Ludo De Brabander

‘Met Freilich bevestigt de N-VA de koerswijziging die een klein decennium geleden is ingezet’

Ludo De Brabander Woordvoerder van Vrede vzw

Ludo De Brabander, woordvoerder van Vrede vzw, ziet in de komst van Michael Freilich naar de N-VA het sluitstuk van een transformatie ‘van volksnationalistische centrumpartij tot radicaal rechts-conservatieve partij’.

Michael Freilich, voormalig hoofdredacteur van Joods Actueel, krijgt de vijfde plaats op de Antwerpse N-VA-Kamerlijst. Freilich is niet zomaar de eerste de beste. De laatste jaren is deze rabiate zionist en verdediger van de Israëlische zaak er in geslaagd zich op te werpen als ‘de stem van de joodse gemeenschap’ in ons land.

Dat Freilich een verkiesbare plaats krijgt aangeboden is natuurlijk ingegeven door electoraal opportunisme. Het Antwerps gehengel naar de Joodse stem is een praktijk die ook andere partijen niet vreemd is. Maar dat is niet het hele verhaal. Opvallender is dat dit gebeurt door een partij met ideologische wortels in het volksnationalisme, een ideologie waar ze inmiddels afstand van heeft genomen.

Met Freilich bevestigt de N-VA de koerswijziging die een klein decennium geleden is ingezet.

Het is interessant om het oprichtingsmanifest van de N-VA van 2001 met hun 21 beginselen er eens op na te lezen en vast te stellen hoe de partij vandaag op verschillende punten naar een tegengestelde houding is geëvolueerd. Zo krijgt het zesde beginsel de titel ‘pacifisme’ mee: Vlaanderen moet zich toeleggen ‘op conflictpreventie en -bemiddeling, eerder dan op defensie’. Opmerkelijk voor een partij die de afgelopen jaren de minister van Defensie leverde, het hardst de stijging van het defensiebudget verdedigde en het grootste militaire aankoopprogramma in de Belgische geschiedenis dirigeerde.

In het licht van de komst van Freilich is een passage even verderop heel markant. ‘Vlaanderen moet het voortouw nemen in de geweldloze strijd voor de emancipatie van alle verdrukte volkeren’, zo luidt het. Terwijl de partij dat principe heel militant vertaalt in consequente steun aan de Catalanen, laat ze de Palestijnen al geruime tijd behoorlijk in de kou staan. Door Freilich een verkiesbare plaats te bieden, kiest ze nu voor iemand die kritiek op de Israëlische bezetting, kolonisatie en repressie systematisch minimaliseert. Freilich en zijn redactieleden kropen geregeld in de pen om critici van de Israëlische mensenrechtenschendingen van antwoord te dienen door ze als ‘jodenhaters’ af te schilderen of de kritiek te pareren met het historisch lijden van het joodse volk.

Met Freilich bevestigt de N-VA de koerswijziging die een klein decennium geleden is ingezet. De principiële verdediging van verdrukte volkeren moet plaats maken voor de bescherming van een zogenaamde judeo-christelijke traditie en de these van de ‘botsing der beschavingen’ volgens dewelke onze samenleving wordt bedreigt door een oprukkende islamisering. En zo zijn de Palestijnen in dat verhaal niet langer slachtoffer, maar een bedreiging.

In een filmpje op de website van Joods Actueel zegt voormalig staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken (N-VA) dat de joodse gemeenschap gelijk heeft om zich zorgen te maken over de instroom van jonge mannen uit Gaza. Hij noemt ze ‘een bedreiging voor de toekomst’ en vindt dat we die poort vanuit Gaza moeten ‘dichttimmeren’. Dat de bevolking in Gaza al meer dan tien jaar collectief wordt gestraft met een moordend Israëlisch embargo, dagelijks moet overleven met slechts enkele uren elektriciteit en zwaar vervuild en verzilt water, bijgevolg met torenhoge werkloosheid kampt en het slachtoffer is van bombardementen, beschietingen van vissers en het vermoorden van ongewapende manifestanten door Israëlische scherpschutters… Daar heeft dit populaire partijlid geen oren naar.

Wat een contrast met de N-VA van 2008 toen de partij in een persbericht de ‘harde aanval van Israël op de Gazastrook’ veroordeelde en ‘uitdrukkelijk het zelfbeschikkingsrecht van het Palestijnse volk’ ondersteunde met als ondertekenaars Europees Parlementslid Frieda Brepoels en Kamerlid Jan Jambon. Die laatste zal amper drie jaar later helemaal de kar keren door uit te halen naar de Gazaflotilla, een internationale solidariteitsactie tegen de Israëlische blokkade van de Gazastrook: ‘Wij zien dergelijke actie als een vorm van terrorisme en veroordelen dit ten stelligste.’

Dat de ‘uitdrukkelijk’ steun voor het zelfbeschikkingsrecht van het Palestijnse volk ook vroeger al met een behoorlijke korrel zout moet genomen worden, bleek toen de N-VA eind 2014 weigerde een resolutie te ondertekenen voor de erkenning van een Palestijnse staat. Volgens Kamerleden Peter de Roover en Peter Luyckx kan dat alleen maar na onderhandelingen met Israël, hoewel de partij datzelfde land verweet met de ‘vele activiteiten die Israël op het terrein ontplooit’ helemaal niet geïnteresseerd te zijn in een tweestatenoplossing.

Wanneer in mei vorig jaar minister van Buitenlandse Zaken Didier Reynders (MR) de Israëlische ambassadeur op het matje riep nadat die zestig ongewapende gedode Palestijnse manifestanten, (onder wie acht kinderen) en meer dan 3000 gewonden, ’terroristen’ noemde, deelde hij de algemene politieke verontwaardiging in België, behalve van de N-VA die bij monde van kamerlid De Roover stelt dat er begrip met worden opgebracht voor beide zijden.

Freilich ziet in de N-VA de ideale partij om de Israëlische bezettingspolitiek te verdedigen.

Het geweld was een gevolg van de verhuis van de Amerikaanse ambassade naar Jeruzalem, dat omwille van de bezetting en annexatie van het Palestijns oostelijke deel door de Verenigde Naties niet erkend wordt als hoofdstad. De door de N-VA binnengehaalde Michael Freilich spreekt evenwel over een ‘kippenvelmoment‘ en zegt heel blij te zijn met de beslissing van president Donald Trump. Hij grijpt het bloedbad in Gaza aan om ons land aan te manen troepen naar Gaza te sturen, niet om op te treden tegen de Israëlische oorlogsmisdaden, maar ‘om Hamas te ontwapenen’, hoewel nagenoeg alle doden en gewonden aan Palestijnse kant vallen. Freilich ziet in de N-VA de ideale partij om de Israëlische bezettingspolitiek te verdedigen. In 2016 mocht hij gids spelen voor Jan Jambon tijdens diens bezoek aan Israël. Freilich leidde de minister van Binnenlandse Zaken rond op een wapenbeurs in Tel Aviv, waarna Jambon zou verklaren dat we nog veel kunnen leren van Israël ook al bouwt dat land jaarlijkse duizenden nieuwe wooneenheden op gestolen Palestijnse grond en maakt het zo een Palestijnse staat onmogelijk.

Het stond in de sterren geschreven dat de N-VA, die het principieel volksnationalisme bij de mottenballen heeft gezet en een obsessie begon te ontwikkelen voor een veiligheidscultuur gericht tegen het ‘moslimextremisme’, Freilich in de armen zou sluiten. De N-VA bezegelt met deze demarche als het ware haar ideologische omslag van volksnationalistische centrumpartij tot radicaal rechts-conservatieve partij die zich in het vaarwater begeeft van de identitaire beweging. Het is politiek en economisch mooi meegenomen dat Freilich goede contacten onderhoudt met het zionistisch establishment in Israël. En als Freilich in het parlement belandt, zal elk initiatief om het internationaal recht te doen respecteren verguisd worden als een ‘bewijs van het groeiende antisemitisme’.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content