Evi Hanssen: ‘Waarom liegen we over alcohol?’

Evi Hanssen gaat de hort op met de theatervoorstelling ‘Sinds ik niet meer drink’.

‘Na 500 dagen zonder alcohol heb ik mijn elixir gevonden, in mezelf. Dronken van het leven, zonder de fles.’

Zo zwaait Evi Hanssen de lezer uit na 250 pagina’s over haar besluit om te stoppen met drinken.

‘Ik bén mijn moeder’, schrijft u in het eerste hoofdstuk. Op de laatste pagina’s vertelt u dat ze terminaal ziek is. Nu maakt u de podcast De afscheidstournee van mijn moeder. Hoe gaat het?

Evi Hanssen: Haar vlammetje is aan het doven. Ze is gestopt met chemo, daardoor voelt ze zich beter. Maar de kanker woedt voort. Ze slaapt veel, drie uur per dag doet ze iets. Mijn jongste zoon speelt in de musical Charlie & The Chocolate Factory. Ze sliep de hele dag om de show te kunnen zien. ’s Avonds krijgt ze een zeer lage dosis morfine.

De openhartigheid waarmee u dit vertelt, tekent uw boek. Het stuk…

Hanssen: … is nog openhartiger. Ik ben opgevoed zonder taboes en vertel zonder taboes. De show is een mix tussen een lach en een traan, tussen cabaret en lezing. Ik entertain en ik informeer. Ik vertel over mijn laatste kater, over moeder, over de reactie van mijn man op het plan om te stoppen met drinken: ‘Dan maak ik het uit!’ Er zijn filmpjes en grafiekjes. Nooit zeg ik dat alcohol slecht is. Het doet zijn werk. Alcohol is een quick fix. Saai familiefeest? Twee glazen wijn erbij en het wordt tof.

Ik ben wel verbaasd over hoeveel iedereen drinkt en hoe men daarover liegt. ‘Twee wijntjes maar’, klinkt het. Men ‘vergeet’ het aperitief. In de creatieve sector is alcohol deel van de attitude. ‘Kijk me hier staan als de leuke, sociale drinker!’ Ook bijzonder: alcohol, cocaïne en heroïne staan in de top zes van de schadelijkste drugs. Toch kun je op café geen lijntje vragen. Wil ik dat? Nee. Maar we moeten de verwrongen situatie erkennen en eerlijker informeren over alcohol.

Lees ook: Verslavingsarts: ‘Regelmatig iets minder alcohol drinken, werkt niet’

Draagt u het rode broekpak dat u in het boek vaak vermeldt?

Hanssen:(lacht) Ja! Ik sta op een witte vloer. Daarop duid ik met een kruis de categorieën mensen aan: zij die nooit drinken, zij die soms drinken, en een lange lijn naar ‘drankprobleem’. Op die lijn balanceren de ‘ideale drinkers’. Work hard, play hard. Ik was de ster van die categorie. Tot ik inzag dat alcohol niet mijn ideaal gezelschap is. Erover schrijven hielp. Door erover te vertellen, wil ik mensen inspireren anders en zachter naar zichzelf te kijken. Die steen wil ik verleggen.