DHL International is het ABX van de Deutsche Post. Net zoals de voormalige NMBS-baas Etienne Schouppe eigenzinnig een internationale logistieke groep probeerde uit te bouwen om de noodlijdende spoorwegen een ruggengraat te geven, compenseert Deutsche Post (DP) de krimp in de brievenpost met koerier- en expressdiensten – evenzeer een logistieke business. Klaus Zumwinkel, de agressieve topman van DP, begon vijf jaar geleden aan de verovering van DHL. Dat is hem goed gelukt: ook de lawaaimakers in het Brusselse luchtruim ressorteren niet langer onder de Amerikanen, maar wel onder de geprivatiseerde en beursgenoteerde Duitse postman.
Het DHL-volk in Diegem is evenwel nog niet besmet door de Gründlichkeit die in het moederhuis aan de Bundesklanzlerplatz in Bonn wel de regel is. Als de plaatselijke bevolking te veel mort over het nachtlawaai komt een directeur van dienst op het televisiescherm dreigen met een faillissement of een verhuizing: overdone. Het faillissement staat niet in de woordenlijst van Zumwinkel. Integendeel, eerder besliste hij via zijn Star-herstructureringsprogramma (waardoor de bedrijfswinst tegen 2005 met de helft moet groeien) de koerieractiviteiten van DHL, zijn Zwitserse Danzas en Euro Express in Diegem te concentreren. De belofte die eerste minister Guy Verhofstadt vorige week van DHL ‘afdwong’, namelijk om voor bijkomende werkgelegenheid te zorgen, is verre van nieuw: ze komt uit het herstructureringsplan van oktober verleden jaar. Verhuizen is al helemaal geen optie. Enkele jaren geleden had DHL contacten met Straatsburg: de slimme burgemeester kwam enkele dagen in Zaventem logeren en na die paar slapeloze nachten verdween het investeringsdossier in zijn onderste la.
Het is geen wijs beleid van de koerier zijn werknemers geregeld de straat op te sturen om voor hun werkzekerheid te betogen – dat kost hem straks binnenshuis nog sociaal gerommel. Temeer daar DHL kan pronken met de Umweltschutz van de moederholding: een investering van 1,3 miljard euro voor de aankoop van 34 Boeing-757’s, de ‘stille’ vliegtuigen die de lawaaierige 727’s vervangen. Twintig ervan vliegen al, de meeste in landen waar de overheden niet lacherig doen over geluidsnormen.
De premier kreeg het afgelopen week voor elkaar dat DHL zijn overblijvende lawaaibakken uit de Belgische lucht haalt. Daar had hij overigens al veel eerder voor moeten kunnen zorgen, want zijn relaties met de maatschappij zijn uitstekend. DHL leverde immers zowel de voorzitter – de Nederlander Rob Kuijpers – als de gedelegeerd bestuurder – de Brit Peter Devies – om SN Brussels Airlines van de grond te krijgen (en nam in ruil Christoph Müller, de stervensbegeleider van Sabena, als opperste strateeg in dienst). Maar in vergelijking met de buurlanden en zeker met de Verenigde Staten laten Belgische politici zich nogal wat op de mouw spelden door ondernemingen. Met minister van Mobiliteit Isabelle Durant en Vlaams minister van Leefmilieu Vera Dua (en nu ook nog Vlaams minister van Welzijn en Gezondheid Mieke Vogels) ziet het dossier blundergroen. Intussen heeft DHL ook wel een punt: niet het bedrijf kiest de vliegcorridors, maar de politiek.
Guido Despiegelaere
