Onderwijs

‘Lesgeven in het BSO is een straf!’ zegt Koen Pelleriaux (Knack nr. 30, ‘Verongelijktheid is besmettelijk’). Als leerkracht chemie, biologie, natuurwetenschappen en PAV heb ik altijd graag lesgegeven in het BSO. Daar ging zelfs mijn voorkeur naar uit, want van deze kinderen krijg je heel veel vriendschap terug.

Het probleem ligt zeker in de manier van rekrutering: directies zouden geen leerkrachten tegen hun zin in het BSO mogen zetten. Dat worden die leerlingen meteen gewaar. Vooral in het BSO is de communicatie tussen leerkracht en leerling belangrijk. De BSO-leerkracht moet van zijn voetstuk af, anders lukt het niet. En lesgeven in het BSO gebeurt sowieso met vallen en opstaan. Tot slot nog een tip voor Vlaams minister van Onderwijs Vanderpoorten. Lesgeven in het ASO kan (bijna) iedereen, maar lesgeven in het TSO en BSO is alleen voor de beste leerkrachten weggelegd. Mischien kan de minister daar eens aan denken bij een volgende loonsverhoging.

Vlaams Blok (1)

Koen Pelleriaux is ongetwijfeld één van de boeiendste sociologen in dit land, maar met zijn verklaring voor het succes van het Vlaams Blok slaat hij de bal deerlijk mis (Knack nr. 30, ‘Verongelijktheid is besmettelijk’). Indien de democratisering en expansie van het onderwijs de verklaring voor het Vlaams Blok zou zijn, moet hij eens uitleggen waarom bijvoorbeeld in Wallonië of Nederland, die een gelijkaardige expansie hebben gekend, geen extreem-rechtse partij te vinden is.

Vlaams Blok (2)

Wat in het artikel ‘Het Blok is geen democratie’ (Knack nr. 32) gesteld wordt, geldt zeker ook voor de zogenaamde democratische partijen. Politieke kopstukken hebben in hun lokale besturen liever geen kritische en intellectuele medewerkers maar wel jaknikkers en meelopers, waarbij de plaatselijke partijbestuurverkiezingen schaamteloos gemanipuleerd worden.

Vlaams Blok (3)

In ‘Het Blok is geen democratie’ presenteert Marc Spruyt een helder beeld van de interne keuken van het Vlaams Blok. Tijdens het lezen gingen mijn gedachten spontaan naar Louis Tobback. Toen die het bij de SP voor het zeggen had, moesten de jonge elementen hun mond ook niet opentrekken, of ze werden buitengeblaft.

Ontwikkelingssamenwerking

In het artikel ‘Een wereld van verschil’ (Knack nr. 32) schrijft u dat de Belgische ontwikkelingssamenwerking te zeer op de traditionele leest geschoeid blijft met ‘kleinschalige armoedebestrijdingsprojecten in lokale gemeenschappen’. Wat me stoort is het voorbeeld dat u aanhaalt om uw stelling te onderbouwen: kleine koffieboeren en bananentelers die door Max Havelaar en Oxfam-Wereldwinkels gesteund worden.

Het is precies een van de nieuwe pistes die staatssecretaris Eddy Boutmans wil overwegen: hoe kan een eerlijkere wereldhandel tot meer ontwikkeling bijdragen? Dat gaat verder dan de steun aan enkele microprojectjes. Het voorbeeld van de Ecuadoraanse koffiecoöperaties zal in september onderwerp zijn van een dialoog met belangrijke Belgische ondernemers die de aanpak van eerlijke handel van naderbij willen bekijken. Het voorbeeld van fair trade-bananen heeft ons er eerder toe gebracht Chiquita en Del Monte te confronteren met hun praktijken (die sindsdien op verschillende plaatsen effectief zijn bijgestuurd). De cacao-organisatie waarmee Oxfam-Wereldwinkels in Ecuador samenwerkt, is uitgegroeid tot een belangrijke exporteur (de vierde van het land) die de toon zet van kwaliteitsverbetering en correcte relaties met de producenten.

Als we ontwikkelingssamenwerking nieuwe wegen willen laten bewandelen en evolueren naar totale hulpplannen, dan verdient eerlijke handel een volwaardige plaats.

Vossenplaag (1)

Dirk Draulans is blijkbaar alle gevoel voor nuance kwijtgeraakt (Knack nr. 32, ‘De vos preekt de passie’). Het wildbestand omvat heel wat meer diersoorten dan de uitgezette hazen en fazanten waarvan sprake. Dat deze twee kunstmatig ingebrachte diersoorten een gemakkelijke prooi voor een vos vormen, is evident en valt toe te juichen. Als ‘beherend jager’ valt het uitzetten van dieren louter en alleen om ze later te kunnen schieten volgens mij niet te verantwoorden. Er wordt evenwel in dit artikel flagrant voorbijgegaan aan de druk die vossen uitoefenen op de echte wildsoorten die aanwezig zijn. Ik zie geen reden waarom een echte haas niet zou kunnen gevangen worden door een vos. En daar zit nu net het probleem. De uitdeinende populaties van vossen vormen een grote bedreiging voor alle kleine zoogdieren en grondbroedende vogels. En dat zijn er heel wat meer dan alleen al die niet-wilde hazen en fazanten. Wie dagelijks in de natuur komt, kan duidelijk het verschil voor en na het vossenprobleem zien.

Dat mensen dagenlang verrukt zijn na het zien van een vos op hun tuinmuur, vind ik een nogal zwak argument van een gereputeerd wetenschapper als Dirk Draulans. Ik zou persoonlijk dagenlang verrukt zijn na het zien van een bruine beer in mijn tuin, maar ik zou wel binnen blijven.

Vossenplaag (2)

In de natuur heb je cultuurvolgers: dat zijn dieren die zich aan een veranderend milieu weten aan te passen. En je hebt cultuurvluchters: dieren die dat niet kunnen. De vos behoort tot die eerste groep. Hij is niet afhankelijk van een natuurlijk voedselaanbod en een evenwichtig ecologisch systeem, maar vreet even vrolijk uit de vuilnisbak. Een oneerlijke concurrent dus, slecht voor de biodiversiteit en ook een doorn in het oog van milieumensen: de vos is een regelrechte bedreiging voor populaties van bodembroeders. Al mogen deze mensen er niet voor uitkomen dat ze liever wat minder vos zouden zien – tekenend voor de hyprocisie waar fanatieke groene ideologen blijkbaar een patent op hebben.

In deze context is het bovendien schandelijk niet te vermelden dat steeds meer vossen met vossenlintworm (Echinococcose) besmet zijn, dodelijk voor de mens (tot nu toe zeven geregistreerde gevallen van besmetting in Wallonië, waarvan twee met dodelijke afloop).

Overigens is hazen uitzetten al jaren verboden.

De groene leugen

Het is inderdaad juist dat de groene reactie zich dikwijls laat leiden door een aantal waarnemingen die onvoldoende ‘genormeerd’ zijn om als wetenschappelijke basis te dienen (Knack nr. 31, ‘De groene leugen’). De industrie is beter geplaatst om die wetenschappelijke basis te bekostigen. Een merkwaardig voorbeeld is dat zwemmende schoolkinderen geregeld met een chloorvergiftiging in het ziekenhuis belanden. Het zwembad is nochtans veilig, op wetenschappelijke basis. Er worden geregeld nieuwe producten veilig verklaard op wetenschappelijke basis. En als het achteraf toch fout blijkt te lopen, tja, dan schrijft men maar een nieuwe wetenschappelijke basis. Echte vooruitgang is er pas als intuïtie, wetenschap, ervaring, filosofie elkaar bevestigen. Aan deze fundamentele wetmatigheid ontkom je niet met groene leugens, reclameslogans, studies,…

Joëlle Milquet

In uw gesprek met Joëlle Milquet (‘Knack nr. 31, ‘Wij zijn geen communautaire heethoofden’) komt het Minderhedenverdrag ter sprake. Daaruit blijkt dat Milquet vindt dat de Franstaligen die zich in de Brusselse Vlaamse Rand gevestigd hebben, zich nooit aan het Vlaamstalige karakter van de streek moeten aanpassen. Die Franstaligen voelen zich een bedreigde minderheid en hebben, gesteund door Milquet, klacht ingediend bij de Raad van Europa. Wel, dat is de wereld op zijn kop zetten. Want het is juist dit soort Franstaligen dat altijd een gevaar en bedreiging is geweest en gebleven voor de echte nationale minderheden in Europa en de rest van de wereld. Of heeft Milquet geen weet van de talrijke kleine cultuurtalen die door de Franstaligen zijn verdrongen en vernietigd?

Koksijde

In verband met het zogezegde niet vergunde zeilclubhuis (Knack nr. 31, ‘Wat mag en moet’), wijzen wij erop dat de bouwvergunning voor de bouw van een clubhuis voor de Koksijde Yachtclub (KYC) op het strand aan de Dumontland te St.-Idesbald op 22 oktober 1998 werd afgeleverd. Een ontwerp werd opgemaakt door het studiebureau Plantec uit Oostende. De bouwwerken voor de houten constructie werden toegewezen aan de firma ‘Bouw en Renovatie’ uit Lauwe voor een bedrag van 18.770.592 frank. De werken werden aangevat op 1 oktober 1999 en opgeleverd op 25 mei 2000. De constructie omvat een clublokaal, sanitair en loodsen voor het opbergen van surfmateriaal en boten.

Verkeersveiligheid

Graag enige reactie op de uitspraak van Steve Stevaert ‘Zolang er mensen zijn die met de auto naar het toilet gaan, blijf je met problemen zitten’ (‘Dixit’, Knack nr. 31). Dan stel ik voor om maatregelen te nemen die het gebruik van de auto bij toiletbezoek ontmoedigen. Want deze uitspraak is al even waardeloos als de maatregel om de snelheid op gewestwegen tot 70 kilometer per uur te beperken. Het zijn immers niet de wagens van automobilisten die met 90 kilometer per uur op gewestwegen rijden die rond de bomen gekruld hangen. Het gaat om bestuurders die de snelheidsbeperkingen aan hun laars lappen, en die zullen een bord met ’70’ erop ook niet zien staan. En waarom wordt er nooit iets gezegd over de belabberde staat van die gewestwegen? Vele dateren uit de jaren vijftig en zestig. De verwaarlozing van de uitbouw en het onderhoud van de wegeninfrastructuur is gewoon schandalig en vaak letterlijk moorddadig. Wie geregeld naar het buitenland gaat, kan vergelijken. Wie anders dan de overheid is daar verantwoordelijk voor? En wat te zeggen van de ronduit trieste signalisatie? Tachtig procent van de wegwijzers is onzichtbaar omdat ze te laag geplaatst zijn.

Media

Indien het tijdschrift Secessie werkelijk zo onbelangrijk was als Marc Reynebeau beweert (Knack nr. 33, ‘Netjes in de omgang’), zou hij er geen column aan wijden. De realiteit is dat dit tijdschrift zeer gunstig afsteekt tegen de overgrote meerderheid van politieke en socio-culturele tijdschriften in Vlaanderen, en juist daarom ook ‘gevaarlijker’ is – door zijn gedegen studies over seperatisme en directe democratie. Misschien moeten de Knack-lezers zelf maar eens oordelen over de vraag of de artikelen in Secessie werkelijk zo waardeloos zijn, zoals – naast de bijdragen van Brigitte Grouwels, Marc Platel, André Monteyne en Manu Ruys over Brussel (allemaal Vlaams Blokkers, niet?) – deze van prof. Raoul van Caenegem over de wortels van de moderne democratie, dr. Jos Verhulst over het referendum, van prof. Juul Hannes over de belastingen en transfers in het negentiende-eeuwse België, van de Amerikaanse filosoof Steven Yates, en dergelijke meer. Een artikel van mij dat eerder in het Rechtskundig Weekblad verscheen over justitie werd evenzeer overgenomen als een bijdrage van Knack-medewerker Gerard Bodifée.

Er zijn inderdaad in Vlaanderen nog enkele intellectuelen die weerstaan aan de heersende politieke terreur, die erin bestaat de helft van de ideëen uit te sluiten door ze als extreem-rechts te bestempelen en zo het pluralisme en de debatcultuur in Vlaanderen te vermoorden. En voor de goede orde: Knack is daarbij tot nu toe nog steeds een van de meest pluralistsche media.

Greet Demesmaeker, Duffel.,Jan Denys, Herent.,Chris Vanbrabant, Beveren-Waas.,Ward Van Dingenen, Aalst.,Marc Bontemps, directeur Oxfam-Wereldwinkels, Gent.,Bart Vercauteren, Eksaarde.,Ghislain Geenen, Arendonk.,Roger Vermeiren, Wolvertem.