fractieleider van de N-VA in de Gentse gemeenteraad, zich luidkeels over de Gentse socialisten, wars als zijn partij immers is van de graaicultuur van de klassieke partijen,

is Siegfried Bracke, Kamervoorzitter, de best betaalde politicus van het land met een salaris van € 16.000 netto per maand,

vindt Siegfried Bracke, adviseur van Telenet, dat hij maar beter afstand kan doen van deze adviesfunctie, terwijl ik me afvraag wat hij met de andere zeven betaalde bijbanen zal doen,

is ISPPC het netwerk van zorginstellingen in Charleroi en omgeving,

borrelen hier de verhalen op over corruptie, over misbruik van publieke middelen, over geldverduistering, en zijn we klaar voor een volgend intercommunaal schandaal,

zegt Catherine Fonck, leider van de Waalse christendemocraten: ‘Il faut un gendarme pour contrôler les politiciens’,

zijn Italianen boos, hebben ze hun buik vol van corruptie en vriendjespolitiek, en willen ze vooral verandering,

is er afgelopen december een referendum gehouden over verandering van de grondwet,

kan men daarin stemmen voor wijzigingen die de aderverkalkte politieke besluitvorming moeten ontstoppen en versnellen,

stemt zo’n 60% van de Italianen tegen de voorgestelde grondwetswijziging,

hebben 3 miljoen Italianen al minstens één UFO in hun leven gezien,

wil Matteo Salvini, leider van de Lega Nord – een partij die vindt dat Italië en eigenlijk ook Europa ophouden bij de Po – stemmen winnen in Zuid-Italië,

leidt zijn bezoek aan Napels op 11 maart tot een ware veldslag met arrestaties en tientallen gewonden, en lijkt er daar nog wat werk voor hem aan de winkel,

probeert de protestpartij MoVimento 5 Stelle van komiek Beppe Grillo (tegen de Europese Unie, tegen de Euro) in het Europees parlement toe te treden tot de liberale ALDE, de meest eurofiele fractie van dat parlement, vergeefs, dat wel,

is Virginia Raggi, burgemeester van Rome en een klassieke schoonheid zoals de stad die ze bestuurt, het boegbeeld van de partij,

wordt Raggi inmiddels beschuldigd van valse verklaringen en machtsmisbruik bij het toekennen van banen in haar stad,

kozen de Italianen in 1994, nadat de operatie Mani Pulite de kamerbrede corruptie in de politiek had blootgelegd, massaal voor de apolitieke Silvio Berlusconi,

is Groot-Brittannië, vervroegde verkiezingen op 8 juni ten spijt, al uitgespeeld in de EU,

kunnen we een brexit tegemoetzien die hard is (Theresa May), of zacht (Theresa May), of misschien rood, wit en blauw (Theresa May), of anders schoon (Theresa May), maar betekent brexit in elk geval brexit (Theresa May),

is Nigel Farage de geestelijke vader van de brexit, fel gekant als hij altijd geweest is tegen de geldverspilling binnen de EU,

legt Farage een week na het referendum zijn functie neer als leider van de UK Independence Party,

wordt hij achtereenvolgens opgevolgd door Diane James (na 18 dagen opgestapt), door Steve Woolfe (het ziekenhuis ingeslagen door een partijgenoot), door Paul Nuttall, terwijl de enige UKIP-afgevaardigde in het Lagerhuis, Douglas Carswell, op 25 maart de pijp aan Maarten geeft,

is Farage, die het nooit gelukt is een zetel in het Britse parlement te veroveren, vanaf 1999 Europarlementslid,

staat hij op de presentielijst van het Europese Parlement op plaats 747 van de 751,

heeft Farage als parlementslid jaarlijks zo’n € 77.000 netto verdiend en daarbovenop € 75.000 aan onkosten gedeclareerd, plus een salaris voor zijn vrouw voor onduidelijke werkzaamheden van € 35.000,

heeft UKIP jaarlijks € 3 miljoen aan EU-fondsen opgestreken,

vordert de EU € 580.000 aan fondsen terug die zijn aangewend voor campagnes voor de brexit en voor nationale verkiezingen,

krijg ik langzaamaan de indruk dat al die frisse geluiden een uur in de wind stinken,

speelt Duitsland op 24 september de finale,

is Duitsland Merkelmüde en hebben ze een nieuwe ster aan het firmament ontdekt, Martin Schulz, lijsttrekker van de SPD,

vindt Schulz Duitsland geen rechtvaardig land, omdat bedrijfswinsten en bonusuitkeringen net zo hard de pan uitgerezen zijn als gammele arbeidsverhoudingen,

is zijn partij coalitiepartner in de huidige bondsregering en heeft zij deel uitgemaakt van 4 van de 5 laatste regeringen,

was Martin Schulz vanaf 1994 lid van het Europees Parlement en vanaf 2012 tot dit jaar voorzitter van dat parlement,

verdiende hij in die laatste functie € 324.221 bruto per jaar, waarvan € 225.197 belastingvrij,

dooft de ster van Schulz weer net zo snel als ze gerezen is als hij ervoor kiest twee maanden niets concreets te zeggen over zijn verkiezingsprogramma – doet Merkel immers ook niet,

is Ach Europa! van Hans Magnus Enzensberger de meest treffende titel in twee woorden van de laatste dertig jaar,

doet Turkije niet echt mee in Europa, maar betrekt de Turkse regering de Turken die hier wonen maar al te graag bij een referendum over de grondwetswijziging,

verbiedt artikel 94/A van de Turkse kieswet om campagne te voeren in het buitenland,

betekent die grondwetswijziging dat de absolute macht bij één man, regerend president Recep Tayyip Erdogan, terechtkomt, wat naar verluidt nodig is om de democratie te redden,

vinden vooral Turken die in de Europese Unie wonen dat een goed idee en stemt zo’n 70% van hen voor,

vindt Erdogan Duitsers en Nederlanders nazi’s en fascisten,

vindt Erdogan Nederland een bananenrepubliek,

vindt Rita Verdonk, vroeger Trots op Nederland, Nederland ook een bananenrepubliek,

denken Nederlandse Turken dat de Nederlandse regering net zo goed stemmen zou ronselen in het buitenland,

vergissen ze zich daar lelijk in, het zal die regering een rotzorg zijn,

krijg ik als Nederlander in het buitenland op 17 maart de bevestiging dat ik geregistreerd ben voor de verkiezingen van 16 maart,

zou ik daar verdraaid nog aan toe verschrikkelijk boos over kunnen worden, als ik niet een zeldzaam mild mens was,

duizelt het me van alles wat er vandaag ongerijmd is, absurd, paradoxaal, incongruent en ronduit unverschämt,

zoek ik in de taal naar nieuwe woorden om deze tijd te beschrijven,

is er één woord dat er met kop en schouders bovenuit steekt en toch als modewoord onopgemerkt blijft:

bizar,

lag er dertig jaar geleden nog zo’n laag stof op dat woord dat Prince-fans er een woordenboek voor nodig hadden,

is vandaag alles bizar wat de klok slaat, kun je geen krant openslaan of gesprek horen of je struikelt er 10 keer over,

denk ik dat elke tijd de taal krijgt die ze verdient.