Hoogspringster Tia Hellebaut blikt terug op haar sportcarrière. Een carrière met een happy end na een gouden sprong van 2,05 meter hoog.
Hoogspringster Tia Hellebaut had tijdens een moeilijke jeugd één doel voor ogen: olympisch goud behalen. Dat doel heeft ze bereikt. In 2008 springt ze op de Olympische Spelen in Peking over de lat die 2,05 meter hoog ligt. Resultaat: gouden medaille.
In een interview met De Zondag blikt ze terug op een periode die minder glansrijk was.
“Ik ben enkele jaren ‘ontspoord’ toen ik aan de hogeschool Chemie studeerde. Ik ging graag op stap, trainde amper twee keer per week, stond enkele kilo’s te zwaar. Ik leefde helemaal niet als een topsporter. Maar in 1999, ik studeerde net af, eindigde ik zesde op de zevenkamp op het EK beloften in Göteborg. Toen heb ik in eigen boezem gekeken. Ik zei tegen mezelf: verdorie, je heb meer talent dan je denkt. Ik heb de knop omgedraaid en alles op mijn sportcarrière gezet. Echt álles.”
Armoede
Hoewel Hellebaut een onzekere sportcarrière boven een job met financiële zekerheid koos – ze beschikte uiteindelijk over een diploma Chemie – was die keuze niet vanzelfsprekend. Hellebaut komt namelijk uit een gezin dat het financieel moeilijk had.
“Mijn moeder werkte voltijds bij het OCMW en ging ’s avonds nog bijklussen. Toch hebben we zware armoede gekend. Ik herinner me dat wij op het einde van de maand vaak boterhammetjes moesten vragen aan klasgenootjes. Maar ik heb niet het gevoel dat ik daar echt van afgezien heb. Ik wist niet beter. En ik heb eruit geleerd dat je met weinig ook gelukkig kunt zijn”, aldus Hellebaut. (BO)
