JA
Hoewel homo’s geen bloed mogen geven, heeft de geoute MNM-radiopresentator Tom De Cock gezegd dat hij dat wél doet. Op de vragenlijst liegt hij over zijn geaardheid, zegt hij. Keurt u dat goed?
Vanzelfsprekend niet. Dat het bloed veilig is, is prioritair. Wij steunen de oproep tot verantwoordelijkheid.
Maar?
Het probleem bij het Rode Kruis is dat de beperking vandaag te drastisch is. Alle mannen die (niet gespecificeerde) seks hebben gehad met mannen sinds 1977, al was het maar één keer, mogen voor de rest van hun leven geen donor zijn. Dat is te extreem. Overbodig ook, zoals blijkt uit de aangekondigde verandering in Groot-Brittannië. Homo’s die een jaar lang geen seks met mannen hebben gehad, mogen daar vanaf 7 november wel bloed geven.
Het probleem is de zogeheten vensterperiode. Net na de besmetting kun je het hiv-virus nog niet detecteren. Gemiddeld duurt die periode 22 dagen, maar ze kan oplopen tot zes maanden. Als een donor net dan bloed geeft, is er besmettingsgevaar dat het Rode Kruis terecht wil uitsluiten. Maar als het in Groot-Brittannië mét wetenschappelijke goedkeuring anders kan, waarom dan niet in België?
Sommige homo’s die al jarenlang een vaste relatie hebben, veilig vrijen en niet vreemdgaan, voelen zich gediscrimineerd. Omdat ze er zeker van zijn dat hun bloed veilig is. Terwijl het tóch niet wordt geaccepteerd.
Stel dat ook in ons land de regel wordt aangepast. Hoeveel extra donoren zou het Rode Kruis dan mogen verwelkomen, denkt u?
Geen idee, in de verste verte niet. Maar het zal geen stormloop zijn, dat geef ik toe.
Is dit een puur symbolische discussie dan?
Grotendeels wel. Het debat is er een van statistiek en cijfers versus emoties. Veiligheid gaat voor, en cijfers tonen aan dat homomannen een risicogroep vormen. Maar een aantal mannen voelt zich terecht miskend. En het is hoog tijd om daar iets aan te doen.
U scheert alle homo’s over dezelfde kam.
Omdat we niet het geld hebben om elk individu apart te screenen, hebben we regels over groepen ingesteld. Vergelijk het met de dollekoeienziekte. Wie de afgelopen jaren in Engeland was, mag geen bloed geven. Ook een vegetariër niet. Is dat onterecht? Ja. Maar kosten-batengewijs is het de beste manier om de veiligheid van ons bloed te garanderen.
Wetenschappelijk onderzoek toont aan dat mannen die seks hebben met mannen een risicogroep zijn. Om drie redenen: zij hebben vaker dan gemiddeld anale seks en dus meer kans op bloedcontact, ze zijn gemiddeld promiscuer en ze hebben meer infectieziekten.
Met discriminatie heeft de uitsluiting van homo’s niets te maken. Het beste bewijs daarvan is dat lesbiennes wel bloed mogen geven.
U sluit homoseksuele mannen niet uit om hun geaardheid, wel om hun gedrag, zegt u. Toch mogen ook zij die veilig vrijen geen donor zijn.
Een condoom is niet altijd waterdicht. Net zomin als de bloedtest waaraan we elk bloedstaal onderwerpen.
Er zijn twee standpunten van waaruit je dit debat kunt voeren. Dat van de donoren en het recht om bloed te mogen geven. En dat van de patiënten. Die hebben recht op een nulrisico. En dat proberen wij zo dicht mogelijk te benaderen.
Is er eigenlijk bloed te kort? We lezen daarover alarmerende berichten.
België kent periodes waarin de voorraad te laag is, in de grote vakantie bijvoorbeeld. Maar in vergelijking met andere landen zit het evenwicht goed. In Engeland moeten ze geregeld operaties uitstellen. Bij ons zelden.
In Australië en Japan mogen homo’s die een jaar geen seks hebben gehad met mannen, wel bloed geven. Ook Groot- Brittannië gaat die richting uit.
Ik betreur dat Groot-Brittannië nu de stap zet. Laten we eerst de studie afwachten van de Raad van Europa over risicogedrag en uitsluiting. Binnen een of twee maanden weten we meer.
NEE
Hoewel homo’s geen bloed mogen geven, heeft de geoute MNM-radiopresentator Tom De Cock gezegd dat hij dat wél doet. Op de vragenlijst liegt hij over zijn geaardheid, zegt hij. Keurt u dat goed?
Vanzelfsprekend niet. Dat het bloed veilig is, is prioritair. Wij steunen de oproep tot verantwoordelijkheid.
Maar?
Het probleem bij het Rode Kruis is dat de beperking vandaag te drastisch is. Alle mannen die (niet gespecificeerde) seks hebben gehad met mannen sinds 1977, al was het maar één keer, mogen voor de rest van hun leven geen donor zijn. Dat is te extreem. Overbodig ook, zoals blijkt uit de aangekondigde verandering in Groot-Brittannië. Homo’s die een jaar lang geen seks met mannen hebben gehad, mogen daar vanaf 7 november wel bloed geven.
Het probleem is de zogeheten vensterperiode. Net na de besmetting kun je het hiv-virus nog niet detecteren. Gemiddeld duurt die periode 22 dagen, maar ze kan oplopen tot zes maanden. Als een donor net dan bloed geeft, is er besmettingsgevaar dat het Rode Kruis terecht wil uitsluiten. Maar als het in Groot-Brittannië mét wetenschappelijke goedkeuring anders kan, waarom dan niet in België?
Sommige homo’s die al jarenlang een vaste relatie hebben, veilig vrijen en niet vreemdgaan, voelen zich gediscrimineerd. Omdat ze er zeker van zijn dat hun bloed veilig is. Terwijl het tóch niet wordt geaccepteerd.
Stel dat ook in ons land de regel wordt aangepast. Hoeveel extra donoren zou het Rode Kruis dan mogen verwelkomen, denkt u?
Geen idee, in de verste verte niet. Maar het zal geen stormloop zijn, dat geef ik toe.
Is dit een puur symbolische discussie dan?
Grotendeels wel. Het debat is er een van statistiek en cijfers versus emoties. Veiligheid gaat voor, en cijfers tonen aan dat homomannen een risicogroep vormen. Maar een aantal mannen voelt zich terecht miskend. En het is hoog tijd om daar iets aan te doen.
U scheert alle homo’s over dezelfde kam.
Omdat we niet het geld hebben om elk individu apart te screenen, hebben we regels over groepen ingesteld. Vergelijk het met de dollekoeienziekte. Wie de afgelopen jaren in Engeland was, mag geen bloed geven. Ook een vegetariër niet. Is dat onterecht? Ja. Maar kosten-batengewijs is het de beste manier om de veiligheid van ons bloed te garanderen.
Wetenschappelijk onderzoek toont aan dat mannen die seks hebben met mannen een risicogroep zijn. Om drie redenen: zij hebben vaker dan gemiddeld anale seks en dus meer kans op bloedcontact, ze zijn gemiddeld promiscuer en ze hebben meer infectieziekten.
Met discriminatie heeft de uitsluiting van homo’s niets te maken. Het beste bewijs daarvan is dat lesbiennes wel bloed mogen geven.
U sluit homoseksuele mannen niet uit om hun geaardheid, wel om hun gedrag, zegt u. Toch mogen ook zij die veilig vrijen geen donor zijn.
Een condoom is niet altijd waterdicht. Net zomin als de bloedtest waaraan we elk bloedstaal onderwerpen.
Er zijn twee standpunten van waaruit je dit debat kunt voeren. Dat van de donoren en het recht om bloed te mogen geven. En dat van de patiënten. Die hebben recht op een nulrisico. En dat proberen wij zo dicht mogelijk te benaderen.
Is er eigenlijk bloed te kort? We lezen daarover alarmerende berichten.
België kent periodes waarin de voorraad te laag is, in de grote vakantie bijvoorbeeld. Maar in vergelijking met andere landen zit het evenwicht goed. In Engeland moeten ze geregeld operaties uitstellen. Bij ons zelden.
In Australië en Japan mogen homo’s die een jaar geen seks hebben gehad met mannen, wel bloed geven. Ook Groot- Brittannië gaat die richting uit.
Ik betreur dat Groot-Brittannië nu de stap zet. Laten we eerst de studie afwachten van de Raad van Europa over risicogedrag en uitsluiting. Binnen een of twee maanden weten we meer.
Opgetekend door Jan Jagers
‘Een aantal mannen voelt zich terecht miskend.’
‘We hebben niet het geld om elk individu apart te screenen.’
