Onderwijs (1)

De leerkrachten en CLB-werkers aan de basis kijken inderdaad verbijsterd toe hoe een groeiend leger van ‘hoge lieden’ (dikwijls gevlucht of weggepromoveerd uit het werkveld) oeverloos palavert in raden, commissies, werk-stuur-denk-groepen allerhande met als enige output: nieuwe teksten, sneuvel- en strijdnota’s, punten en komma’s in decreten en aanverwanten. En dan moet het gepalaver aan de basis eindeloos overgedaan worden in een zee van verslagen, aanwendings- en handelingsplannen (‘De laatste garde’, Knack nr. 50).

Enkele tips voor minister Vanderpoorten: minder beleidsteksten en meer steun; minder procedurepraatjes en meer ziel; minder papieren en meer mensen; minder volk in Brussel en meer in de klas.

Marianne Vincent, (e?mail).

Onderwijs (2)

Ik heb er ondertussen bijna 26 jaar onderwijsdienst opzitten, voornamelijk als leerkracht Geschiedenis in het BSO en bijgevolg in een onderwijsomgeving die gemeenzaam gecatalogeerd wordt als in grote mate bevolkt met ‘sociaal achtergestelde leerlingen’.

Engagement tegenover sociaal zwakkeren kan niet zonder respect tegenover jezelf en je collega’s. En dus spendeer ik vele onbezoldigde uren als secretaris van ACOD Antwerpen. Ik ben dus zeker geen stuurman aan wal.

Al wat in het artikel werd aangehaald in verband met de verslechtering van onze arbeidsomstandigheden is waarheid. En toch ploegen wij voort, als goede Flandriens. Onderwijs is een roeping. Als we staken, is het niet tégen maar voor de ‘kinderen’ (wat een betuttelend woord). Noch ik, noch de overgrote meerderheid van collega’s heeft van wie dan ook lessen te ontvangen. Zeker niet van die grootschreeuwers die in feite alleen maar hun begrotingscenten tellen en zich in de publieke opinie verkopen als wolven in schaapsvacht.

Marianne Vincent, (e?mail).

Soortgelijke brief van Frank Maerten, Provinciaal secretaris ACOD Onderwijs, Antwerpen; Roger Van Dycke, Hoeilaart; Johan Van Gestel, Brussel; Fred Vanderpoorten, Turnhout. Zie ook Forum op www.knack.be.

Onderwijs (3)

In 2001 bedroegen de kosten van de cao voor universiteiten 6,50 miljoen euro. Dat werd geregeld met een derde bijblad van de begroting 2001 door verschuiving van middelen. Op kruissnelheid wordt dat niet 24,79 miljoen maar 19,68 miljoen euro in 2004 (‘Wie wist wat wanneer’, Knack nr. 50).

De indruk dat ik op gespannen voet zou werken met Georges Monard en de administratie Onderwijs spreek ik tegen. Het incident tussen één van mijn medewerkers en de administratie, belet niet dat er op correcte en constructieve manier wordt samengewerkt.

Marianne Vincent, (e?mail).

Onderwijs (4)

Joseph Leys (‘Het laatste woord, Knack nr. 49) overdrijft schromelijk als het gaat over onze ‘minder-voordelen’ en onze wedde die hij vergelijkt met die van een afgestudeerde uit het BSO.

Ik ben bijna 57 en ga door. Wat onze job wel duidelijk belast, zijn de vele nutteloze papieren en plannings. Wij werken liever voor de kinderen dan onze tijd met die papierwinkel te verspillen. Was het onderwijs dan vroeger, zonder al die rompslomp, zo slecht?

Marianne Vincent, (e?mail).

Onderwijs (5)

‘Als slim zijn, pijn doet’ (Knack nr. 48) kan misschien een klein beetje mee helpen de misverstanden rond hoogbegaafde kinderen weg te werken. De maatschappij heeft zeker ook begaafde volwassenen nodig. Laat ons er ten minste voor zorgen dat die begaafde kinderen evenwichtige volwassenen kunnen worden, die niet enkel het schoolsysteem ‘ondanks alles’ overleefden, maar die ook konden groeien in de school.

Marianne Vincent, (e?mail).

Soortgelijke brief van Mieke Van Kerkhove (e-mail), Elke en Erwin Van Hout, Ravels.

Onderwijs (6)

In de Gauscurve met de proportionele IQ-verdeling onder de bevolking (bron Centrum voor Begaafdheidsonderzoek) zijn de geciteerde waarden onjuist; de juiste waarden zijn respectievelijk 2,5 procent (in plaats van 5), 68 procent in plaats van 50) en nogmaals 2,5 (in plaats van 5).

Vooroordelen ten aanzien van deze groep ‘buiten-gewone’ kinderen zijn er al te veel en te snel en kapitale fouten zoals deze geven iedereen voer om zijn of haar gelijk van ‘overdrijven’ te halen.

Marianne Vincent, (e?mail).

Onderwijs (7)

Dat jongeren de school verlaten omdat ze zwakker begaafd zijn, vind ik totaal fout (‘In vrije val’, Knack nr. 47). Jongeren zijn niet zwakker maar anders begaafd.

Is het niet normaal dat niet elke jonge mens geschikt is om gedurende 30 uren per week met boeken bezig te zijn? Hoeveel volwassenen kunnen dit? Wie zou niet gefrustreerd, opstandig en ongelukkig worden als hij er dagelijks op gewezen wordt dat hij in bepaalde dingen niet goed is. Als men de leerplicht tot 18 jaar wil behouden, moet er een onderwijs komen voor alle leerlingen. Onderwijs voor doe-leerlingen wordt nog altijd met een pak theoretische leerstof opgezadeld. Deeltijds onderwijs wordt niet ernstig genomen.

Als ASO voor algemene vorming staat, durf ik te stellen dat het ASO wel vorming geeft maar geen algemene. Waar zitten de, in deze eeuw toch belangrijke, technologische componenten van de opleiding? Of is zonder fouten schrijven toch belangrijker dan enige notie hebben van de werking of principes van allerlei technologieën die iedereen vandaag gebruikt?

Marianne Vincent, (e?mail).

Onderwijs (8)

Ik herken perfect de voorbeelden uit ‘Mijn kind, schoon kind’ (Knack nr. 46). Heel wat ouders schuiven hun verantwoordelijkheid echter niet alleen op de school af, maar ook _ al te vaak _ op hun eigen kind. Als excuus voor een verkeerde studiekeuze hoor ik de ouders zeggen dat hun kind daar zelf voor gekozen heeft. Lees: ik heb hier niets mee te maken.

Welke elfjarige is in staat een school- of studiekeuze te maken? Die keuze wordt meestal bepaald door de keuze van de vriendjes. De mensen die in onderling overleg een weldoordachte keuze kunnen maken, zijn een degelijke leerkracht van het zesde leerjaar, een objectieve ouder en het CLB dat capaciteiten kan testen. Voor veel ouders is de school echter een pretpark geworden waarin de kinderen de attracties één voor één mogen uittesten.

Marianne Vincent, (e?mail).

Midden-Oosten

Terwijl de Eurotop ruziemaakt over een paar instellingen, sterven Palestijnen voor hun rechten (‘Arafat in het badwater’, Knack nr. 50). Wanneer zullen onze regeringsleiders eens de moed hebben om tegen Amerikaanse beslissingen te durven stemmen? Er is in Palestina een internationale interventiemacht nodig om de bezette gebieden te ontzetten en het land aan de Palestijnen terug te geven.

Europa heeft als taak _ als we toch zo democratisch en onafhankelijk zijn als we beweren _ te zorgen dat er zo vlug mogelijk een Palestijnse staat komt, ook al zijn Bush en Sharon er tegen. Dat Israël met toestemming van de VS een oorlog kan beginnen tegen een onderdrukt volk en er geen politieke reactie van onze ‘democratische politici’ komt, is een schande. Maar het zijn maar Palestijnen! Zou het niet anders lopen als ze de diamanthandel in handen hadden?

Marianne Vincent, (e?mail).

Ziekenhuizen

‘De fut is uit de fusie’ (Knack nr. 49) geeft goed weer dat er reden tot ongerustheid is bij het personeel van het Van Helmont-ziekenhuis in Vilvoorde. Toch wil ik erop wijzen dat het ziekenhuis zijn IVF-erkenning (in-vitrofertilisatie) niet kwijtraakte. In januari komt de Vlaamse Adviesraad opnieuw samen en kunnen wij ons dossier opnieuw verdedigen. Het is voor niemand een geheim dat het Van Helmont-ziekenhuis alle normen van het KB vervult, terwijl het Heilig Hart-ziekenhuis in Leuven dat duidelijk niet doet. Maar zoals u zegt, wordt ook het Van Helmont ‘uitverkocht aan de katholieke zuil’ en dreigt hierbij een activiteit te verdwijnen die twintig jaar lang bewezen heeft aan de top te staan.

Marianne Vincent, (e?mail).

Universiteiten

In ‘Een kus voor de prof’ (Knack, nr. 47) worden in een polemische stijl een groot aantal academici door de modder gehaald. Voor ons was in het bijzonder de ongegronde aanval op prof.dr. Jan De Maeseneer pijnlijk om te lezen. Zonder enige referentie stelt u dat de wetenschappelijke productie van De Maeseneer laag is. Dat klopt niet. Hij behoort wat wetenschappelijk onderzoek in de huisartsgeneeskunde betreft tot de top van het land. U baseert uw bewering op bibliometrische analyses, waarvan u zelf vervolgens schrijft dat ze ongeschikt zijn voor het beoordelen van bepaalde disciplines. De Science Citation Index is er inderdaad vooral voor genetici, biochemici, celfysiologen en zo meer. Uw lijst van Belgische topwetenschappers toont dit duidelijk aan. Huisartsgeneeskundig onderzoek speelt zich af op het kruispunt van biomedische wetenschap, sociologie en psychologie en scoort laag op dergelijke indexen. Aan die index conclusies verbinden over de wetenschappelijke productie in de huisartsgeneeskunde is dus irrelevant.

Het is verder ook onjuist te beweren dat alle fundamentele wetenschap uit de nieuwe opleiding Geneeskunde gehaald werd. Studenten krijgen nu méér fundamentele wetenschap aangeboden. Alleen is dat in de fysiologie en pathologie van de mens geïntegreerd, wat het voor de studenten zinvoller en boeiender maakt en wat bovendien meer wetenschappelijk denkende _ en dus betere _ artsen zal opleiden. Ook bij hervormingen van de medische opleiding in het buitenland, zoals in Canada, Nederland en Groot-Brittannië, ziet men diezelfde integratie. Verder willen we ook opmerken dat _ ondanks de in het artikel vermelde ‘ergernis van velen’ _ de nieuwe opleiding goedgekeurd werd door een grote meerderheid in de faculteit Geneeskunde en kan rekenen op steun van de studenten die zich elk jaar in groten getale inschrijven aan de faculteit Geneeskunde en Gezondheidswetenschappen van de Universiteit Gent.

Marianne Vincent, (e?mail).

De Post

Volgens Daniële Van der Espt kosten 400 kleine postkantoortjes _ vaak zonder telefoon _ De Post jaarlijks 322 miljoen euro (‘Pro & Contra’, Knack nr. 47). Dat betekent 805.653 euro per jaar per kantoor! Wat kosten die 905 moderne postkantoren dan?

Ik denk dat heel wat gemeenten graag een optrekje verhuren _ met telefoon _ waar enkele postbedienden werken als De Post pakweg 500.000 euro per jaar betaalt. Dat zou ook al een mooie besparing zijn. En hun loon zal de gemeente er graag bijnemen.

Marianne Vincent, (e?mail).

Eurotop

Het huidige Europese beleid is zoals welke crisissituatie dan ook voor kritiek vatbaar. We kunnen het Belgische voorzitterschap (‘De broeikassen van Laken, Knack nr. 50) op twee niveaus becommentariëren. Enerzijds kan de onmachtige Europese toeschouwer slechts betreuren dat de huidige leiders geen coherent beleid voeren. Dat blijkt uit de legestoelpolitiek of het gebrek aan coördinatie onder de lidstaten. Sommige staatshoofden worden bevoordeeld en anderen niet. De drie dogma’s van Jean-Luc Dehaene en Jacques Delors werden al dan niet vrijwillig van de hand gewezen en klaarblijkelijk nooit door andere betrouwbare axioma’s vervangen. Wellicht is dit sowieso het zwakste punt van ons Belgische voorzitterschap. Anderzijds dienen wij aanstonds toe te voegen dat het vorige Belgische voorzitterschap weinig ophefmakende gebeurtenissen heeft meegemaakt. 11 September was voor iedereen, behalve de profeet Salman Rushdie, totaal onvoorspelbaar. Hiermee bedoel ik dat Verhofstadt en Michel aan boord van een wankel schip voeren, dat van koers diende te veranderen zonder de gelegenheid te krijgen de volledige bemanning en hiërarchie te raadplegen. Alles moest vliegensvlug gebeuren en dan nog met uiterst beperkte middelen.

Marianne Vincent, (e?mail).