De voorbije weken raasden stormen met namen als Ciara en Dennis over het land, en er zullen er nog volgen. Wat doet dat met mensen die van werken op grote hoogte hun beroep hebben gemaakt? Fotograaf Franky Verdickt klom in de wiegelende hoogtewerker van een ruitenwasser, waaide uit op een gsm-mast en zag West-Vlaanderen vanuit de cabine van een kraanman.
‘Ik heb vliegangst’ Gino Vansever (50)
Zwevend boven het nieuwbouwproject Ensor Tower op het Oosteroever, nabij het Fort Napoleon in Oostende heeft Gino Vansever op 80 meter hoogte het mooiste uitzicht van de hele Belgische kust. Na een baan bij baggeraar Jan De Nul, waardoor hij soms maanden weg van huis was, kwam hij bij Versluys Groep terecht. Sindsdien beleeft hij zijn jongensdroom dichter bij huis. Ook hier zet technologie het beroep onder druk: kranen worden almaar meer van een afstand bediend. Daar sta je dan als kraanman, op de begane grond. Gino vindt het maar niets. ‘Hierboven behoud je je vrijheid en vooral het overzicht. De kraanman staat constant in radiocontact met ‘beneden’, maar mocht dat uitvallen is er nog altijd de internationale gebarentaal, zodat bijvoorbeeld een Poolse kraanman en een Belgische werkman elkaar kunnen begrijpen.’
‘Vanaf windsnelheden van 72 kilometer per uur wordt er gestopt met werken op die hoogte. Om de drie maanden wordt de kraan gekeurd. Maar bang? Ach. Ik voel me minder op mijn gemak in een vliegtuig.’
‘Als je bliksem ziet, moet je maken dat je wegkomt’ Jeroen De Mulder (33)
Jeroen De Mulder trekt zijn veiligheidsharnas aan dat wordt vastgemaakt aan de gsm-mast. Via de ladder klimt hij 40 meter de hoogte in, tot aan het platform waar hij de keuring uitvoert. Vanaf windsnelheden van 50 kilometer per uur mag hij niet naar boven, maant de exploitant van deze mast aan. De wind laat de mast behoorlijk bewegen. Nee, dit is geen job voor mensen met een zwak hart.
‘Ik heb toerisme gestudeerd, maar ik vond geen werk’, vertelt De Mulder. ‘Maar klimmen, speleologie en canyoning zijn mijn hobby’s. Het lag voor de hand dat ik dit zou doen. Ik zou niet in een kantoor kunnen zitten. Het is elke dag anders, en het is avontuurlijk.’ Een gevaarlijke job vindt hij het niet, integendeel. ‘Er zijn zo veel veiligheidsvoorschriften vooraleer je naar boven gaat. Controle is cruciaal, risico’s worden hier niet genomen.’
De hoogste mast die hij ooit heeft beklommen, is 250 meter (de Eiffeltoren zonder antenne is er 276). Bang is hij niet. ‘Maar als je in de verte een bliksem ziet, moet je maken dat je wegkomt.’
‘België heeft vuile gebouwen’ Michel Kuijpers (47)
Zestien jaar lang heeft de Rotterdammer Michel Kuijpers zijn eigen ruitenwasbedrijf gehad. Via een omweg als souschef in de horeca belandde hij in België, waar hij opnieuw ramen lapt op grote hoogte. 78 meter is zijn record. Hij miste de spanning, de vrijheid ook. ‘Ramen lappen gebeurt meestal in een hoogtewerker waarvan de cabine constant beweegt. Tot windkracht 4 kun je nog werken. Dit jaar hebben we geen echt koude winter, dat helpt. Tijdens een echte winter kun je niet werken als er een oostenwind staat, want die bevriest alles. Vooral je vingers. Maar in de zomer kun je heerlijk in je T-shirt genieten van het weer.’
In Nederland worden de ruiten van de meeste gebouwen maandelijks gelapt, in België duurt het maanden, soms zelfs jaren. Kuijpers: ‘Als ik voorbij het nieuwe Gentse gerechtsgebouw rijd, kan ik amper geloven hoe smerig de ramen zijn. Bij zo’n gebouw zouden de ramen maandelijks moeten worden gewassen.’
