In een toespraak, vol kleine en grotere steken onder water, naar aanleiding van de biografie van Jan Peumans heeft N-VA-voorzitter Bart De Wever de dubbele verhouding geschetst die hij altijd met Peumans heeft gehad.
‘We hebben nu onze eigen ‘éminence grise”, zo zei N-VA-voorzitter Bart De Wever woensdag bij de voorstelling van de biografie van partijgenoot en afscheidnemend parlementsvoorzitter Jan Peumans. De Wever heeft moeten leren omgaan met de soms scherpe kritiek van Peumans op de eigen partij en haar voorzitter. ‘Maar de kritiek van Jan was nooit vilein’, aldus De Wever aan Belga.
Al had De Wever wel graag gehad dat Peumans die kritiek eerst intern had geformuleerd in plaats van in de pers.
De biografie zelf bewijst het en de interviews over die biografie misschien nog meer: Jan Peumans is niet het type dat een blad voor de mond neemt, ook niet als zijn eigen partij of partijgenoten het moeten ontgelden. Het is dat ‘lichte anarchisme’ waarmee ook partijvoorzitter Bart De Wever heeft moeten leren leven. Of het nu ging om de verruiming van de partij (met – dixit Peumans – “blauw-nationalisten”), de partijfocus op veiligheid en migratie of het dossier van de kleuter Mawda…
‘Zoals Jan heb je er misschien één nodig in je partij, maar geen drie’, zo zegt De Wever met een boutade ergens in de biografie. Bij de voorstelling van het boek – en dus na de passage van Jan Peumans in verschillende media – wil De Wever die uitspraak graag bijstellen. ‘Zoals Jan heb je er misschien één nodig in de partij, maar geen twee.’
Handpop
In zijn toespraak, vol kleine en grotere steken onder water, schetste De Wever de dubbele verhouding die hij altijd met Peumans heeft gehad. Zo is er zeker het respect voor de eigenzinnige Vlaams-nationalist uit Riemst, maar tegelijk heeft Peumans het zijn partij en partijvoorzitter niet altijd makkelijk gemaakt met zijn kritiek. Die eigenzinnige drang naar ‘free speech’ staat volgens De Wever ook wat haaks op ‘het moderne politieke bedrijf’ waar elk woord telt en de media smullen van partijdissidenten.
En toch erkent De Wever de authenticiteit van Peumans. ‘De kritiek van Jan is rechtuit, nooit vilein. Er zit geen verborgen agenda achter’, zegt De Wever aan Belga. ‘Onze partij heeft nu zijn ‘éminence grise”, aldus De Wever.
Dat De Wever in 2009 Philippe Muyters minister maakte en niet Peumans, heeft bij die laatste een tijdje zwaar op de maag gelegen. Dat is een publiek geheim. ‘Maar de keuze om hem parlementsvoorzitter te maken, is achteraf een voltreffer gebleken. Hij heeft een krachtige stempel op dit parlement gedrukt. Je kan hem van veel verdenken, maar niet dat hij hier zat als een handpop van de partij en nog minder van de voorzitter.’
