De twaalfjarige Nur Hafes zou liever naar school gaan of voetbal spelen met zijn makkers thuis in Myanmar, zegt hij. In plaats daarvan is het nu zijn taak om voor zijn moeder en zeven jongere broers en zussen wat geld bij elkaar te verdienen of te bedelen. Ze verblijven in een vluchtelingenkamp in Bangladesh, net als 600.000 anderen van de Rohingya-minderheid.
Twee maand geleden kwamen Nur Hafes (links) en zijn familieleden toe in Zuid-Bangladesh. Hier wacht hij op lokale moslim-geestelijken die aalmoezen verdelen onder de vluchtelingen. Met een parapluutje geeft hij ook schaduw aan bezoekers, in de hoop op enkele stuivers om eten van te kopen.
Rabia Khatun (33, rechts), de moeder van Nur. Twee van haar kinderen zijn ondervoed.
De 600.000 Rohingya die vanuit Myanmar naar Bangladesh vluchtten zijn afhankelijk van humanitaire hulp. Volgens de Verenigde Naties heeft de regering in hun thuisland vanaf augustus een etnische zuivering doorgevoerd. Voorafgaand hadden Rohingya-rebellen politieposten aangevallen.
‘Sommige dagen verdien ik 50 (zo’n 60 eurocent) of 100 taka, andere dagen helemaal niets’, vertelt Nur.
De moeder van Nur, Rabia Khatun, poseert met haar zoontje Mohammed Zubair, die acht maanden oud is. Het deken is het enige dat zijn moeder vanuit Myanmar heeft meegenomen.
‘Het Myanmarese leger verbrandde huizen met de bewoners nog binnen’, vertelt Rabia Khatun. ‘Ik zag veel mensen met kogelwonden.’ Hier kamt ze het haar van haar zoon Nur Hafes.
Na herhaaldelijke aanvallen op Rohingya-dorpen door het Myanmarese leger vertrok Rabia Khatun met haar kinderen, een deken, identiteitspapieren en enkele oude foto’s. In de chaos vertrok haar man. Ze heeft hem sindsdien niet meer gezien. Zes van haar acht kinderen zijn jonger dan tien.
Nur Hafes verkoopt ook vis om zijn familie te onderhouden.
Hier graaft Nur een put voor een latrine. Zijn grootvader kijkt toe.
Binnenin de beschutting van Nur en zijn familie.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier