Een leugentje om bestwil? Moet toch kunnen? Van politici weet iedereen dat zij hun beleid fraaier plachten voor te stellen dan het in werkelijkheid is. De verontwaardiging van sommige volksvertegenwoordigers over de gedaalde misdaadcijfers waarmee premier Guy Verhofstadt in de Kamer stond te pronken, was bijgevolg niet erg op haar plaats. Met statistieken schudden tot er goede resultaten uitkomen, is een aloud politiek gebruik. Betrouwbare criminaliteitscijfers zijn sowieso niet beschikbaar. Maar niet alleen de verkozenen des volks hebben boter op het hoofd. Ook in het bedrijfsleven zijn leugentjes om bestwil niet ongebruikelijk: voor vrolijker beurskoersen of voor het eigen profijt van het management. Bedrijven stijl energiehandelaar Enron of mediagroep Worldcom hebben het leugentje om bestwil gecorrumpeerd tot een misdadig systeem. Met vervalste boekhoudingen hebben zij hun (kleine) aandeelhouders systematisch belazerd.

En nu blijkt ook Europa’s monetaire autoriteit bij uitstek te sjoemelen met zijn cijfers. In de financiële en economische wereld stond de Europese Centrale Bank boven elke verdenking. Frankfurt was een vuurtoren die de juiste economische koers aangaf. Twaalf maanden al ontkennen de centrale bankiers dat bij de omschakeling naar de euro de prijzen in winkels en warenhuizen zijn gestegen. De consumenten wisten beter, maar volgens de bankiers waren ze het slachtoffer van een gevoelsinflatie. De grote prijsstijging van het pintje bier had hen misleid. En nu zegt voorzitter Wim Duisenberg dat de Europese Centrale Bank eerlijker had moeten zijn en had moeten toegeven dat de overstap van de nationale munten naar de euro enigszins prijsstijgend heeft gewerkt. Maar de ECB wilde geen paniek zaaien onder de consumenten en – bezeten als hij is in zijn anti-inflatiestrijd – goede cijfers voorleggen. Het ziet er dus naar uit dat Frankfurt de inflatiecijfers heeft opgesmukt. De Belgische Nationale Bank, die deel uitmaakt van de ECB, ontkent dat. Wim Duisenberg heeft zijn Belgische medebestuurder Guy Quaden nu dus in zijn hemd gezet.

De Europese Centrale Bank vervalt trouwens in herhaling. In het begin van het jaar minimaliseerde hij de val van de economische groei. Ook al om de financiële wereld, het bedrijfsleven en de bevolking niet in paniek te brengen. Het wordt dus uitkijken met die verklaringen van de monetaire autoriteit. De centrale bankiers gedragen zich als regenten in plaats van als autoriteiten: zij menen te weten wat goed is voor de mensen.

Guido Despiegelaere