Zijn aanloop was te lang om de zomer nog te halen. Bovendien was die hier zo onbeduidend dat Ernest Ranglin ook zijn laatste kansen zag verdwijnen. Een Cubaans effect zat er voorlopig niet in voor de Jamaicaan.

Hij berust. Want net als de heren van de Buena Vista Social Club, wacht hij al zo lang op een ultiem eerbetoon dat het niet op enkele maanden aankomt. Ook al is hij er ondertussen 73. Zoals zijn Cubaanse leeftijdsgenoten bezit hij daardoor wel de gave om de essentie van de bijzaak te onderscheiden. En net als zij is hij erop gebrand om zijn schade in te halen. Ranglin is de man die ska en reggae in zijn handen geboren zag worden. Halfweg de jaren zestig was hij verantwoordelijk voor de gitaarafdeling bij de cruciale Skatalites. Later kreeg hij een immens belang als gitaarleraar van Bob Marley.

Ranglin werd wereldberoemd in Jamaica maar bleef iets vaags daarbuiten. Op een moment dat het allemaal wat minder hoefde, keerde de man met de gevoelige vingerspitsen terug naar zijn prehistorie. Ska werd immers gestroomlijnd door talentrijke jazzmuzikanten die om den brode populaire spullen gingen spelen.

Ranglin reanimeert zijn jeugd en bouwt die uit tot adellijke jazzreggae: instrumentale mooi-weer-muziek die hetzelfde effect heeft als een omsingeling door verkoelende ventilatoren. Af en toe waagt hij zich te ver op het strand en lonkt het variété. Maar de klassering van “Below the bassline” (1996) bij de beste reggaeplaten aller tijden is onweerlegbaar.

Zijn jongste demarche “In search of the lost riddim” heeft de absolute allure en de grandeur van een doorbraakalbum. Ranglin ging voor die zoektocht op reis naar Senegal. Het is een stap met historische en spirituele bijverschijnselen. Want in tegenstelling tot blanke ontdekkingsreizigers als David Byrne en Ry Cooder zit het bij hem in de genen.

De man zet zijn integrale gitaartaal in voor een ritmisch pokerspel met de artistieke familie van het West-Afrikaanse fenomeen Baaba Maal. Dat mondt uit in een triomfantelijke ereronde die zo spannend is als de beste improvisaties en tegelijkertijd tot op de laatste noot juist zit. Muziek uit gouden lepels!

Ernest Ranglin, “In search of the lost riddim”, (PALM CD 2001/Palm Pictures).

Jan Delvaux