Psychologie (1)
Zelden heb ik iemand een actueel probleem zo helder zien ontleden als professor Paul Verhaeghe in Knack (‘We kweken psychiatrische patiënten bij de vleet’, Knack nr. 48). We worden inderdaad met een exponentiële groei van psychische aandoeningen geconfronteerd bij jong en oud, veroorzaakt door de immense druk waaraan velen worden blootgesteld. Gevolg: ellenlange wachtlijsten bij centra voor geestelijk welzijn en bij psychiaters. Daardoor wordt vaak alleen aan symptoombestrijding gedaan. Heel wat behandelende artsen en therapeuten verkiezen om psychofarmaca voor te schrijven, eerder dan de oorzaak van de psychische klachten op te sporen. Ik hoop dat de bevindingen van professor Verhaeghe eenzelfde massale reactie kunnen teweegbrengen als het interview met Lutgart Simoens over het voltooide leven, enkele maanden geleden in Knack. Het zou een wereld van verschil maken voor de vele slachtoffers van onze prestatiemaatschappij.
Noëlla Reypens
Psychologie (2)
Het is moeilijk om niet cynisch te worden als je weet dat de farmaceutische industrie met haar systeem van winstmaximalisatie alleen maar baat heeft bij een zo uitgebreid mogelijk spectrum aan psychische stoornissen, zodat er voor elk label een apart pilletje kan worden aangeboden. En dan het liefst met prijzen afhankelijk van de vraag, helemaal zoals het de markt van vraag en aanbod betaamt. Een mens zou dus van minder waanzinnig worden.
De huidige tijd doet ook vragen rijzen over een initiatief zoals Rode Neuzen Dag. Eerst leggen we onze kinderen van jongs af aan prestatiedruk op, en dan zijn we verwonderd dat mentale problemen bij jongeren de pan uitrijzen. Met andere woorden, de gevolgen bestrijden in plaats van de oorzaken aan te pakken. Er is één zekerheid: wie voor psycholoog of psychiater heeft gestudeerd, heeft een job met toekomst gekozen.
Davy Geysens, Gent
Psychologie (3)
Dit artikel zou huis-aan-huis verspreid moeten worden. Ik ken meerdere situaties zoals professor Verhaeghe ze beschrijft, ook met kinderen die het label ADHD, ADD enzovoort opgespeld krijgen. Psychiaters kijken naar het gedrag en negeren meestal de sociale context (vooral de gezinssituatie). Het trieste is dat de oorzaak bijna zonder nadenken bij het kind wordt gezocht. Nee, er is niets mis met de opvoeding, met het gezin, het móét wel aan het kind zelf liggen. Logischerwijs gaat het kind zich vervolgens excuseren met de frase: ‘Ik ben nu eenmaal zo.’ Leerkrachten en andere opvoeders buiten het gezin moeten dat dan maar accepteren. Wat voor volwassenen kweken we zo? En wat zal er gebeuren als ze later zelf kinderen moeten opvoeden?
Peter Laman, Maaseik
Psychologie (4)
Ik ben een psycholoog-therapeut en hersenspecialist, en bots op veel weerstand over mogelijke hervormingen. Ik vind het fijn om te merken dat Knack plaats uittrekt voor moeilijke morele debatten waarin de ontkenning van de samenleving het grootste probleem is. Jullie kiezen voor interviews met mensen met een degelijke maar gematigde visie, die alsnog de maatschappij durven te trotseren door de realiteit te benoemen.
Hannelore Nys
Klimaat (1)
De klimaatwetenschappers zijn de meest betekenisvolle mensen. Zij wijzen terecht op de gevaren die op ons afkomen (‘Mens van het Jaar’, Knack nr. 49). En juist omdat het allemaal zo dringend is, vind ik dat zij hun pijlen op anderen dan de machteloze politici moeten richten. Met name op de superrijken, die 1 procent van de wereldbevolking uitmaken, maar die genoeg miljarden hebben om grootse investeringen te doen. Zonder hen zullen we het niet redden. Daarom moeten zij door iedereen aangepord worden tot ze er niet meer onderuit kunnen. De vereiste investeringen zijn gigantisch, maar ze moeten gebeuren. Degenen die er de middelen voor hebben, moeten hun verantwoordelijkheid nemen.
Annie De Wilde
Klimaat (2)
Wanneer gaan jullie eens ophouden met de gewone consument de schuld te geven van de opwarming van de aarde? De oorzaak ligt bij de globalisering. Uit winstbejag wordt er geïmporteerd en geëxporteerd. Denk aan avocado’s, bananen, palmolie, soja, wijn, kokos en vlees uit Zuid-Amerika, rommel uit China en producten uit de VS die overgevlogen en met zware vrachtwagens getransporteerd worden naar Europa en daarbuiten. En dan te weten dat wij producten van eigen bodem of uit Europa hebben (denk aan bananen van de Canarische Eilanden, avocado’s uit Spanje, wijn uit verscheidene Europese landen) waarvan het transport veel minder uitstoot veroorzaakt. De grote bedrijven die plastic verpakkingen en vervuilende stoffen blijven maken en verkopen, dat zijn de grote verantwoordelijken. Het is belachelijk om niet de waarheid te vertellen, maar de kleine man de schuld te geven en hem voor de crisis te laten opdraaien en te beboeten.
Hilde Simons
Samenleving
In ‘Mens van het Jaar: de klimaatwetenschappers’ (Knack nr. 49) poneert statisticus Joris Meys: ‘Je moet proberen het zo te vertalen dat ook de bomma en de bakker meekunnen.’ Zulke uitspraken hoor en lees ik voortdurend. Of je merkt dezelfde houding in de blik van een gespreksgenoot, van de dokter, van de reparateur die langskomt. Mag ik u erop wijzen dat er ook in onze generatie van zeventig- en tachtigplussers mensen zijn die gestudeerd hebben, nog niet seniel zijn, die universitaire diploma’s hebben? Bovendien moesten wij er nog ‘van de eerste keer door zijn’, wij konden geen studiepunten meenemen naar een volgend jaar en vijf jaar doen over een studie van drie jaar. Vooral oudere vrouwen krijgen het label opgeplakt ‘dat ze toch niets verstaan’. Jongere mensen begrijpen blijkbaar niet hoe kwetsend en denigrerend dat wel is. Misschien moeten ze behalve hun IQ ook hun EQ ontwikkelen.
Eliane Pauwels
Een soortgelijke reactie ontvingen we van Bie De Rop.
Kleinhandel
‘We hebben behoefte aan een strategie voor de kleinhandel’, schrijft columnist Jonathan Holslag in Knack 47. Het is de eerste keer dat mijn partner en ik dat mogen lezen, want doorgaans gaat het debat over de ‘grote’ bedrijven. Vijf jaar geleden zijn wij in Ieper een stoffenwinkel begonnen. Een strategie voor onze zaak hebben we zelf ontwikkeld, op basis van onze eigen ervaring. Na al die jaren moeten we vaststellen dat er nog altijd geen initiatieven zijn ten gunste van lokale winkels. We worden zelfs voor de vijfde keer op rij geconfronteerd met wegwerkzaamheden. Ga er maar aanstaan. Een debat rond de winkels van hier kan niet uitblijven.
Gino Pappyn en Mieke Clauwaert, Ieper
Vlaamse regering
In het commentaarstuk ‘Antithese’ (Knack nr. 47) van hoofdredacteur Bert Bultinck lees ik: ‘Van Bart De Wever wordt weleens gezegd dat hij van these en antithese naar synthese zou gaan in zijn besluitvorming. Waarom zou hij Vlaanderen de kracht van de antithese willen ontzeggen?’ De dialectiek als methode om tot nieuwe besluitvorming te komen, kan werken om binnen de eigen organisatie vooruit te gaan. Het is een kritische benadering van de werkelijkheid om tot de waarheid te komen. Maar die methode gebruiken in confrontatie met de tegenstander kan ook handig zijn om de ander te blokkeren – je ziet het vaak gebeuren in het politieke halfrond. Als het eigen gelijk primeert, kan elke vooruitgang in een besluitvormingsproces lamgelegd worden. Het is het voorrecht van de sterkste, maar het is in wezen intellectueel oneerlijk.
Eddie Gijbels, Kessel-Lo
