De barre winterkou heeft voor veeltreinellende gezorgd. ‘De NMBS is het slachtoffer van zijn eigen centralisatiepolitiek’, zegt voorzitter Jos Digneffevan ACOD Spoor.
Het strenge winterweer stuurde het treinverkeer vorige week volledig in de war. Terwijl 700 treinen werden afgeschaft en honderden andere treindiensten grote vertragingen opliepen, wachten duizenden reizigers in de stations vergeefs op informatie. De NMBS en netbeheerder Infrabel boden hun verontschuldigingen aan. De nieuwe minister van Overheidsbedrijven Steven Vanackere (CD&V) vindt dat de dienst informatiemanagement het beter moet doen, en heeft een bijscholing van de omroepers beloofd.
‘Dat zijn theoretisch oplossingen. Maar de echte problemen bij het spoor worden andermaal omzeild. Omroepers kunnen niet goed communiceren als ze zelf geen informatie hebben’, reageert Jos Digneffe van de socialistische vakbond ACOD Spoor.
Volgens Digneffe zijn er drie grote knelpunten. ‘Door de Europese liberalisering van het openbaar vervoer zijn het treinverkeer en de infrastructuur in ons land sinds 2004 gesplitst. Daardoor is er een aparte organisatie van de verkeersleiding voor het spoornet, de reizigersdienst en het goederenvervoer. Het personeel van de seinhuizen, waar ook de omroepers aan de slag zijn, werken dan weer voor Infrabel. Dat resulteert in manke communicatie. Vooral bij de reizigersdienst komt daardoor belangrijke informatie gewoon niet aan.’
‘Een ander structureel probleem is dat er vroeger een paar honderd seinhuizen en negen regionale centra voor verkeersleiding waren. Bij incidenten of in buitengewone omstandigheden konden de mensen er snel oplossingen bedenken, want ze kenden hun regio als hun broekzak. Nu gaan we naar nog 30 seinhuizen, met één centrale dispatching in Brussel. Die grootschaligheid is nefast. Vroeger moest men bovendien minstens tien jaar ervaring hebben als onderstationschef om verkeersleider te worden. Nu wordt de centrale dispatching in Brussel bevolkt door jonge mensen. Die hebben talent, maar hun ervaring en kennis van het spoornet is helaas veel te beperkt’, aldus Digneffe. Toch treft het personeel volgens hem geen schuld. ‘Onder druk van de Europese regelgeving zijn er onwerkbare structuren met onduidelijk afgebakende bevoegdheden gecreëerd, en wordt het treinverkeer centraal geleid. Dat resulteert misschien in besparingen, maar bij de minste storing zijn de reizigers de dupe.’
Patrick Martens
