‘De N-VA dreigt te zullen bewijzen dat het Belgische systeem werkt’, zegt Pieter Bauwens, hoofdredacteur van het radicaal Vlaamsgezinde internettijdschrift Doorbraak.
De partij van Bart De Wever deelt voortaan de lakens uit in Vlaanderen en in België. En toch wordt er de volgende jaren geen millimeter vooruitgang geboekt op communautair gebied, dat staat nu al vast. Pieter Bauwens, hoofdredacteur van Doorbraak en ‘overtuigd independentist‘ maakt zich daar grote zorgen over. Maar hij staat tamelijk alleen met zijn kritiek. Op het partijcongres tekende een handvol leden van de Vlaamse Volksbeweging (VVB) protest aan, maar zonder resultaat. De N-VA-leden gaven unaniem en enthousiast groen licht aan de Zweedse droomcoalitie van hun partijvoorzitter Bart De Wever.
Verbaast u dat?
PIETER BAUWENS: Nee, de N-VA heeft in de campagne sterk ingezet op sociaal- economische thema’s. Nu die zogenaamde economische herstelregering zonder de PS een feit is, is dat volgens de N-VA een staatshervorming op zich. Blijkbaar heeft de partijtop kritische stemmen in de achterban ook weten te sussen door te wijzen op stilzwijgende afspraken in verband met het voor herziening vatbaar verklaren van artikel 195 op het eind van de regeerperiode. Dat zou dan in een volgende regeerperiode de weg voor het confederalisme moeten vrijmaken.
Is de achterban van de N-VA misschien ook veranderd, nu de partij zo groot is geworden?
BAUWENS: Door de steile opgang van de N-VA is het aandeel van de klassieke Vlaamse Beweging binnen de achterban verwaterd. Ook het politieke personeel van de partij heeft vaak geen klassieke Vlaams-nationalistische voorgeschiedenis meer. Ik heb de tijd nog meegemaakt dat de VVB echt wel een poot in huis had bij de N-VA. Dat is voor een groot stuk voorbij. Een Egmontscenario, waarbij de Vlaamse Beweging in opstand komt, hoeft de N-VA ook niet te vrezen. Radicale Vlaams-nationalistische groeperingen zoals de VVB hebben sterk aan slagkracht ingeboet. De N-VA is vandaag dan ook veel meer bezorgd over wat de vakbond of wat VOKA zegt. Dat is jammer. We hebben op dit moment in Vlaanderen de grootste Vlaams-nationalistische partij ooit, die de Vlaamse minister-president levert en die ook de belangrijkste partner is in de federale regering, en toch wordt er over het communautaire dossier met geen woord gerept. Heel teleurstellend.
Men zegt bij de N-VA: we gaan de PS uitroken tot ze daar zelf vragende partij zijn voor een nieuwe communautaire ronde.
BAUWENS: Die strategie is niet onfeilbaar. Want als je nu nog over een staatshervorming onderhandelt, zul je moeten snijden in wat de PS tot elke prijs wil behouden: de sociale zekerheid. Daar zal de PS nooit vragende partij voor zijn.
Had de N-VA dan beter niet in een federale regering kunnen stappen?
BAUWENS: Nee, dat denk ik niet. Maar Bart De Wever neemt wel een groot risico. De N-VA heeft altijd gepleit voor systemische veranderingen. Nu vormt de partij een federale regering zonder aan de Belgische politieke structuren te raken. Daarmee dreigt de N-VA te zullen bewijzen dat het Belgische politieke systeem toch goed kan werken. De N-VA zal er immers alles aan doen om de Vlamingen ervan te overtuigen dat ze de juiste keuze heeft gemaakt. In deze coalitie met de MR gaat ze weliswaar tot aan de grens van wat binnen België mogelijk is. Men rekt de elastiek van het Belgische politieke systeem uit tot hij net niet knapt. Maar voor hetzelfde geld houd je zo ook dat systeem mee in stand. Elke verwijzing naar het communautaire dossier is verdwenen. Hoe we zo dichter bij het confederalisme of de Vlaamse onafhankelijkheid zullen komen, zie ik op dit moment echt niet.
DOOR HAN RENARD
‘Door de steile opgang van de N-VA is het aandeel van de klassieke Vlaamse Beweging binnen de achterban verwaterd.’
