Vlinks

‘Welk Vlaanderen willen we na de splitsing van België?’

Vlinks Vlinks streeft naar een sociaal, rechtvaardig en inclusief Vlaanderen met maximale autonomie.

Zeger Collier van Vlinks blikt vooruit naar een onafhankelijk Vlaanderen aan de hand van vier nieuwe breuklijnen.

Enkele weken geleden verscheen de 200ste column van Vlinks op Knack.be. Tom Garcia schreef toen over het einde van België dat nadert, en dat we daar vooral niet bang moeten voor zijn. En terecht: het Belgische niveau heeft inderdaad zijn tijd gehad, het heeft misschien zelfs zijn diensten bewezen. Maar is België nu niet ‘op’? Beide kanten van de taalgrens hebben totaal verschillende eigenheden, maken totaal verschillende politieke keuzes, koesteren totaal verschillende verwachtingen… Daar is helemaal niets mis mee, laat ons dat nakende einde van België als een opportuniteit beschouwen.

Dan stelt zich natuurlijk onmiddellijk de vraag: ‘Welk Vlaanderen willen we?’ En ook die vraag moeten we beginnen beantwoorden. Laat dit opinietstuk daartoe een eerste voorzichtige poging zijn. We beginnen aan de hand van de uiteenzetting die Joël De Ceulaer doet in zijn meest recente boek ‘Hoera, de democratie is niet perfect.’ Toen hij daarover in de De zevende dag geïnterviewd werd, stelde de auteur immers duidelijk dat de politieke breuklijnen volgens hem helemaal veranderd zijn. Zo zijn de oude breuklijnen tussen arbeid en kapitaal of tussen katholicisme en vrijzinnigheid er niet langer. Dat zijn breuklijnen van de vorige eeuw. De Ceulaer heeft gelijk als hij zegt dat de drie traditionele partijen (SP.A, Open VLD en CD&V) zullen wegkwijnen als ze zich verder blijven profileren op deze oude tegenstellingen. De reden daarvoor is de te vinden bij de keuze van de kiezer. Die stemmen immers niet meer, of toch veel minder op deze of gene partij omwille van een keuze op deze breuklijnen. En de kiezer heeft altijd gelijk, dat is nu eenmaal democratie.

Welk Vlaanderen willen we na de splitsing van België?

Maar welke zijn dan wel de huidige breuklijnen? Waarom stemmen mensen tegenwoordig wel op de ene of een andere politieke partij? Wat speelt er in Vlaanderen? Waaraan moet de nieuwe Vlaamse politiek antwoorden bieden? Volgens ons zijn dit de vier belangrijkste nieuwe breuklijnen waar we nu rekening mee moeten houden.

Migratie

Migratie is een gevoelig thema. Een partij van de toekomst moet over migratie een duidelijk standpunt hebben, en daar ook naar handelen. Wat ons betreft, is iedereen die naar Europa wil komen, om te werken, om de taal te leren, om hier deel te nemen aan het maatschappelijke leven, om zich te integreren, van harte welkom. Het probleem is niet migratie op zich, maar hoe we die aanpakken en ermee omgaan. Geen ongecontroleerde massamigratie meer, maar efficiënt georganiseerde migratie. Laat ons op een warme en inclusieve manier deze mensen verwelkomen, en niet dansen op elk dossier van uitwijzing, of op elk teruggestuurd bootje op de Middellandse Zee (om CD&V-jongerenvoorzitter Sammy Mahdi te citeren). Laten we hen alle kansen geven om hier met ons een goed leven op te bouwen. En ja, daar horen zeer zeker ook duidelijke afspraken bij, dat spreekt voor zich.

Klimaat

Een tweede breuklijn die er werkelijk toe doet, is deze van de klimaatverandering. Net als op het migratiethema, hebben de Vlaamse traditionele partijen ook op deze breuklijn geen duidelijke antwoorden. Partijen van de toekomst moeten duidelijk zijn: ze kiezen ofwel voor massieve investeringen in hernieuwbare energie, taksen op CO2-uitstoot, vergroening van het wagenpark, enz,… ofwel voor een slow motion aanpak, of zelfs voor ontkenning. Beide zijn duidelijk, en zullen kiezers aantrekken. Wij kiezen in het nieuwe Vlaanderen alvast voor de eerste optie.

Sociale zekerheid

Een derde breuklijn zien we in de garantie op financiële zekerheid. De bescherming van onze sociale zekerheid, het pensioen van de mensen, en de leeftijd waarop we met zijn allen op pensioen gaan kunnen,… spelen een grote rol bij het maken van politieke keuzes. Nieuwe partijen gaan voor financiële zekerheid, ofwel voor beknibbeling op de verworven zekerheden… Ook hier gaan wij absoluut voor het eerste. Dat er steeds meer mensen wekelijks naar de voedselbanken moeten, is een schande, de overheid moet dit kunnen vermijden. En, jawel, ook nieuwkomers hebben recht op sociale zekerheid, want financiële zekerheid helpt ook bij een succesvolle integratie.

Veiligheid

En een laatste breuklijn die actueel speelt, is deze van de bescherming van de privé-levenssfeer. Bepaalde partijen gaan hier erg losjes mee om, en willen op elke hoek van de straat een camera installeren, of iedereen verplichten om hun vingerafdrukken te laten afgeven aan de overheid. Wij zouden hier toch willen pleiten voor een minder rigoureuze aanpak. Natuurlijk is de veiligheid primordiaal, maar omwille daarvan onze individuele vrijheden te grabbel gooien, is voor ons alvast een brug te ver. De individuele vrijheid is essentieel, punt uit!

Nieuw politiek project?

Het nieuwe Vlaanderen dat er komt, na de splitsing van België, moet dus verstandig maar open omgaan met migratie, volop inzetten op het tegenwerken van de klimaatverandering, gaan voor financiële zekerheid voor iedereen en de persoonlijke levenssfeer beschermen. Geen enkele traditionele partij komt zo naar voren, of krijgt het nog klaar om zich zo te heroriënteren. Maar ook de ‘nieuwe partijen’ à la Vlaams Belang, N-VA, Groen of PvdA, kloppen niet op al deze punten af zoals we zouden wensen. De ‘nieuwe’ linkse partijen als Groen en PvdA wijzen nogal snel met het belerende vingertje, en op rechts, met N-VA en Vlaams Belang, is men nieuwkomers toch liever kwijt dan rijk. Misschien moet er dan ook maar een nieuw politiek project komen, die op de vier breuklijnen bovengenoemde antwoorden biedt. Een fris, 21ste eeuws alternatief! Laat de discussie alvast beginnen…

Zeger Collier is kernlid van Vlinks.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content