Hommage Dirk Verbruggen pakt uit met onuitgegeven werk
Zondag 18 mei brengen literaire vrienden van Dirk Verbruggen een hommage aan de Mechelse auteur die 5 jaar geleden op 58-jarige leeftijd overleed.
Op zondag 18 mei om 14u brengen radiomaker Pat Donnez, literatuurcriticus Frank Hellemans, filosoof-therapeute Veerle Meurs en auteur Erik Vlaminck een eresaluut aan de Mechelse schrijver Dirk Verbruggen (1951-2009) op de Mechelse Keldermansvest. Frank Hellemans maakte voor die gelegenheid ‘Gelukkig zonder waarde’, een brochure over leven en werk van Dirk Verbruggen, waaraan ook acteur Lucas Van den Eynde, Verbruggens oud-leerling, meewerkte.
Mechelse Herman de Coninck
Deze literaire hommage kadert in de Kunstvestdagen, een tweejaarlijks multidisciplinair kunstenfestival op de Mechelse Keldermansvest die Kristoff Meersman samen met andere vrijwilligers organiseren. Voor de gelegenheid wordt de vest dit jaar omgetoverd tot Dirk Verbruggenlaan: fragmenten uit het werk van Verbruggen zullen er de komende weken op een vijftigtal ramen, spandoeken en panelen te zien zijn. Stadsartiest-graffitikunstenaar Gijs Vanhee en graficus Herman Vanderhulst zorgden voor de praktische uitwerking ervan.
Verbruggen schreef bij leven en welzijn drie dichtbundels en zeven romans. Hij wordt wel eens de Mechelse Herman de Coninck genoemd omdat hij dezelfde melancholische toon tongue in cheeck aansloeg in zijn poëzie en later in zijn beste romans, zoals in ‘De dagbewaarder’ (2003) en het postuum gepubliceerde ‘Goede papieren’ (2009).
Gelukkig zonder waarde
In Verbruggens nalatenschap bleek nog een volledig afgewerkte roman te sluimeren. ‘Gelukkig zonder waarde’, de naam van deze ongepubliceerde roman – die dus ook de titel is van de gelegenheidsbrochure – gaat over Wim Verdingen die plots ontslagen én tegelijk verlaten wordt door zijn vrouw. In pregnante miniaturen vol treffende aforismen, gemixt met tragikomische dialogen laat Verbruggen zijn hoofdpersonage op zoek gaan naar een nieuw leven: ‘Ik leer niets te doen. Ik leer opnieuw te leven als een kind. Of als een hond, wie weet.’
Observaties uit het krijttijdperk
Er waren ook nog drie volgeschreven notablokken in zijn schuiven te vinden die in totaal ongeveer driehonderd bladzijden beslaan. Verbruggen, die 35 jaar leraar Nederlands was aan het Mechelse Coloma-instituut, hield het laatste jaar van zijn schoolcarrière een dagboek bij. Het was zijn bedoeling om daaruit een boek te puren met spreuken over de kunst van het lesgeven. Ook daaruit wordt een kleine selectie gebracht: ‘Ik beken, ik ben een bordwerker geweest, een bordliner, een meester van het krijt. Je veegt jezelf weg, les na les, dag in dag uit. Zo weinig stel je voor. En toch. Stof om over na te denken. Wat blijft. Aantekeningen van leerlingen. Leerstof. Zoals bloesems in mei.’
Frank Hellemans
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier