Straffe kerel, onze chef-Wetstraat. Niet meer dan twintig regeltjes tekst had hij nodig, en de mannen van het Vlaams Belang lagen van het scherm waar Siegfried Bracke hen na jaren zwoegen zo kundig op had gemanoeuvreerd. Aanleiding was de propagandamiddag van het Vlaams Belang in Knokke, die Bracke tegen betaling verzorgde.

‘Hij heeft geen enkele fout gemaakt’, meldde opgelucht het college van VRT-hoofdredacteurs. Bracke gaf in Humo nochtans zelf toe dat hij het verbod van zijn hoofdredacteur Kris Hoflack flagrant aan zijn laars had gelapt. Maar die vindt dat blijkbaar niet erg, want hij zit er nog en Bracke ook. Onder Leo De Bock was het niet waar geweest. Guy Bouten werd voor insubordinatie met mogelijk nobelere bedoelingen ontslagen.

Geen fout gemaakt door Bracke, maar in dezelfde verklaring meldde het college van hoofdredacteurs dat die van het Vlaams Belang niet meer op het scherm mochten, omdat ze behoorden tot een racistische en ondemocratische partij. Daar diensten aan bewijzen en geld van ontvangen mocht dus wel, aangezien Bracke geen fout had gemaakt, maar hen voor het eigen medium journalistiek ondervragen mocht niet meer. En in het vervolg mocht diensten eraan bewijzen ook niet meer! Een week voordien nog wél, maar vanaf die dag niet meer. Een sterk staaltje logica, waaruit wij moeten besluiten dat een partij pas racistisch is vanaf het moment dat het college van VRT-hoofdredacteurs het zo beslist.

Het Vlaams Belang en hun collaborateur Bracke klaagden over een links complot van Knack en Het Laatste Nieuws, gevoerd door Rik Van Cauwelaert en Luc Van der Kelen. Zoals bekend twee hardliners van de Vierde Internationale. In extreem-rechtse milieus staan wij nu slecht aangeschreven, maar in linkse kringen wordt de ‘conservatieve katholiek’ Van Cauwelaert ondertussen geëerd als een soort bevrijdingstheoloog. Rik Boff. Drinkt al Oxfam-koffie.

VRT-journalisten mogen nu geen debatten meer leiden voor politieke organisaties. Voor de Knack-redacteurs een gouden zaak, want van lieverlee komen al die partijen en verenigingen aankloppen bij ons. Modereren dat wij de laatste weken doen! Onze dienstlijst voor extra-redactionele opdrachten is drie keer zo lang als die voor gewoon redactioneel werk. Nooit geweten dat die nevenklussen zo veel opbrachten.

Op de VRT zelf is over deze kwestie een felle discussie gevoerd. ‘Schnabbelen bij politieke partijen behoort tot de journalistieke opdracht’, zo luidt de stelling van Siegfried Bracke. En dus ook die van zijn schand… nee, schildknaap Ivan De Vadder. Zij kregen de wind van v’hoore, van Paul D’Hoore. ‘Is het denkbaar’, riep die pathetisch uit, ‘dat een economisch journalist geld zou aannemen van bedrijven, om voor hen seminaries of congressen te leiden?’

Daar had de rest niet meteen een antwoord op, maar D’Hoore gaf het zelf: ‘Nee, dat is niet denkbaar. Hoeveel geloofwaardigheid zou zo iemand nog hebben, als hij zogezegd objectief en kritisch bericht over zakenlui die voor een deel van zijn inkomsten zorgen? Niet alleen zijn eigen geloofwaardigheid zou in het gedrang komen, maar die van de hele redactie.’

In de vergaderzaal zaten ze perplex. Dat het zo simpel kon zijn. De eerste die D’Hoore bijviel, was Michel Wuyts: ‘Beeld u in dat een sportverslaggever de voorstellingen van wielerploegen zou presenteren. Hoe onafhankelijk kan hij nog oordelen over, ik zeg maar wat, een dopinggeval in een ploeg die hem de week voordien vorstelijk heeft betaald? Straks gaat men het nog normaal vinden dat een ploegleider commentaar geeft bij een koers waarin zijn eigen ploeg meerijdt.’

Hierna klom Caroline Van den Berghe op de tafel: ‘Wat zou men niet zeggen van een gerechtsverslaggeefster, die tijdens een belangrijk proces ’s morgens wakker wordt tussen een advocaat van de burgerlijke partijen en een gewezen voorzitter van het hof van assisen?’

Dit laatste gaf de doorslag, en de VRT-hoofdredacteurs waren formeel: géén externe debatten meer voor VRT-reporters. Wij hebben hier nogal zitten lachen op de redactie, u mag het gerust weten. Om er nog een schep bovenop te doen, lieten wij onze chef-happenings naar Ivan De Vadder bellen. Met de vraag of hij de interviews in het Knack-praatkaffee in Antwerpen wou doen, en hoeveel dat moest kosten. Mensen toch, dat had u moeten horen: schuttingtaal uit de goorste achterbuurt. Gelukkig is dat gesprek op band opgenomen, de uitgetikte versie geven wij bij gelegenheid in deze rubriek.

Eén vraag rest: mag een VRT-journalist nog subversieve betogingen leiden? Twee weken geleden stond in Heverlee namelijk Peter Tsunami Verlinden, getooid in een lichtjes belachelijke hoge hoed en een oranje zwembandje, een woedende menigte op te hitsen tegen burgemeester Louis Tobback. Die had buurtzwembad ‘Het Celestijntje’ laten sluiten, omdat elke Leuvenaar voortaan moet zwemmen in de veel duurdere Sportplaza. Tobback heeft dat nieuwe zwembad overigens persoonlijk ingezwommen, in een al dan niet gewilde persiflage op voorzitter Mao. Verlinden, die in het Afrikaanse binnenland enige ervaring met guerrillatechnieken heeft opgedaan, stond al speren en giftige pijlen uit te delen, toen hij plots aan de telefoon werd geroepen: het college van hoofdredacteurs!

Over het geval Bracke nog dit. Voor ons ligt een interview uit Humo van 19 april, waarin Jacky Goris, grootmeester van de loge, plechtig verklaart: ‘Het Vlaams Belang is onze gezworen vijand. Een logelid dat samenwerkt met het Vlaams Belang, gaat er onmiddellijk uit.’

Wel? Waarop wacht gij nog, grootmeester?

Koen Meulenaere