Jong Talent: Sakina El Kaddouri (26) brengt maatschappijkritische slampoëzie

© Sarah Van Looy
Elisa Hulstaert

‘Ik wandelde onlangs naar huis / stak mijn hand in mijn broekzak / en nam mijn huissleutel vast. / Ik wilde de sleutel in mijn deur steken / maar staarde naar mijn hand en stond even stil. / Er vormden zich een aantal gedachten. / Hoeveel Nakba’s nog? / Hoeveel bombardementen gefinancierd door de centen van landen in onze eigenste Europese Unie? / Hoeveel levens van ouders of kinderen / nu wezen? / Het enige wat we in onze kranten zullen lezen / is een hol neutraliteitsgegeven.’

Op het podium schippert Sakina El Kaddouri tussen de lichtheid van comedy en de zwaarte van het maatschappelijk engagement. ‘Als host wil ik vooral mensen aan het lachen brengen. Als slam poet breng ik maatschappelijke en politieke boodschappen. Ik wil het publiek kritisch doen nadenken over wat er in de wereld gebeurt.’

Vertrekt u voor uw slampoëzie vooral vanuit uw eigen leefwereld?

Sakina El Kaddouri: Wat me persoonlijk raakt, vloeit makkelijk uit mijn pen omdat ik dan kan schrijven vanuit een specifieke emotie. Meestal schrijf ik over wat me ‘s nachts wakker houdt. Aangezien de wereld in brand staat, is dat tegenwoordig een waslijst aan thema’s. Wat er in Gaza, Congo, Soedan en Haïti gebeurt, bijvoorbeeld, en de manier waarop bevrijding door onderdrukten genavigeerd wordt. Maar als orthopedagoge heb ik ook gezien hoe schrijnend de situatie in Vlaanderen en België voor jongeren kan zijn. Daarom schrijf ik ook over de wachtlijsten in de zorg en over mentaal welzijn. De klimaatverandering baart me zorgen. Zo kan ik helaas nog wel even doorgaan.

In uw performances zoekt u de grens op tussen de persoonlijke verantwoordelijkheid en die van het collectief. Hebt u die al gevonden?

El Kaddouri: Die grens verschuift constant en laat zich niet zomaar vastpinnen. Tijdens mijn performances ga ik er samen met het publiek naar op zoek. Uiteindelijk bepalen zij waar de grens ligt. Als podiumkunstenaar voel je goed aan waar het publiek collectief mee is en waar niet. En waar dat niet het geval is, duw ik even door om te zien hoe ver ik kan gaan.

Het is belangrijk dat mensen kritisch blijven en dat mensen die het minder goed hebben niet vergeten worden. En daar zit voor mij de functie van slam poetry.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Partner Content